ΝΟΣΟΣ ..ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ

 

Η καρδιά  οξυγονώνεται από τις στεφανιαίες αρτηρίες της αριστερή και δεξιά . 

Όταν αυτες προσβληθούν από αθηρωμάτωση μιλάμε για στεφανιαία νόσο .

Η αριστερή αρτηρία έχει ένα βραχύ αρχικό τμήμα, το στέλεχος, το οποίο χωρίζεται σε δύο κλάδους: 

Τον πρόσθιο κατιόντα και την περισπωμένη αρτηρία. 

Το στέλεχος, δηλαδή το τμήμα πριν από τη διακλάδωση της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας, είναι πολύ σημαντικό γιατί τροφοδοτεί με αίμα το 80-90% της αριστερής κοιλίας. 

Η παρουσία σημαντικής στένωσης στο στέλεχος της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας  >50% θεωρείται υψηλού κινδύνου βλάβη λόγω της εκτεταµένης ισχαιμίας και της αυξημένης θνητότητας.

Η νόσος στελέχους,  η στένωση του αυλού του αγγείου από αθηρωματικές αλλοιώσεις, κυμαίνεται στο 5-8% στους ασθενείς που υποβάλλονται σε διαγνωστική στεφανιογραφία στο επεμβατικό εργαστήριο.

 

Αν και η αορτοστεφανιαία παράκαμψη CABG αποτελεί για πολλές δεκαετίες την θεραπεία εκλογής για τη νόσο στελέχους, πρόσφατα δεδομένα από τυχαιοποιημένες μελέτες σε συνδυασμό με εντυπωσιακές εξελίξεις  στα stents,  την φαρμακοθεραπεία και νέες τεχνικές προσπέλασης συνοδευόμενες από την ενδοστεφανιαία απεικόνιση έχουν καταστήσει την προσπέλαση της νόσου του στελέχους διαδερμικά ως έναλλακτική επιλογή έναντι της χειρουργικής θεραπείας.

Πράγματι, οι Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες κατευθυντήριες οδηγίες συστήνουν την διαδερμική παρέμβαση σε ασθενέις με χαμηλού και μετρίου βαθμού ανατομική  πολυπλοκότητα, ως ασφαλή εναλλακτική θεραπέια έναντι της αορτοστεφανιαίας παράκαμψης .

H αγγειοπλαστική της νόσου στελέχους είναι μία σύμπλοκη επέμβαση η οποία θα πρέπει να πραγματοποιείται από εξειδικευμέμη ομάδα επεμβατικών καρδιολόγων οι οποίοι έχουν ικανό αριθμό παρόμοιων επεμβάσεων ετησίως τουλάχιστον 25  και οι οποίοι έχουν εξειδικευθεί στην χρήση ενδοαγγειακής απεικόνισης είτε ενδοστεφανιαίου υπερηχογραφήματος IVUS ή οπτικής συνεκτικής τομογραφίας OCT.

Ο συνδυασμός αυτών των δύο κριτηρίων 

1) ικανού όγκου περιστατικών και 

2) χρήσης απεικόνισης έχει αποδειχθεί από μεγάλες μελέτες ότι οδηγούν μακροχρόνια σε ιδανικά κλινικά αποτελέσματα με χαμηλά ποσοστά επαναστένωσης στο σημείο που τοποθετήθηκε το stent.

Το μεγαλύτερο ποσοστό βλαβών του στελέχους θεραπεύονται διακερκιδικά με τεχνική τοποθέτησης ενός stent  στο κύριο αγγείο συνήθως πρόσθιος κατιόντας και προστασία του άλλου κλάδου συνήθως περισπώμενη αρτηρία με οδηγό σύρμα.

Τα κριτήρια θεραπείας της άπω νόσου στελέχους είναι είτε αγγειογραφικά  ή πιο ειδικά με τη χρησιμοποίηση ενδοστεφανιαίας απεικόνισης  και ενδοστεφανιαίας εφεδρείας ροής .

Στην περίπτωση που ο κύριος κλάδος έχει υποστεί διαχωρισμό ή έχει επηρεαστεί η ροή αίματος τότε χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε εξελιγμένες τεχνικές τοποθέτησης 2 stents. 

Συμπερασματικά, 

η νόσος στελέχους είναι μια σύμπλοκη ανατομική βλάβη που διαχειρίζεται άριστα από τους επεμβατικούς καρδιολόγους μέσω της ελάχιστα επεμβατικής διακερκιδικής προσπέλασης και προσφέρει άριστα κλινικά αποτελέσματα συγκρίσιμα με τα της αορτοστεφανιαίας παράκαμψης.