ΜΥΟΚΑΡΔΙΤΙΔΑ..ΠΕΡΙΚΑΡΔΙΤΙΔΑ..ΕΝΤΕΡΟΙΟΙ

 

Η μυοκαρδίτιδα είναι μια σοβαρή πάθηση που δημιουργείται από μια φλεγμονή του μυοκαρδίου η οποία μπορεί να έχει διάφορες αιτιολογίες. Πρόκειται για σπάνια πάθηση.

Η περικαρδίτιδα  χαρακτηρίζεται από  φλεγμονή του περικαρδίου μιας μεμβράνης που περιβάλλει την καρδία.

Mυοκαρδίτιδα Περικαρδίτιδα αποτελούν σπάνιες επιπλοκές των ιογενών λοιμώξεων.

Η Μυοκαρδίτιδα προκαλειται από  μικρο οργανισμούς και τοξίνες.

Αιτιολογία της μυοκαρδίτιδας είναι οι ιογενείς λοιμώξεις .

Εντεροιοι, οπως  coxsackie, echovirus  και  αδενοϊοί είναι οι πλεον συχνες αιτίες μιας μυοκαρδίτιδας.

Ο ιος coxsackie B είναι ο πλέον επικίνδυνος για πρόκληση σοβαρών ή και θανατηφόρων περιστατικών μυοκαρδίτιδας και περικαρδίτιδας.  

Συνήθως οι ιοί αυτοί προκαλούν γαστρεντερίτιδες αλλά έχουν την δυνατότητα να προσβάλουν 

το μυοκάρδιο και το περικάρδιο.

Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, που μπορούν να προκαλέσουν μυοκαρδίτιδα βακτηρίδια, παράσιτα, ακτινοβολία, χημικές ουσίες και φάρμακα. 

Τραυματισμοί,  καρκίνος,  λευχαιμία,  είναι δυνατόν να προκαλέσουν περικαρδίτιδα.

Συμπτώματα της μυοκαρδίτιδας και της περικαρδίτιδας;  ειναι πυρετός και  πόνος στην περιοχή του στήθους .

Κοπωση που συνοδεύεται από μυϊκούς πόνους  οφειλομενους συχνά στην ίωση που προκαλεί  μυοκαρδίτιδα ή  περικαρδίτιδα.

Οι ασθενείς με μυοκαρδίτιδα είναι δυνατόν να παρουσιάσουν ταχυκαρδία, αρρυθμία και καρδιακή ανεπάρκεια. 

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ευτυχώς σπάνιες, μπορεί να επέλθει ο θάνατος.

Στην περίπτωση της περικαρδίτιδας ο πόνος συνήθως μειώνεται όταν ο ασθενής κάθεται. Παράλληλα είναι δυνατόν να είναι πολύ έντονος, να επεκτείνεται προς την περιοχή του λαιμού, του ώμου, της πλάτης και της κοιλιάς.

Ο πόνος στην περικαρδίτιδα αυξάνεται όταν ο ασθενής αναπνέει βαθιά. 

Παράλληλα παρατηρούνται δυσκολίες στην αναπνοή με τον ασθενή να δυσκολεύεται να ξαπλώσει. 

Σαν αποτέλεσμα  προτιμά να κάθεται ή να στέκεται διότι στις θέσεις αυτές η αναπνοή του βελτιώνεται.

Στην περικαρδίτιδα ο ξηρός βήχας μπορεί να επιδεινώνει τις δυσκολίες της αναπνοής.

Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό  και στην κλινική εξέταση.

Στη μυοκαρδίτιδα τα κλινικά σημεία και συμπτώματα μπορούν να εκδηλωθούν στο χρονικό διάστημα που ακολουθεί τη μόλυνση με κάποιο ιό. Το διάστημα αυτό είναι δυνατόν να επεκταθεί και μέχρι 6 μήνες μετά τη μόλυνση.

Στην περικαρδίτιδα η εξέταση με το στηθοσκόπιο δείχνει μια μείωση της έντασης των καρδιακών κτύπων. Παράλληλα ακούγεται  χαρακτηριστικός ήχος λόγω τριβής του περικαρδίου.

Η συλλογή υγρού  στο περικάρδιο, που είναι δυνατόν να υπάρχει στις περικαρδίτιδες, εμποδίζει την κανονική λειτουργία της καρδιας με κίνδυνο να επηρεαστούν και οι πνεύμονες.

Ορισμένες εξετάσεις παρέχουν σημαντικές πληροφορίες οπως :

Ακτινογραφία θώρακα, 

Ηλεκτροκαρδιογράφημα, και υπερηχογράφημα της καρδιάς

Σε ορισμένες περιπτώσεις περικαρδίτιδας μαγνητική τομογραφία MRI ή αξονικη CTscan βοηθουν

Στη μυοκαρδίτιδα η βιοψία του μυοκαρδίου μπορεί να επιβεβαιώσει τη διάγνωση.

Οι αναλύσεις αίματος δίνουν επιπρόσθετες πληροφορίες, που συμπληρώνουν την εικόνα της μυοκαρδίτιδας ή της περικαρδίτιδας.

Τα καρδιακά ένζυμα LDH, CPK, αυξάνονται σε μέτριο βαθμό στην περικαρδίτιδα και περισσότερο στη μυοκαρδίτιδα.

Η γενική αίματος, και  η ΤΚΕ είναι δυνατόν να δείξουν ότι υπάρχει μόλυνση ή φλεγμονή.

Στην περικαρδίτιδα είναι πιθανόν να χρειαστεί να γίνει παρακέντηση του περικαρδίου με αναρρόφηση υγρού. 

Η επέμβαση αυτή μπορεί να έχει ανακουφιστικό θεραπευτικό στόχο.

Ταυτόχρονα όμως το υγρό που λαμβάνεται μπορεί να σταλεί για ανάλυση και καλλιέργειες, για αναγνώριση των χαρακτηριστικών του και πιθανόν ανεύρεση του παράγοντα που έχει προκαλέσει την πάθηση.

Ο στόχος της θεραπείας είναι η ανακούφιση του ασθενή, η μείωση του πόνου, η καταπολέμηση της φλεγμονής και η βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας.

Είναι σημαντικό,  να αναγνωρισθεί η ακριβής αιτιολογία, που έχει προκαλέσει την περικαρδίτιδα ή τη μυοκαρδίτιδα για να δοθεί εάν υπάρχει μια ειδική θεραπεία εναντίον του παράγοντα, που προκάλεσε τη νόσο.

Αντιφλεγμονώδη στεροειδή και μη στεροειδή  δίνονται αρχικά για την μείωση της φλεγμονής που προκαλεί τις νόσους αυτές.

Στη μυοκαρδίτιδα  χορηγουνται αντιαρρυθμικα 

Σε εκδηλωση καρδιακής ανεπάρκειας χρειάζονται χορηγουνται και  διουρητικά, οξυγόνο και σε ορισμένους ασθενείς και αντιπηκτική θεραπεία.

Στην περικαρδίτιδα η αφαίρεση υγρού από το περικάρδιο, επιβάλλεται όταν η συλλογή του είναι τέτοια που εμποδίζει την κανονική λειτουργία της καρδιας.

Η πρόγνωση  μυοκαρδίτιδας μπορεί να είναι πολύ σοβαρή και να απειλεί τη ζωή. 

Η εξέλιξη εξαρτάται και από την αιτία που την προκάλεσε. 

Οι επιπλοκές  είναι η καρδιακή ανεπάρκεια, η περικαρδίτιδα και η καρδιομυοπάθεια.

Η πρόγνωση της περικαρδίτιδας μπορεί να είναι καλή όμως υπάρχουν και περιστατικά με κίνδυνο για τη ζωή. 

Οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν μετά από 2 εβδομάδες έως 3 μήνες. 

Ο κίνδυνος είναι σημαντικός όταν συσσωρευτεί μεγάλη ποσότητα υγρού στο περικάρδιο με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η καρδιακή λειτουργία.

Η πρόληψη έχει ως στόχο την αποφυγή και απομάκρυνση των αιτιολογικών παραγόντων.

Στις περιπτώσεις των μολυσματικών μεταδοτικών παραγόντων, όπως οι εντεροϊοί, οι ιοί coxsackie, echovirus και οι αδενοϊοί, 

τα προληπτικά μέτρα έχουν ως στόχο τη διακοπή της μετάδοσης της νόσου, από το ένα άτομο στο άλλο.

Η αποτελεσματική εφαρμογή μέτρων πρόληψης στις περιπτώσεις αυτές σταματά την εκδήλωση επιδημιών που προκαλούνται από τις ιώσεις αυτές.

Οι πιο πάνω ιώσεις έχουν αυξημένη συχνότητα κατά την άνοιξη και το φθινόπωρο και έτσι πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη εγρήγορση στις εποχές αυτές για έγκαιρη αντιμετώπιση του προβλήματος.

Οι ιώσεις είναι μεταδοτικές ιδιαίτερα κατά την οξεία φάση.

Οι πιο πάνω ιοί μπορούν να μεταδοθούν δια μέσου της εντερικής οδού και γι' αυτό πρέπει να πλένονται καλά τα χέρια μετά από το αποχωρητήριο, όπως επίσης και πριν από κάθε γεύμα.

Οι ίδιες προφυλάξεις πρέπει να λαμβάνονται, από το προσωπικό που φροντίζει άτομα με ειδικές ανάγκες σε ιδρύματα, νοσοκομεία ή σε σπίτια.

Οι τροφές, τα φρούτα και τα λαχανικά πρέπει να πλένονται καλά.

Η καλή διατροφή και η αποφυγή της υπερκόπωσης συντείνουν στην καλή υγεία του οργανισμού με αποτέλεσμα να μπορεί να αντισταθεί περισσότερο σε μια πιθανή προσβολή από ένα επιθετικό ιό.

Συστήνεται επίσης η αποφυγή των χώρων όπου συνωστίζονται πολλά άτομα. 

Δεν αποκλείεται κάποιοι ιοί να μεταδίδονται με σταγονίδια, που εκπέμπονται κατά την ομιλία, τα φιλιά ή το φτέρνισμα. 

Η μασκα βοηθα σε καθε περιπτωση. 

Αυτα προς γνωσιν. Χαιρετε