Είναι το σοβαρότερο απ τα ¨συγνωστα¨ αμαρτήματα,μας λεει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, στην Εκκλησιαστική Παρέμβαση του Ιουλιου 2012..
Την θεωρούν ως τη μόνη λύση στον αφόρητο ψυχικό πόνο που βιώνουν.Όλοι αισθανόμαστε μοναξιά, θλίψη, ανημποριά και απελπισία ,από καιρό σε καιρό.
Ο θάνατος, η διάλυση μίας σχέσης, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, αισθήματα αναξιότητας ή οικονομικές δυσκολίες, αποτελούν προβλήματα που όλοι μας αντιμετωπίζουμε κάποια στιγμή της ζωής μας.
Η προσωπική ερμηνεία για κάθε μία από τις παραπάνω καταστάσεις ,καθορίζει την ένταση των συναισθημάτων, αλλά και τις αντιδράσεις του αυτόχειρα.
Ένα γεγονός που για κάποιον είναι ασήμαντο, μπορεί σε κάποιον άλλο να προκαλεί μεγάλη δυσφορία. Όσοι νιώθουν αβοήθητοι και απελπισμένοι, φτάνουν συχνά να θεωρούν την αυτοκτονία ως τη μόνη λύση.
Πολλοί το συζητάνε.¨δεν ξέρω πόσο καιρό ακόμα μπορώ να αντέξω αυτή τη κατάσταση¨.
Γενικά προτάσεις που φανερώνουν συναισθήματα κατάθλιψης, μεγάλης μοναξιάς, απελπισίας μαρτυρούν αυτοκτονικές σκέψεις.
Οι αυτοκτονίες ή αυτοχειρίες, υπηρξαν ένα πανάρχαιο φαινόμενο, τό οποίο αποδίδεται πολλές φορές μέ τήν φράση ¨απονενοημένο διάβημα¨, πού δηλώνει μιά πράξη πού γίνεται μέ απόνοια απονοέομαι,δηλαδή μέ έλλειψη λογικής καί μέ απελπισία.
Η αυτοκτονία ,στήν ουσία ,είναι έλλειψη νοήματος γιά τήν ζωή, ταύτιση τής ζωής μέ μικρούς σκοπούς μέ οικονομικά αγαθά, καί δείχνει μιά ανερμάτιστη ζωή.
Όμως, η αυτοκτονία δέν προέρχεται μόνον από τήν οικονομική κρίση, γιατί κατά τήν Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια Μυρτώ Νίλσεν ¨ο αυτόχειρας αρνούμενος τό δώρο τής ζωής,δηλώνει εμπράκτως τήν πίστη του ότι η ζωή δέν τού αξίζει¨.
Πρόκειται γιά τήν παραδοχή τής ύστατης αποτυχίας ¨.Οπότε, εκείνο πού δίνει τό έναυσμα στόν αυτόχειρα νά βλάψη τόν εαυτό του είναι η
¨μ ο ν α ξ ι ά ¨,η αίσθηση ότι δέν ανήκει κάπου.Η Εκκλησία θεωρεί ότι η ζωή είναι δώρο τού Θεού στόν άνθρωπο καί επομένως δέν μπορεί νά τήν αφαιρέση ο άνθρωπος, αλλά έχει ο Θεός αποκλειστικότητα γι’ αυτήν. Πρόκειται γιά μιά μεγάλη αμαρτία πού είναι συνέπεια τού ότι ο άνθρωπος απομακρύνεται από τόν Θεό, δέν τόν αισθάνεται Πατέρα του καί ζή μακρυά από τήν Εκκλησία τήν οποία δέν αισθάνεται ως μητέρα του καί ως πραγματική του οικογένεια.Τελικά, εκείνος πού έχει τάσεις αυτοκτονίας δέν πιστεύει στόν Θεό, ή είναι άρρωστος καί έχει σύγχυση φρενών.
Δέν είναι μικρός ο αριθμός μελλοντικών αυτοχείρων πού έφτασε σέ εμάς μέσω τής Εκκλησίας. Συχνά πρόκειται γιά άτομα πού έχουν πάει γιά εξομολόγηση καί εκεί έχουν εκφράσει τήν επιθυμία νά δώσουν τέλος στήν ζωή τους. Μέ πρωτοβουλία τής Εκκλησίας βλέπουμε αυτά τά περιστατικά τά οποία δέχονται καί τήν δική μας φροντίδα παράλληλα μέ τήν στήριξη πού τούς παρέχεται εκεί.
Τελικά, πρέπει νά δούμε τήν προσφορά τής Εκκλησίας όχι μόνον στό φαγητό καί τήν οικονομική υποστήριξη, αλλά καί στόν ψυχολογικό καί κυρίως στόν πνευματικό τομέα.
Η Εκκλησία είναι ένα ¨πνευματικό¨ θεραπευτήριο πού νοηματοδοτεί τόν ανθρώπινο βίο.
Ν.Ι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου