ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΣ..

 

Σχιζοφρένεια σα να λεμε

Σχίσιμο του μυαλού 

Στις αρχές του 20ου αιώνα συνδέθηκε με την άνοια, πλην ομως γρήγορα διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για βαριά ψυχωτική διαταραχή. 

Η λέξη, όχι μόνο τρομάζει, αλλά μας φέρνει εικόνες ακραίες  που μόνο στιγματισμό δηλώνουν.

Η σχιζοφρένεια ανήκει στις ψυχώσεις που δεν παρατηρούμε οργανική εγκεφαλική βλάβη ή ανεπάρκεια. 

Η εικόνα της χαρακτηρίζεται από αλλοίωση  της πραγματικότητας  εσωτερικής και εξωτερικής , κάτι που  δεν ειναι  διαχειρισιμο με αποτέλεσμα πολλές φορές το υποκειμενο να συμπεριφέρεται αυτοκαταστροφικά. 

Αυτή η αλλοίωση, που είναι και ο ψυχωτικός πυρήνας της αρρώστειας, δημιουργεί μια αποδιοργανωμένη σκέψη, στην αντίληψη, στο συναίσθημα και στη συμπεριφορά

Πιο αναλυτικά, η διαταραχή στην σκέψη, εκφράζεται με ιδέες  παραληρηματικές , σύμπτωμα πολύ κοινό στη σχιζοφρένεια. 

Ιδέες ελέγχου της σκέψης από τρίτους, καταδίωξης ή μεγαλείου κατι πολύ συχνο στην σχιζοφρένεια. Ομως, παρατηρούνται και νεολεκτισμοί, ηχολαλίες και εμμονές.

Ακούω φωνές. 

Πόσο συχνά χρησιμοποιούμε ακόμα και ως αστεϊσμό αυτή την έκφραση;

Στη σχιζοφρένεια είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα διαταραχής στην αντίληψη του ατόμου. 

Οι φωνές προέρχονται  μέσα από το κεφάλι ή από έξω. 

Μπορεί να είναι ακόμα και μορφή διαλόγου ή  εντολων στο άτομο. 

Οι τελευταίες αυτές είναι και πιο επικίνδυνες, με την έννοια ότι μπορεί να το διατάξουν  να κάνει κακό στον εαυτό του.

Επίσης, στη σχιζοφρένεια υπάρχει ένα φτωχό ή αλλιώς επίπεδο συναίσθημα ή περιπτώσεις που είναι έντονα τα εκφραστικά συμπτώματα όπως το ανόητο γέλιο ή ένα πρόσωπο ακίνητο και άκαμπτο σαν μάσκα.

Όλοι μας έχουμε ένα αίσθημα προσωπικών ορίων και ατομικότητας στοιχείο που απουσιάζει στην σχιζοφρένεια.

Συχνά, το άτομο με σχιζοφρένεια αδυνατεί να ακολουθήσει μια πορεία με λογική σειρά στην καθημερινότητα ή παρουσιάζει μια έντονη αμφιθυμία και αδυναμία επιλογής ανάμεσα σε απλές καθημερινές εναλλακτικές δράσεις.

Όλα αυτά τα στοιχεία εύλογα σηματοδοτούν μια δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις αφού το άτομο απομονώνεται από τον περίγυρό του μη συμμετέχοντας σε ερεθίσματα ή κοινές ενασχολήσεις.

Εμφάνιση και Πορεία

Συνήθως, εμφανίζεται στην εφηβεία ή στην αρχή της ενηλικίωσης, χωρίς να αποκλείουμε και την όψιμη έναρξη στην ώριμη ηλικία μετά τα 45 .

Ανεξάρτητα από την ηλικία έναρξης, όλοι οι σχιζοφρενικοί παρουσιάζουν αυτό που ονομάζουμε ενεργή φάση που μπορεί να διαρκέσει από λίγες μέρες ή και εβδομάδες.  

Σ αυτή την φάση υπάρχει έντονη αποδιοργάνωση με ψυχωτικά συμπτώματα, όπως ψευδαισθήσεις, παραληρηματικές ιδέες, παράλογες σκέψεις και έντονες ακουστικές ψευδαισθήσεις. 

Αυτή η εικόνα είναι βασικό στοιχείο για τη διάγνωση της διαταραχής και πρέπει να διαρκεί για τουλάχιστον μια εβδομάδα.

Τύποι σχιζοφρένειας

Η σχιζοφρένεια καλύπτει ένα ευρύ φάσμα κλινικών καταστάσεων με διαφορές στην συμπτωματολογία, στην πορεία και στην πρόγνωση της ασθένειας. 

Για αυτό τον λόγο διαφέρει και το σύστημα ταξινόμησης της.

Υπάρχουν :

ο παρανοικός τύπος,

ο κατατονικός,

ο αποδιοργανωμένος,

ο αδιαφοροποίητος

ο υπολειμματικός.

Όλοι αυτοί οι τύποι σχιζοφρένειας έχουν διαφορετική συμπτωματολογία και διαφορετική κλινική εικόνα του σχιζοφρενικού ασθενή.

Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι πράξεις βίας είναι συχνές και παρουσιάζουν έντονο δημόσιο ενδιαφέρον. 

Παράλληλα όμως πολύ συνηθισμένες είναι και οι απόπειρες αυτοκτονίας λόγω της τρομακτικής εμπειρίας της ψύχωσης που βιώνει το άτομο και της κατάθλιψης που εμφανίζεται ως συνοδό σύμπτωμα στην πορεία της διαταραχής.

Τα αντιψυχωσικά φάρμακα  βρίσκονται στην κορυφή της θεραπευτικής προσέγγισης γιατί έχουν κατασταλτική και αντιψυχωσική δράση. 

Εύλογο και επιθυμητό είναι ο σχιζοφρενικός  να γίνει λειτουργικός και πρωταρχική φροντίδα, να μην απομονωθεί από το κοινωνικό περιβάλλον. 

Εκεί εστιάζει η κοινωνική παρέμβαση των θεραπευτών, που είναι δύσκολο έργο και πολλές φορές μη εφικτό.

Η υποστηρικτική ψυχοθεραπεία, ατομική ή ομαδική, θεωρείται σήμερα ο κατάλληλος τρόπος υποστήριξης. 

Ο θεραπευτής, ουσιαστικά, βοηθά τον ασθενή να κατανοήσει, όσο γίνεται, την πραγματικότητα της αρρώστειας και τις δυσκολίες που αυτή συνεπάγεται. 

Βοηθά τον σχιζοφρενικό ασθενή να επικεντρωθεί στο εδώ και  τώρα, εξηγεί με αναλυτικό τρόπο το τι σημαίνει η σχιζοφρένεια και τα συμπτώματά της, ώστε ο ασθενής να είναι παρών και να μην κατακλύζεται από το άγχος αποδιοργάνωσης. 

Η εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων είναι πολύ σημαντική στους σχιζοφρενικούς ασθενείς. 

Τους βοηθά να έχουν καλύτερη διαπροσωπική επικοινωνία, καλύτερη φροντίδα στον εαυτό τους, και φυσικά η οικογενειακή υποστήριξη, συμπληρώνει την θεραπευτική παρέμβαση. 

Η οικογένεια εκπαιδεύεται, θα λέγαμε, να αναγνωρίζει τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας και να αντιμετωπίζει με ψυχραιμία τις συνέπειές της.

Το συμπέρασμα που απορρέει από την δυσκολία της φύσης της σχιζοφρένειας, είναι η προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε όλοι ώστε να μην παγιώσουμε μέσα μας αλλά και στην εξωτερική μας διαχείριση, την εικόνα-στίγμα του σχιζοφρενικού. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία στις κλινικές εικόνες και την συμπτωματολογία των σχιζοφρενικών ατόμων. 

Όμως, πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας, ότι είναι άρρωστοι ψυχικά και όχι "λεπροί" που θα πρέπει να απομονωθούν και να αποκλειστούν από την κοινωνία 

Με αυτά, το άτομο δεν θεραπεύεται. Αυτό που επιτυγχάνουν όμως, είναι να ελλαττώνουν σε σημαντικό βαθμό το άγχος και τις παραληρηματικές ιδέες και τα υπόλοιπα συμπτώματα που βασανίζουν και τον ασθενή αλλά και το περιβάλλον του. 

Τελικα θυμομασθε πως ολοι, αλλος λιγο αλλος πολυ, ολοι ειμαστε σχιζοφρενεις. 

Την πραγματικη Θεραπεια μονον η  Εκκλησια, που ειναι το πραγματικο Θεραπευτηριο, μπορει να δωσει.

Ας το σκεφθουμε λιγο.

 Χαιρετε