ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΑΓΙΚΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

 

Από παιδιά έχουμε διαπιστώσει ότι ελέγχουμε  τους οικείους μας μάλλον ξαπλωμένοι στο κρεβάτι του πόνου παρά όρθιοι και υγιείς.

Απλα η ασθένεια γινεται ένας τρόπος να εξασφαλίσουμε την συνεχη παρουσία των άλλων κοντά μας. 

Δεν είναι ίσως ο πιο σοφός. Αλλά είναι μια διέξοδος. 

Όπως το  σ υ ν ά χ ι   που ξεσπάει  επειδή   πνίξαμε τόσα δ ά κ ρ υ α   μέσα μας που στο τέλος ξεχειλίζουν από τη μύτη

 

 

 

Συχνά παρατηρούμε πως εκείνοι που ήταν οι υποταγμένοι, σιωπηλοί, υπομονετικοί και τόσο συμπαθητικοί γεμάτοι αλτρουισμό και προθυμία να βοηθήσουν τους άλλους γίνονται ιδιότροποι και απατητικοί  ασθενείς που χορεύουν τους άλλους στο ταψί.

 

 

 

 

 

Στην πραγματικότητα αυτό που μας φαίνεται ως παραξενιά και απαιτητικότητα  δεν είναι παρά το ξέσπασμα των καταπιεσμένων δικών τους επιθυμιών που χρόνια τις είχαν υποτάξει δίνοντας το προβάδισμα στους άλλους.  

 

 

 

Οι λυγμοί που καταπνίγηκαν βρίσκουν διέξοδο στο βήχα. που ως σωματική έκφραση έχει παρόμοια εκδήλωση. Από μακριά δεν μπορεί κανείς να πει αν κάποιος τραντάζεται από λυγμούς ή από βήχα.

 

 

 

 

Η ίδια η λέξη  κ ρ υ ο λ ό γ η μ α   υποδηλώνει κάτι που σας έκανε να κρυώσετε  μέσα  σας  και εκφράζει τη βαθύτερη ανάγκη σας για ζεστασιά και θαλπωρή.

 

 

 

Το κουκούλωμα με ζεστά ρούχα και ο πυρετός είναι ¨μεταμφιεσμένες εκδηλώσεις¨ αυτής της ανάγκης, όπως οι εντριβές   δεν είναι παρά υποκατάστατα του χαδιού και της επαφής που η ψυχή σας είχε ανάγκη.

 

 

 Ο  Β ή χ α ς   είναι κι αυτός ένα ένδυμα  απο Κάτω του κρύβονται λόγια, γνώμες, διαμαρτυρίες βρισιές ή δηλώσεις που δεν τολμήσαμε να ξεστομίσουμε. Προτιμήσαμε να τις καταπιούμε. 

 

 

 

 

Αλλά μας έκατσαν στο λαιμό.Έτσι μας έπνιξαν  όπως ο αποπνικτικός βήχας.

Η απόχρεμψη, που συχνά συνοδεύει το βήχα , έχει επιπλέον ένα χαρακτήρα επιθετικό  που υποδηλώνει την καταπιεσμένη ανάγκη μας  να φτύσουμε   ορισμένες καταστάσεις ή πρόσωπα, δραστηριότητα που αναλαμβάνει συμβολικά  το σώμα  αφού εμείς δεν το επιτρέψαμε στον εαυτό μας. 

Συχνά ο βήχας είναι εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους όταν το άτομο νιώθει ότι έχει καταπιεί πολλά για πολύ καιρό και έχει πια φτάσει σε ένα σημείο που πνίγεται. Σ αυτή την περίπτωση το σώμα δίνει με τον τρόπο του ένα σήμα για να φερθούμε με περισσότερη τρυφερότητα στον εαυτό μας, να τον γλυκάνουμε και να τον μαλακώσουμε λίγο, κατάσταση που συμβολικά εκφράζουν τα ζεστά ροφήματα με μέλι. 

Το κεφάλι αποτελεί ταυτόχρονα το στρατηγείο μας και την πύλη απ’ όπου ο έξω κόσμος περνάει μέσα μας.  Από τον πονοκέφαλο και την ημικρανία ως τις σοβαρές παθήσεις που εκδηλώνονται στην περιοχή του κεφαλιού  φανερώνεται η στάσή μας απέναντι σ’ αυτά που μας απασχολούν 

Συχνά αντί να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο το νιώθουμε απλώς να πονάει από έναν ισχυρό πονοκέφαλο.

 

 

 

 

Αυτός είναι ο τρόπος που το σώμα μας στέλνει ένα μήνυμα ότι έχουμε φορτωθεί με πολλές σκοτούρες ή ότι έχουμε υπερφορτώσει  τα κυκλώματα με κάτι που μας ζητάει  πολλή ενέργεια και σκέψη δίχως να αναγνωρίζουμε  ότι χρειάζεται να αφήσουμε τα πράγματα νακρυώσουν λιγάκι πριν πάρουμε αποφάσεις. 

 

Χαιρετε .