ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ ΓΕΝΙΚΩΣ

 

Βενζοδιαζεπίνες

Οι βενζοδιαζεπίνες βοηθουν στο γενικευμένο άγχος σαν θεραπεία δεύτερης γραμμής στην διαταραχή πανικού  και την  κοινωνική φοβία , με τα αντικαταθλιπτικά να αποτελούν την πρώτη θεραπευτική επιλογή. 

Οι βενζοδιαζεπίνες προκαλούν μυϊκή χαλάρωση και μειώνουν και άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με το στρες. 

Αυτά τα φάρμακα αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε μακροχρόνια επειδή αν γίνει κατάχρηση, μπορεί να προκαλέσουν εθισμό.  

Οι βενζοδιαζεπίνες διδονται συχνά για τη θεραπεία του παθολογικού άγχους μια μικρή χρονική περίοδο. 

Στις βενζοδιαζεπίνες ανήκουν φάρμακα όπως το Stedon (διαζεπάμη), το Xanax (αλπραζολάμη), το Lexotanil (βρωμαζεπάμη), 

το Clonotril/Rivotril (κλοναζεπάμη), το Frisium (κλοβαζάμη), το Tavor/Ativan (λοραζεπάμη), 

Librax (χλωροδιαζεποξείδη). 

Β-αναστολείς

Οι β-αναστολείς ειναι για τον έλεγχο καρδιακών νοσημάτων. 

Βοηθούν στη μείωση της ταχυκαρδίας και της πίεσης  μπλοκάροντας τις επιδράσεις της επινεφρίνης,  που το σώμα παράγει φυσικά. 

Οι β-αναστολείς βοηθούν στον έλεγχο του τρέμουλου, της εφίδρωσης και άλλων σωματικών συμπτωμάτων του άγχους. Χρησιμοποιούνται βραχυπρόθεσμα για το στρες. 

Το Tenormin (ατενολόλη), το Inderal (προπανολόλη) είναι μερικοί β-αναστολείς. 

Κοινές παρενέργειες περιλαμβάνουν την αύξηση του βάρους, την κόπωση, και τα κρύα χέρια και πόδια. 

Οι β-αναστολείς δεν συστήνονται σε ανθρώπους με άσθμα ή διαβήτη.

Bespar (Βουσπιρόνη)

Το Bespar προτείνεται για τη μακροχρόνια θεραπεία του χρόνιου άγχους, και αποτελεί θεραπευτική επιλογή για τη διαταραχή γενικευμένου άγχους. 

Αυξάνει τη δράση της σεροτονίνης, που βοηθά στη βελτίωση της διάθεσης και μειώνει το στρες. 

Το Bespar χρειάζεται μία με δύο εβδομάδες για να  δράσει. 

Εξαιτίας αυτού, δεν θεωρείται αποτελεσματικό για τη θεραπεία των κρίσεων άγχους, και πρέπει να λαμβάνεται με συνέπεια ώστε να δράσει στα συμπτώματα. 

Έχει λιγότερες χαλαρωτικές ιδιότητες από ότι άλλα αγχολυτικά, δεν είναι εθιστικό και είναι ελάχιστος ο κίνδυνος υπερδοσολογίας. 

Πιθανές παρενέργειες ζαλάδα, πονοκεφαλος, νευρικότητα και  προβλήματα στον ύπνο.

Επιλεκτικοί αναστολείς 

επαναπρόσληψης της σεροτονίνης 

Τα αντικαταθλιπτικά SSRI  χρησιμοποιούνται ως θεραπεία πρώτης γραμμής για διαταραχές άγχους και περιλαμβάνουν φάρμακα όπως το 

Seroxat (παροξετίνη), Ladose (φλουοξετίνη,  Prozac), Zoloft (σερτραλίνη) και Cipralex (εσιταλοπράμη). 

Οι SSRIs είναι αντικαταθλιπτικά και αυξάνουν τη  σεροτονίνη  που βοηθά στη βελτίωση της διάθεσης. 

Οι παρενέργειες πονοκεφάλος, ξηροστομία, υπνηλία,και αύξηση βάρους. 

Αυξάνουν τον κίνδυνο αυτοκτονικού ιδεασμού (σκέψη ή σχεδιασμός αυτοκτονίας), ειδικά στα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους ενήλικες.

Επιλεκτικοί αναστολείς της

επαναπρόσληψης 

σεροτονίνης

νορεπινεφρίνης 

(SNRI)

Οι SNRIs αποτελούν θεραπευτική επιλογή για το άγχος, είναι αντικαταθλιπτικά και περιλαμβάνουν φάρμακα 

το Efexor (βενλαφαξίνη) και το Cymbalta (ντουλοξετίνη). 

Οι SNRIs αυξάνουν τα επίπεδα της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης, βοηθούν στην ενίσχυση της διάθεσης και έχουν όμοιες επιδράσεις με τους SSRIs. 

Οι παρενέργειες είναι όμοιες με αυτές των SSRIs.

Τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά

 χρησιμοποιούνται για την θεραπεία του άγχους. 

Κοινά φάρμακα αυτής της κατηγορίας είναι 

το Tofranil (ιμιπραμίνη), το Minitran Saroten (αμιτριπτυλίνη), το Pamelor (νορτριπτυλίνη) και το Anafranil (κλομιπραμίνη). 

Οι παρενέργειες δυσκοιλιότητα, ξηροστομία, θολή όραση, ορθοστατική υπόταση και κατακράτηση ούρων.

Ορθολογική χρήση φαρμάκων

Όλα τα αγχολυτικά χάπια έχουν κάποιες παρενέργειες, αλλά μπορεί να έχουν σοβαρές παρενέργειες αν χρησιμοποιούνται υπερβολικά ή λανθασμένα. 

Πολλά από αυτά επηρεάζουν τον καρδιακό ρυθμό, την αρτηριακή πίεση και το επίπεδο εγρήγορσης. 

Μπορεί να προκαλέσουν απώλεια της συνείδησης ή ακόμη και θάνατο όταν χρησιμοποιούνται υπερβολικά ή γίνει κατάχρηση, σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα ή με αλκοόλ