Συνηθως ακουμε ότι ο Ιπποκρατης ελεγε οτι, το προλαμβάνειν είναι καλύτερο του θεραπεύειν αλλά η πραγματικότητα του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα του Ιπποκράτη.
Ας δούμε πώς σκοπιμως η σύγχρονη ιατρική μας μετέτρεψε ακουσια σε ασθενεις .
Ας ξεκινησουμε απ τα βασικα :
Παχυσαρκια που σημαινει Δείκτη Μάζας Σώματος (BMI) 27.75 .
Δυσλιπιδαιμία Πηλικον διαιρεσως τριγλυκεριδιων δια HDL πανω απο 2.
Ψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας
Πως να το κανουμε , μου αρέσει να τακτοποιώ τα πράγματά μου
Να δουμε καποιες διαγνώσεις μετα απο εναν προγραμματισμενο και ακριβο ελεγχο
Αν κάνω βιοψία στον προστάτη έχω 40% πιθανότητες για διάγνωση καρκίνου.
Αν κάνω μια ολοσωματική αξονική τομογραφία θα βρεθούν αρκετες ανωμαλίες σε κάποια όργανα.
Αν κάνω προληπτικα μια και δεν εχω καμμια ενδειξη, κολονοσκόπηση, έχω 20 με 30% πιθανότητες να βρεθούν πολύποδες .
Συμπερασματικα , όσο πιο πολύ ψάχνουμε τόσα περισσότερα βρίσκουμε. Όταν όμως βρεθεί κάτι, που είναι και το πιθανότερο, είναι πολύ δύσκολο να σταματήσουμε χωρίς να το ψάξουμε ακόμα περισσότερο και να οδηγηθούμε με μαθηματική ακρίβεια στη θεραπεία.
Απ το σημειο αυτο κι επειτα αρχίζουν οι πραγματικοί κίνδυνοι γιατί μια αχρείαστη επεμβαση μπορεί να μας προκαλέσει κακό.
Η υπερδιάγνωση που μολις ψηλαφισαμε επεκτείνεται από την ήπια υπέρταση, τον αυτισμό, την οστεοπόρωση ως τον διαβήτη ΙΙ, τον καρκίνο, και τον..γονιδιακό έλεγχο.
Στις δε ψυχιατρικές ανωμαλιες ειναι μεγαλύτερο το πρόβλημα, μια και η πανδημια δημιουργησε νέους ασθενείς .
Υπερδιάγνωση εχουμε όταν διαγιγνώσκεται μια κατάσταση που, κατά τα άλλα, δεν θα εδινε κλινικά συμπτώματα.
Ας πουμε ότι υπερδιάγνωση θεωρειται σαν παρενέργεια της διαγνωστικής ακρίβειας.
Στην σημερινη ιατρική πλεον δεν εστιάζουμε σε ένα σύμπτωμα αλλά στον εξονυχιστικό έλεγχο πολλών άλλων συστημάτων.
Αυτό είναι ένα ιατρικό φαινόμενο. Στην ουσία δεν είναι παρα ο φόβος μήπως ξεφύγει τίποτα και χαθει ενας δυναμει ασθενής.
Ειναι γεγονος οτι σημερα εχουμε απειρες τεχνολογικες και απεικονιστικες δυνατότητες, κατι που επιδαψιλευει το διαγνωστικό πάθος ή για να το πουμε αλλιώς , μιας πρώιμης διάγνωσης, κατι που μεταφέρεται και σε όσους δεν έχουν συμπτώματα και απλά φοβούνται ότι στο μέλλον θα αποκτήσουν .
Ακριβως αυτο το πάθος για διάγνωση ειναι που μετατρέπει ενα άτομο σε ασθενή. Οπως ακριβως η ιατρική δεοντολογια μετατρέπει ενα ατομο με υψηλη ολικη χοληστερινη που μπορει να οφειλεται σε εναν προβληματικο θυρεοειδη,σε δυσλιπιδαιμικό που θα πρεπει υπακουοντας στον καρδιολογο του να παρει στατινες ή τους ακριβους αναστολεις του ενζυμου PCSK 9
Το λαϊκο παραμυθι της χοληστερίνης που ταλαιπωρει εκατομμυρια σ ολο τον κοσμο.
Κι ενα παιδι γνωριζει σημερα είναι τις στατίνες που δεν είναι μια απλή θεραπεία αλλά τρόπος ζωής.
Στην χρυσή βίβλο της ιατρικής Παθολογίας του Harrison Μονον οταν η χοληστερίνη ήταν 300 χορηγειτο θεραπεία.
Σταδιακά, αρχισαν να προστιθενται παραγόντες κινδύνου οπως υπέρταση, κάπνισμα, στεφανιαία νόσος, διαχωρισμός της χοληστερίνης σε καλή και κακή, με πληθώρα ερευνών και γνώμες των ειδικών το όριο χαμηλωσε στα 200.
Αυτοματα με τη μείωση του ορίου από το 240 στο 200 προστέθηκαν 42 εκατομμύρια Αμερικανοί καταναλωτές στατινών . Μια αύξηση κατά 86% της δεξαμενής ασθενών .
Οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι εταιρίες.
Μόνον από το Lipitor, ο ετήσιος τζίρος για τη Pfizer ηταν 10 δισεκατομμύρια.
Ισως το πιο πετυχημένο σκεύασμα όλων των εποχών
Μέχρι το 1998 το όριο της χοληστερίνης ήταν 240. Όμως μελέτη, με το κύρος της πιο αξιόπιστης ιατρικής μεθοδολογίας δηλαδή της τυχαιοποίησης Worrall 2007, βρήκε ότι όσοι είχαν χοληστερίνη από 228 ως 184 είχαν μικρότερο κίνδυνο για οξύ στεφανιαίο επεισόδιο. Για την ακρίβεια, στην πενταετία, το 5% των ασθενών που δεν λάμβαναν στατίνη είχαν καρδιακό επεισόδιο έναντι του 3% αυτών που λάμβαναν στατίνη. Πράγματι, υπήρξε μια μείωση κατά 40% στα στεφανιαία επεισόδια σε όσους έπαιρναν στατίνες.
Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι η εξής: η πιθανότητα οφέλους είναι μόνο 2%.
5% - 3% = 2%, που σημαίνει ότι
από τους 100 που παίρνουν στατίνες μόνον οι δύο θα ωφεληθούν και οι 98 όχι .
Επίσης, θα πρέπει να σκεφτούμε τους κινδύνους από τις παρενέργειες των στατινων
Αν λοιπόν σας έλεγαν ότι έχετε πιθανότητα 2% μέσα στην πενταετία να ωφεληθείτε από την λήψη στατίνης, τι θα κάνατε; Σίγουρα θα ήσασταν πιο πληροφορημένοι και σίγουρα δεν θα λαμβάνατε όλοι στατίνες.
Ο γιατρός από την άλλη, επειδή μπορεί να φοβάται μήπως χάσει κάποια διάγνωση, επειδή μπορεί να έχει οικονομικές συναλλαγές με την εταιρία ή επειδή μπορεί να σκέφτεται ως ασθενής, θα συνέστηνε το φάρμακο.
Αλλά αυτός δεν θα ήταν καλός επιστήμονας γιατί σας είπε τη μισή αλήθεια.
Η μοναδικη αληθεια είναι ότι μια υψηλή ολική χοληστερόλη δεν είναι μια κατάσταση που χρήζει θεραπείας αλλά μόνον ένας παράγοντας κινδύνου ανάμεσα στους πολλούς που αυξάνουν τις πιθανότητες για καρδιακή νόσο ή εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ατυχως η σύγχρονη ιατρική αν δεν είμαστε προσεκτικοί, δεν εχουμε εστω και εναν σωστο γιατρο φιλο μπορεί να μας βλάψει
Σήμερα, πλεον ειμαστε βεβαιοι για το τεράστιο ζήτημα που ξεκινησε από τη δεκαετία του 1970 κι άρχισε να κινειται σαν μια αθόρυβη πανδημία τις κοινωνίες..
Η Υπερδιάγνωση..που σαν μέρος της γενικότερης ιατρικοποίησης της ζωής στοχεύει στους υγιείς, και τους ασυμπτωματικούς , με το πρόσχημα δυνητικών κινδύνων, που σε όλους αναπόφευκτα θα συμβούν κάποια στιγμή
Ετσι διενεργεί εξετάσεις. Οι διαγνωστικές εξετάσεις, με την σειρά τους οδηγούν σε παρεμβάσεις που συνήθως θεραπεύουν κάτι που ουδέποτε θα έδινε συμπτώματα ή θα προκαλούσε τον θάνατο.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι το 60% των ανδρών άνω των 80 έχουν καρκίνο προστάτη
αλλά θα πεθάνουν από άλλη αιτία.
Σήμερα τα ποσοστά καρκίνου θυρεοειδούς, μελανώματος, μαστού αυξήθηκαν ενώ οι θάνατοι από αυτούς τους καρκίνους παρέμειναν σχετικά σταθεροί σε σχέση με το 1975.
Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε αληθή αύξηση των καρκίνων αλλά υπερδιάγνωση.
Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται σε όλους τους καρκίνους.
Η αύξηση των διαγνώσεων νέων καρκίνων οφείλεται στο καλύτερο και πιο ακριβές screening στην αμυντική ιατρική, στις οικονομικές μας δυνατότητες, οφείλεται στο ότι ζητάμε περισσότερη φροντίδα μέσω των εξετάσεων, οφείλεται στον φόβο μας για το αύριο
Όμως, αν σκεφτούμε ότι για 65 χρόνια θα είμαστε υγιείς Healthy Life Years - Eurostat, που αναλογεί περίπου στο 81% του προσδόκιμου επιβίωσης, τότε δεν έχουμε κανένα λόγο να φοβόμαστε, να τρέχουμε στους γιατρούς, τα διαγνωστικά κέντρα και τα νοσοκομεία,
χωρίς να έχουμε συμπτώματα.
Αν έχουμε συμπτώματα, φυσιολογικά, θα έχουμε και πρόβλημα, κοινή λογική.
Αν οι γιατροί επιμένουν ότι πρέπει να κάνουμε προληπτικές/διαγνωστικές εξετάσεις θα πρέπει να εξηγούν τους κινδύνους και τις επιπλοκές μιας προληπτικής/διαγνωστικής εξέτασης.
Αν οι γιατροί δεν ενημερώνουνε σωστά και μεθοδικά για τα προβλήματα της υπερδιάγνωσης, τότε, σιγουρα λιγότερη ιατρική, περισσότερη υγεία
Οι φαρμακοβιομηχανίες των 500 δισεκατ τζίρου το έτος δίνουν σκληρή μάχη για να μας υποβιβάσουν σε ρόλο ασθενούς, δηλαδή του μη έχοντος σθένους, δηλαδή δύναμης.
Η πραγματική ιατρική, η καλή ιατρική, είναι η ιατρική των συμπτωμάτων και ο παιδικός εμβολιασμός, δηλαδή η κλινική ιατρική που
ομως δεν είναι το ίδιο προσοδοφόρα με την κακή ιατρική, δηλαδή την τυφλή διαγνωστική ιατρική χωρίς συμπτώματα, την ιατρική των φαρμάκων που θεραπεύουν μόνο τις τιμές, των επεμβάσεων που τις ενδείξεις τις βάζουν οι εταιρίες που πουλάνε τα ρομπότ και τα μηχανήματα, με λίγα λόγια, την ιατρική του φόβου και του κέρδους.
Προσοδοφόρα στις μέρες μας είναι η ιατρική που πουλάει την υγεία ως προϊόν, ή για την ακρίβεια, που πουλάει την φυσιολογική φθορά του σώματος που αναπόφευκτα θα έρθει πάνω στο άρμα του χρόνου.
Πουλάει την φυσιολογική φθορά, αφού πρώτα την ορίσει ως αρρώστια. Όμως αυτή η ιατρική νοιάζεται για το χρήμα ή στην καλύτερη των περιπτώσεων για την ανεργία.
Μετά από όλα αυτά Το πρόβλημα υπερδιάγνωση ξεκινάει με το τι κάνουμε όταν είμαστε υγιείς
και πόσο πρέπει να ψάξουμε για πράγματα που μπορεί να εγκυμονούν κινδύνους.
Η αναζήτηση μιας κρυφής νόσου μας βάζει σε μεγαλύτερους κινδύνους. Πολλές νόσοι τελικά δεν προορίζονται να μας κάνουν κακό .
Το δόγμα της πρώιμης διάγνωσης χωρίς πληροφορίες από το ιστορικό και χωρίς συμπτώματα θα πρέπει να αναθεωρηθεί αφού είναι γνωστό από καιρό ότι το ιστορικό προσφέρει το 50% της διάγνωσης ενώ οι εξετάσεις ρουτίνας μόλις στο 1%
Το τυφλό παιχνίδι πιθανοτητων, δηλαδή το παιχνίδι της πρώιμης διάγνωσης, θα πρέπει να αντικατασταθεί με αυτό που μπορούμε μόνοι μας να κάνουμε χωρίς τη βοήθεια της τύχης, όπως να αλλάξουμε τις κακες συνήθειες μας καπνισμα, καλύτερη διατροφή, περπατημα καθημερινα, φυσιολογικό βάρος
Η υπερδιάγνωση αποτελεί, το μεγαλύτερο πρόβλημα της σύγχρονης ιατρικής με φιλοσοφικές, επιστημονικές, ατομικές κοινωνικές, ηθικές, νομικές και οικονομικές προεκτάσεις.
Χαιρετε
Πηγη Αχ. Κουμπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου