ΤΟ ΜΗ HODGKIN ΛΕΜΦΩΜΑ

 

Το μη-Hodgkin λέμφωμα  περιλαμβανει περισσότερες από 60 υποκατηγορίες. 

Ξερουμε πως ο  καρκίνος αρχίζει  από ένα κύτταρο, το οποίο  πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα, αρνουμενο να πεθανει με την αποπτωση , και χωρίς να μπορεί να το καταστρέψει το  ανοσο συστημα. . 

https://kosmaser.wordpress.com/2016/03/11/

Αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε σημείο ή όργανο του σώματος. Όταν συμβαίνει σ ένα κύτταρο του λεμφικού συστήματος, τότε ο καρκίνος που προκύπτει είναι το λέμφωμα, ένα είδος αιματολογικής κακοήθειας.

Το λεμφικό σύστημα είναι ένα δίκτυο αγγείων και αδένων, διάσπαρτο σε όλο το σώμα. Αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο καταπολεμά τις λοιμώξεις και πολλά νοσήματα. 

Το λέμφωμα αρχίζει από τα λεμφοκύτταρα.

Οι λεμφαδένες μαζί με τον σπλήνα, τον μυελό των οστών και τον θύμο αδένα αποτελούν τους πυλώνες του ανοσοποιητικού συστήματος

Αντίστοιχα, τα λεμφοκύτταρα αποτελούν τα βασικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Παράγουν αντισώματα  και είναι απαραίτητα για την άμυνα έναντι των λοιμώξεων και για την καταπολέμηση των  καρκινικών κυττάρων 

Υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες λεμφωμάτων, τα Hodgkin και τα μη-Hodgkin . Τα περισσότερα σε ποσοστό  85% είναι μη-Hodgkin.

Το μη-Hodgkin λέμφωμα μπορεί να αναπτυχθεί οπουδήποτε στο σώμα υπάρχει λεμφικός ιστός. 

Τα σημεία όμως απ’ όπου συνήθως αρχίζει είναι τα εξής :

Οι λεμφαδένες. 

Είναι μικρές μεγέθους φακής αθροίσεις λεμφο κυττάρων και άλλων κυττάρων του ανοσου . Βρίσκονται διάχυτοι στο σώμα, τόσο εξωτερικά  όσο και εσωτερικά.

Ο σπλήνας. 

Ενα όργανο στην αριστερή πλευρά του σώματος, ακριβώς κάτω από τις τελευταίες πλευρές που παράγει λεμφοκύτταρα και κύτταρα του ανοσου. Αποθηκεύει  υγιή αιμοσφαίρια , ενώ διηθεί  τα παθολογικά αιμοσφαίρια, τα βακτηριδια και τα άχρηστα υποπροϊόντα των κυττάρων.

Ο μυελός των οστών. 

Είναι ο σπογγώδης ιστός  εντός ορισμένων οστών. Στόν οποιο παράγονται όλα τα κύτταρα του αίματος.

Ο θύμος αδένας. 

Ενα ένα μικρό όργανο ψηλά πίσω από το στέρνο και μπροστά από την καρδιά. Σημαντικός για την ανάπτυξη των Τ-λεμφοκυττάρων.

Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις κρεατάκια και οι αμυγδαλές. 

Και τα δύο  συγκεντρώσεις λεμφικού ιστού στο πίσω μέρος του λαιμού. Συμβάλλουν στην παραγωγή αντισωμάτων εναντίον των μικροβίων που εισπνέουμε ή καταπίνουμε.

Η πεπτική οδός. 

Το στομαχι, τα έντερα και άλλα πεπτικά όργανα διαθέτουν λεμφικό ιστό.

Σημεία που μπορεί να αναπτυχθεί μη-Hodgkin λέμφωμα είναι το δέρμα και ο εγκέφαλος

Ποια είναι τα συμπτώματα

Το συχνότερο σύμπτωμα των μη-Hodgkin λεμφωμάτων είναι μία ανώδυνη διόγκωση   σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος με λεμφαδένες οπως στον λαιμό. 

Εκδηλωνεται με:

Ανεξήγητη απώλεια βάρους και κόπωση

Πυρετό ή δέκατα, που διαρκούν πολλές ημέρες και δεν υποχωρούν με τη λήψη αντιβιοτικής αγωγής

Νυχτερινή εφίδρωση

Γενικευμένο κνησμό (φαγούρα)

Μπορεί ακόμα να παρουσιάσουν συμπτώματα που προέρχονται από το συγκεκριμένο σημείο όπου αναπτύχθηκε το λέμφωμα. 

Αν, λ.χ., έχουμε λέμφωμα στους λεμφαδένες του θώρακα μπορεί να έχουν δύσπνοια ή βήχα. Αντίστοιχα, αν έχουν δερματικό λέμφωμα μπορεί να παρουσιάσουν εξάνθημα στο δέρμα. 

Αν έχουμε μη-Hodgkin λέμφωμα στην αμυγδαλή μπορεί να εκδηλώσουν διόγκωση των αμυγδαλών κ.λπ.

Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να αναπτυχθεί και μη-Hodgkin λέμφωμα στον εγκέφαλο. 

Αυτό εκδηλώνεται με:

Διπλωπία 

Κεφαλαλγία 

Επιληπτικούς σπασμούς

Το μη-Hodgkin λέμφωμα συνήθως εκδηλώνεται σε άτομα ηλικίας άνω των 55 ετών. 

Το είδος του λεμφώματος καθορίζεται με βάση ορισμένους παράγοντες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται 

Ο τύπος των λεμφοκυττάρων που έχουν προσβληθεί Β-λέμφωμα ή Τ-λέμφωμα

Η ταχύτητα ανάπτυξης των καρκινικών λεμφοκυττάρων

Λέμφωμα Β-λεμφοκυττάρων ή Τ-λεμφοκυττάρων

Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι λεμφοκυττάρων, τα Β-λεμφοκύτταρα και τα Τ-λεμφοκύτταρα. 

Το λέμφωμα μπορεί να αρχίσει σε οποιοδήποτε από τα δύο, αλλά εκείνο στα Β-λεμφοκύτταρα Β-λέμφωμα είναι πιο συχνό.

Τα Β-λεμφοκύτταρα φυσιολογικά προστατεύουν τον οργανισμό από τους ιούς και τα βακτηριδια. Αυτό το επιτυγχάνουν παράγοντας ορισμένες πρωτεΐνες που λέγονται αντισώματα. 

Τα αντισώματα προσκολλώνται στους παθογόνους μικροοργανισμούς και τους σημαδεύουν, ούτως ώστε να τους αναγνωρίσουν και να τους επιτεθούν άλλα κύτταρα του ανοσου.

Τα Τ-λεμφοκύτταρα είναι ποικίλων ειδών. Ορισμένα από αυτά επιτίθενται και καταστρέφουν τους σημαδεμένους παθογόνους μικρο οργανισμούς. 

 Άλλα καταστρέφουν τα παθολογικά κύτταρα στο σώμα. Υπάρχουν επίσης Τ-λεμφοκύτταρα τα οποία διεγείρουν ή επιβραδύνουν τη λειτουργία άλλων κυττάρων του ανοσοποιητικού.

Το μη-Hodgkin λέμφωμα μπορεί επίσης να είναι χαμηλής ή υψηλής κακοήθειας. 

Ο χαρακτηρισμός αυτός υποδηλώνει την ταχύτητα με την οποία αναπτύσσονται και εξαπλώνονται τα καρκινικά λεμφοκύτταρα.

Το χαμηλής κακοήθειας μη-Hodgkin λέμφωμα συνήθως είναι βραδείας εξέλιξης. Αυτό σημαίνει ότι αναπτύσσεται και εξαπλώνεται με αργό ρυθμό. Μερικές φορές μπορεί να μην χρειασθεί αμέσως θεραπεία, αλλά παρακολούθηση για ένα διάστημα. Ο πιο συχνός τύπος χαμηλής κακοήθειας μη-Hodgkin λεμφώματος είναι το οζώδες λέμφωμα.

Το υψηλής κακοήθειας μη-Hodgkin λέμφωμα είναι επιθετικό, επομένως αναπτύσσεται και εξαπλώνεται γρήγορα. Συνήθως χρειάζεται άμεση θεραπεία. 

Ο συνηθέστερος τύπος αυτής της κατηγορίας είναι το διάχυτο λέμφωμα από μεγάλα Β-κύτταρα DLBCL.

Υπάρχουν επίσης ορισμένοι σπανιότεροι τύποι   μη-Hodgkin λεμφωμάτων που δεν ταιριάζουν ούτε στα χαμηλής ούτε στα υψηλής κακοήθειας. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το λέμφωμα από κύτταρα του μανδύα. Αυτό είναι ένας από τους σπανιότερους υποτύπους των μη-Hodgkin λεμφωμάτων από Β-λεμφοκύτταρα.

Τι δεν σημαίνει η κακοήθεια

Οι όροι χαμηλής και υψηλής κακοήθειας δεν μεταφράζονται σε επιβίωση. Πολλά από τα υψηλής κακοήθειας λεμφώματα είναι πλήρως ιάσιμα.

Επιπλέον, ανεξάρτητα από την ταχύτητα της εξέλιξής τους, όλα τα μη-Hodgkin λεμφώματα μπορούν να εξαπλωθούν στο λεμφικό σύστημα εάν δεν υποβληθούν την κατάλληλη στιγμή στην ενδεδειγμένη θεραπεία. 

Αν, δε, η θεραπεία καθυστερήσει πολύ, μπορεί να εξαπλωθούν και εκτός λεμφικού συστήματος π.χ. στο ήπαρ.

Πως καθορίζεται το στάδιο

Όταν ένας ασθενής διαγνωσθεί με λέμφωμα, η πρώτη κίνηση είναι να καθοριστεί ο τύπος του και η δεύτερη να γίνει σταδιοποίηση, δηλαδή να αξιολογηθεί η έκταση της νόσου.

Ο τύπος συνήθως καθορίζεται με τη βιοψία, κατά την οποία ελέγχεται δείγμα από τον προσβεβλημένο λεμφαδένα. H σταδιοποίηση γίνεται με απεικονιστικές εξετάσεις, όπως η  αξονική τομογραφία και η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET CT).

Τα λεμφώματα έχουν τέσσερα στάδια (Ι-ΙV), από την πιο εντοπισμένη νόσο στην πιο εκτεταμένη

 Εν τούτοις, στην περίπτωσή τους δεν χρησιμοποιούμε  τον όρο μετάσταση όπως στους καρκίνους των συμπαγών οργάνων  Κι αυτό, διότι ο καρκίνος εντοπίζεται ήδη στους λεμφαδένες κατά τη διάγνωση, αφού εκεί είναι η κύρια θέση ανάπτυξής του. 

Επιπλέον, το λέμφωμα είναι δυνητικά ιάσιμο,  ανεξάρτητα από τον βαθμό της εξάπλωσή τους στο σώμα.

Πάντως, στο εκτεταμένο λέμφωμα στάδιο IV ή 4 υπάρχει αιματογενής διασπορά και εντόπιση σε ιστούς και όργανα εκτός λεμφαδένων

 Τέτοια όργανα είναι, μεταξύ άλλων:

Ο μυελός των οστώνΤο ήπαρΤα οστά  Ο εγκέφαλος

Εξωλεμφαδενικές εντοπίσεις μπορεί να έχουν και τα περιορισμένου σταδίου  λεμφώματα. 

Παράδειγμα ένα εντοπισμένο λέμφωμα στομάχου

 

ΠΗΓΗ – www.iatropedia.gr