ΦΟΒΟΣ ...ΦΟΒΙΑ..ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Ολοι εχουμε βιωσει τον..Φόβο το συναίσθημα που σε καταλαμβάνει εν όψει απειλής

Ετσι εχουμε αναστάτωση  τρόμο ή ταραχή.  Ο φόβος, ειναι κατ αρχην υγιής αντίδραση, και αναφέρεται στην ψύχραιμη  αξιολόγηση βλαπτικής κατάστασης και στις ψυχραιμες προφυλάξεις που λαμβάνονται, ώστε η οποια απειλή να μην υλοποιηθεί  κατι που δειχνει προνοητικότητα και θάρρος.

Η φοβια τωρα είναι ενα νοσηρό συναίσθημα, και αναφέρεται στον υπέρμετρο φόβο για μια κατάσταση.  

την οποία ο πάσχων πρέπει να αποφύγει.

Στην ιατρική πράξη, ο φόβος και οι φοβίες εναλλάσσονται μεταξύ των εμπλεκομένων μερών.  

Τόσο ο γιατρός, όσο και ο ασθενής εκφράζουν επιφυλάξεις, σκεπτικισμό ή και ανοιχτές αντιρρήσεις σε προτεινόμενα θεραπευτικά σχήματα, διαγνωστικές  διαδικασίες  ή τη σειρά διαδικασιών.  

Το περιβάλλον του ασθενούς και το νοσηλευτικό προσωπικό συμμετέχουν συναισθηματικά σε όσα συμβαίνουν κατά την εξέλιξη ενός ιατρικού περιστατικού.

Ο γιατρός, οφείλει να εκλαμβάνει αρχικά ως υγιή φόβο κάθε αντίρρηση του ασθενούς για κάτι που του προτείνεται.

Αν ο φόβος δεν επιβεβαιωθεί, τότε ο ασθενής πρέπει να ενθαρρυνθεί να υπερβεί τις επιφυλάξεις του και να συμπορευθεί με τον γιατρό .

Το να θεωρηθεί ο φόβος, φοβία, από την πλευρά του γιατρού, είναι δυνατόν να οδηγήσει σε ολέθριες συνέπειες.

Εδω θα πρεπει να αναγνωρίσουμε ως  θεόδοτο δώρο το ενστικτο στον ασθενή που ο γιατρός θα  ακούσει και θα του επιτρέψει να επηρεάσει τις αποφάσεις του. 

Σημειωστε πως  αυτο το δώρο  επιφυλάσσεται μόνο στα παιδιά και στα ζώα. 

Είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα το μετανιώσει.

Συμπερασματικα, 

αποτελεί επικοινωνιακή τέχνη να διακρίνει κανείς τον υγιή φόβο από τη νοσηρή φοβία.  

Η εύστοχη αναγνώριση  του συναισθήματος ,θα κρίνει εν πολλοίς την τελική έκβαση του ασθενούς.