ΤΟ ΛΕΜΦΩΜΑ

 

Κατ αρχας : 

Υπάρχουν δύο κατηγορίες λεμφωμάτων 

το Hodgkin και το μη-Hodgkin .

Θεωρείται ιάσιμo νόσημα και δεν μεθισταται 

Προσβάλλει λεμφαδένες και εν γενει λεμφικό σύστημα. Αλλα και τον σπλήνα και τον μυελό των οστών,  το στομάχι, το έντερο,  πνεύμονα,  εγκέφαλο και  οστά.

Τα μη-Hodgkin λεμφώματα, διακρίνονται στα χαμηλής κακοήθειας ή βραδέως εξελισσόμενα και στα υψηλής κακοήθειας ή επιθετικά. 

Είναι η πιο συχνή αιματολογική κακοήθεια στους ενήλικές. Προσβάλλονται κυριως άντρες και εμφανίζονται πιο συχνά σε ασθενείς μέσης ή προχωρημένης ηλικίας.

Αντιθετως το λέμφωμα Hodgkin, προσβάλλει  εφήβους και νέους ενήλικες.

Προδιαθεσικοί παράγοντες : 

ο ιός Epstein-Barr, ο ιός HTLV-1, το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, η ηπατίτις C, καθώς και ασθενείς με ανοσοκαταστολή.

Πρεπει να γνωρίζουμε τα συμπτώματα του λεμφώματος, γιατι μπορεί να γλυτωσουμε απο βασανα κι ισως τη ζωή μας. 

Μοιάζουν με συμπτώματα λιγότερο επικίνδυνων ασθενειών και για αυτόν τον λόγο η διάγνωση είναι  δύσκολη. 

Από την άλλη, η έγκαιρη διάγνωση σε προφυλασσει απο ορισμένες επιθετικές μορφές που να είναι θανατηφόρες σε μικρό χρονικό διάστημα. 

Τα συμπτώματα αυτά είναι:

– Διόγκωση των λεμφαδένων σε λαιμό, μασχάλες, τράχηλο, βουβωνική περιοχή

– Πυρετός, ειδικά το βράδυ

– Ρίγη ή αλλαγές στην θερμορύθμιση

– Ανεξήγητη απώλεια βάρους

– Απώλεια όρεξης

– Ασυνήθιστη κόπωση η έλλειψη ενέργειας

– Αναιμία

– Επίμονος βήχας

– Δυσκολία στην αναπνοή

– Επίμονος κνησμός  σε ολόκληρο το σώμα χωρίς εμφανή αιτία

– Γενικευμένη κούραση

– Διογκωμένες αμυγδαλές

– Πονοκέφαλοι

– Διόγκωση ήπατος και/ή σπλήνα

Η διάγνωση θα γίνει με τη χειρουργική αφαίρεση και τη βιοψία του διογκωμένου λεμφαδένα ή τη βιοψία του προσβεβλημένου οργάνου. 

Ακολουθεί η σταδιοποίηση της νόσου, που περιλαμβάνει ολόσωμες αξονικές τομογραφίες, βιοψία μυελού, μοριακό έλεγχο ανάλογα με τον τύπο του λεμφώματος και PET-CT για τα λεμφώματα υψηλής κακοήθειας και το λέμφωμα Hodgkin.

Στάδια λεμφώματος

– Στάδιο I: Περιλαμβάνει μία μόνο ζώνη η περιοχή, συχνά ένα μόνο λεμφαδένα και την περιβάλλουσα περιοχή. Τυπικά δεν παρουσιάζονται συμπτώματα.

– Στάδιο II: Περιλαμβάνει πάνω από μία περιοχή λεμφαδένα σε μια πλευρά του διαφράγματος ή μια ζώνη λεμφαδένα και μια κοντινή περιοχή ή όργανο.

– Στάδιο III: Περιλαμβάνει ζώνες λεμφαδένων και στις δύο πλευρές του διαφράγματος και ένα όργανο η μία περιοχή πλησίον των λεμφαδένων, τον σπλήνα η κάποιο άλλο όργανο ή περιοχή.

– Στάδιο IV: Περιλαμβάνει ένα η περισσότερα όργανα και τον μυελό των οστών ή το δέρμα.

Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις των κακοήθων λεμφωμάτων είναι η χημειοθεραπεία, η ανοσοθεραπεία και η ακτινοβολία. 

Οι ασθενείς που διαγιγνώσκονται νωρίς και λαμβάνουν θεραπεία σε αρχικά στάδια της νόσου έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν καλά και λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν υποτροπές.

Για το λέμφωμα Hodgkin και ιδίως για τον κλασικό τύπο η επίτευξη ίασης κυμαίνεται στο 75-80% με την κλασική χημειοθεραπεία, με ή χωρίς ακτινοβολία, ανάλογα με το στάδιο της νόσου και την παρουσία ογκόμορφης νόσου. 

Το 20-25% των ασθενών που θα εμφανίσουν υποτροπή ή ανθεκτική νόσο θα υποβληθούν σε αποτελεσματική ανοσοθεραπεία, ενώ επί αστοχίας και αυτής θα υποβληθούν σε μεταμόσχευση μυελού.

Για τα μη-Hodgkin λεμφώματα χαμηλής κακοήθειας που αφορούν άτομα μεγάλης ή μέσης ηλικίας, ο στόχος της θεραπείας δεν είναι η εκρίζωση της νόσου, αλλά η επιμήκυνση της επιβίωσης και η βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. 

Ο συνδυασμός ανοσοθεραπείας και χημειοθεραπείας έχει φέρει θεαματικά αποτελέσματα.

Για τα υψηλής κακοήθειας Β-λεμφώματα, επίσης, ο συνδυασμός ανοσοθεραπείας και χημειοθεραπείας είναι εντυπωσιακά αποτελεσματικός, με το 60% περίπου των ασθενών να ιώνται. 

Για τους ασθενείς με υποτροπιάζουσα ανθεκτική νόσο δοκιμάζονται συνδυασμοί ανοσοθεραπείας με μονοκλωνικά αντισώματα, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί στους θεραπευτικούς χειρισμούς η επαναστατική προσέγγιση με τα CAR T – λεμφοκύτταρα.

Η διαδικασία συνίσταται στην αφαίρεση κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς, τα οποία τροποποιούνται γενετικά με σκοπό να αναγνωρίζουν τα παθολογικά λεμφωματικά κύτταρα και να τους επιτίθενται. 

Το είδος αυτό της θεραπείας δημιουργείται για κάθε ασθενή. 

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα στη θεραπευτική αντιμετώπιση των κακοήθων λεμφωμάτων, με αποτέλεσμα την πλήρη ίαση αυτών 

Πηγη hygeia.gr