Η ΑΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ..ΣΤΗ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ

← ΕΧΟΥΜΕ...ΕΝΑ ..ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ   |   ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ →

Γεγονος,δεν υπαρχει μεγαλύτερος πόνος, από το χάνει ένας γονιός το παιδί του. Οι πατέρες της Εκκλησίας, λένε ότι μόνο η Παναγία μπορεί να παρηγορήσει τους πενθούντες,και διαβεβαιώνουν ότι ο Θεός δεν αφήνει κανέναν άνθρωπο να δοκιμαστεί πέραν από τις δυνατότητές του και δεν ¨φευγει¨ πριν να είναι έτοιμος.Ο Χριστός ξέρει πάντα την κατάλληλη ώρα για τον καθένα. Το μυστήριο του θανάτου , ειπαμε είναι μυστήριο ο θάνατος, εμπεριέχει ι μεγάλο πόνο,αλλά και προσφέρει μεγάλη ελπίδα για την αιώνια ζωή.Τα πάντα , μην ξεχναμε, ξεκινούν από το ¨θάνατο¨ του θανάτου, με την κάθοδο του Χριστού στον Άδη και την Ανάστασή του. 
Ίσως η καλύτερη παρηγοριά βρίσκεται σε παραδείγματα άλλων ανθρώπων.











Στον ¨Ευεργετινό¨ διαβάζουμε την ιστορία μιας χήρας γυναίκας, η οποία μεγάλωνε τα δύο αγόρια της υπηρετώντας στο ναό. Ξαφνικά τα δύο παιδιά ασθενούν και πεθαίνουν.Απαρηγόρητη η θεοσεβούμενη γυναίκα, απογοητεύεται και εγκαταλείπει τη ζωή κοντά στο Χριστό.Ωστόσο, Εκεινος δεν την άφησε χωρίς στήριξη.Της ¨φανέρωσε¨ ότι τα δύο παιδιά της, σκόπευαν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο για τα μάτια μιας κοπελας. Έτσι,για να γλυτώσουν και τα δύο τις δραματικές συνέπειες, ο Θεός παραχώρησε να ¨φύγουν¨ για την αιώνια ζωή.Τα δύο παιδιά ¨εμφανίστηκαν¨ στην πονεμένη μητέρα τους και τη διαβεβαίωσαν ότι θα παρακαλούν το Θεό να έλθει κοντά τους.
Η χαροκαμένη μάνα βρήκε παρηγοριά, επέστρεψε στο παλιό της διακόνημα και έτσι συνέχισε τη ζωή της χαρούμενη, αφού αξιώθηκε να γεννήσει δυο αγίους.






Στο πλαισιο της ¨υπέρλογης¨ λογικής του Θεού, της αγαπητικής σχέσης προς τον άνθρωπο, εντάσσεται και το νόημα της ¨εξοδίου ακολουθίας¨, δηλαδή της κηδείας.Λέγεται ότι αποτελεί το ύψιστο κείμενο εκκλησιαστικής δογματικής και το σπουδαιότερο κείμενο διδασκαλίας της Ορθόδοξης πίστης.Ο κανόνας, οι ψαλμοί, τους οποίους συνέθεσε ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, αναφέρονται στους ζωντανούς και όχι στους νεκρούς, τους οποίους καλεί να κατανοήσουν το μυστήριο της ζωής, τους δίνει ελπίδα και παρηγοριά, τους δίνει δύναμη ζωής για τον αγώνα που τέλος έχει το βιολογικό θάνατο. Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουκ έστι μετά θάνατον.Ο θάνατος, λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας αποτελεί το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο, ίνα μη το κακό αθάνατο γένοιτο για να μην διαιωνίζεται το κακό και οι άνθρωποι που ενσαρκώνουν την κακία.





Ο θανατος είναι δύσκολος, όσες φιλοσοφικές και θεολογικές αναλύσεις και να γίνουν.Και ο ίδιος ο Χριστός δάκρυσε για τον Λάζαρο, 
αλλά και η Παναγία θρηνούσε για τον Μονογενή της Υιό που ανέβηκε στο Σταυρό.Η παρηγοριά σ αυτό το γεγονός, βρίσκεται στην πηγή της χαράς στον Χριστό και στην ελπίδα της κοινής Ανάστασης. Μόνο με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος μπορεί να ξεφύγει από την απελπισία και τον πόνο του χαμού ενός αγαπημένου προσώπου.







Χαιρετε.