Μέσα στον εγκέφαλο ατόμων με
ψύχωση, δύο βασικά συστήματα
δυσλειτουργούν:
ένα φίλτρο και
ένα προγνωστικό.
Ενα φίλτρο που κατευθύνει την
προσοχή σε σημαντικά εξωτερικά
γεγονότα και εσωτερικές σκέψεις,
και ένα προγνωστικό
που αποτελείται από μονοπάτια που
προβλέπουν ανταμοιβές.
Η δυσλειτουργία αυτών των
συστημάτων καθιστά δύσκολο να
γνωρίζουμε τι είναι πραγματικό,
εκδηλώνοντας ως ψευδαισθήσεις
και αυταπάτες.
Τα ευρήματα προέρχονται από
μια μελέτη του Stanford Medicine
η οποία δημοσιεύτηκε στις 11
Απριλίου στο Molecular Psychiatry ,
και χρησιμοποίησε δεδομένα
σάρωσης εγκεφάλου
από παιδιά,
εφήβους και νεαρούς ενήλικες με
ψύχωση.
Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν μια
υπάρχουσα θεωρία για το
πώς
συμβαίνουν ρήξεις με την
πραγματικότητα.
Αυτή η εργασία παρέχει ένα καλό
μοντέλο για την κατανόηση της
ανάπτυξης και της εξέλιξης της
σχιζοφρένειας, η οποία είναι ένα
δύσκολο πρόβλημα,
δήλωσε ο επικεφαλής
συγγραφέας Kaustubh Supekar ,
PhD, κλινικός αναπληρωτής
καθηγητής ψυχιατρικής και
συμπεριφορικών επιστημών.
Τα ευρήματα, που παρατηρήθηκαν
σε άτομα με μια σπάνια γενετική
ασθένεια που ονομάζεται σύνδρομο
διαγραφής 22q11.2 που
εμφανίζουν
ψύχωση καθώς και σε άτομα με
ψύχωση άγνωστης προέλευσης,
προωθούν την κατανόηση των
επιστημόνων για τους υποκείμενους
μηχανισμούς του εγκεφάλου και
τα θεωρητικά πλαίσια που
σχετίζονται με την ψύχωση.
Κατά τη διάρκεια της ψύχωσης,
οι ασθενείς βιώνουν παραισθήσεις,
όπως το να ακούν φωνές, και έχουν
παραληρητικές πεποιθήσεις,
όπως να πιστεύουν ότι υπάρχουν
άνθρωποι που δεν είναι αληθινοί.
Η ψύχωση μπορεί να εμφανιστεί μόνη
και είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα
ορισμένων σοβαρών ψυχικών
ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης
της διπολικής διαταραχής και της
σχιζοφρένειας.
Η σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται
επίσης από κοινωνική απόσυρση,
αποδιοργανωμένη σκέψη και ομιλία
και μείωση της ενέργειας και των
κινήτρων.
Είναι δύσκολο να μελετήσουμε πώς
ξεκινά η σχιζοφρένεια στον
εγκέφαλο.
Η πάθηση εμφανίζεται συνήθως σε
εφήβους ή νεαρούς ενήλικες, οι
περισσότεροι από τους οποίους
σύντομα αρχίζουν να λαμβάνουν
αντιψυχωσικά φάρμακα για να
ανακουφίσουν τα συμπτώματά τους.
Όταν οι ερευνητές αναλύουν
σαρώσεις εγκεφάλου από άτομα με
εγκατεστημένη σχιζοφρένεια, δεν
μπορούν να διακρίνουν τα
αποτελέσματα της νόσου από τα
αποτελέσματα των φαρμάκων.
Επίσης, δεν γνωρίζουν πώς η
σχιζοφρένεια αλλάζει τον εγκέφαλο
καθώς εξελίσσεται η ασθένεια.
Για να αποκτήσει μια πρώιμη εικόνα
της διαδικασίας της νόσου, η ομάδα
του Stanford Medicine μελέτησε
νέους ηλικίας 6 έως 39 ετών με
σύνδρομο διαγραφής 22q11.2, μια
γενετική πάθηση με 30% κίνδυνο
για ψύχωση, σχιζοφρένεια ή και
τα δύο.
Η λειτουργία του εγκεφάλου σε
ασθενείς 22q11.2 που έχουν ψύχωση
είναι παρόμοια μ αυτή σε άτομα με
ψύχωση άγνωστης προέλευσης
Και αυτά τα εγκεφαλικά μοτίβα
ταίριαζαν μ αυτό που οι ερευνητές
είχαν προηγουμένως θεωρήσει ότι
δημιουργούσαν συμπτώματα
ψύχωσης.
Τα εγκεφαλικά μοτίβα που
εντοπίσαμε υποστηρίζουν τα
θεωρητικά μας μοντέλα για το πώς
τα συστήματα γνωστικού ελέγχου
δυσλειτουργούν στην ψύχωση,
Σκέψεις που δεν συνδέονται με την
πραγματικότητα μπορούν να
συλλάβουν τα δίκτυα γνωστικού
ελέγχου του εγκεφάλου.
Αυτή η διαδικασία εκτροχιάζει την
κανονική λειτουργία του γνωστικού
ελέγχου, επιτρέποντας στις
παρεμβατικές σκέψεις να
κυριαρχούν, με αποκορύφωμα τα
συμπτώματα που αναγνωρίζουμε
ως ψύχωση.
Εγκεφαλική διαλογή
Φυσιολογικά, το γνωστικό σύστημα
φιλτραρίσματος του εγκεφάλου -
γνωστό και ως το εξέχον δίκτυο -
λειτουργεί στα παρασκήνια για να
κατευθύνει επιλεκτικά την προσοχή
μας σε σημαντικές εσωτερικές
σκέψεις και εξωτερικά γεγονότα.
Με τη βοήθειά του, μπορούμε να
απορρίψουμε παράλογες σκέψεις και
ασήμαντα γεγονότα και να
επικεντρωθούμε σε ό,τι είναι
πραγματικό και σημαντικό για εμάς,
όπως η προσοχή στην κίνηση, ώστε
να αποφύγουμε μια σύγκρουση.
Το κοιλιακό ραβδωτό σώμα, μια
μικρή περιοχή του εγκεφάλου,
και τα εγκεφαλικά μονοπάτια που
οδηγούνται από την ντοπαμίνη,
παίζουν σημαντικό ρόλο στην
πρόβλεψη του τι θα είναι
ανταποδοτικό ή σημαντικό.
Για τη μελέτη, οι ερευνητές
συγκέντρωσαν όσο το δυνατόν
περισσότερα λειτουργικά δεδομένα
μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου
από νέους με σύνδρομο διαγραφής
22q11.2, συνολικά 101 άτομα που
υποβλήθηκαν σε σάρωση σε τρία
διαφορετικά πανεπιστήμια.
(Η μελέτη περιελάμβανε επίσης
σαρώσεις εγκεφάλου από διάφορες
ομάδες σύγκρισης χωρίς σύνδρομο
διαγραφής 22q11.2:
120 άτομα με πρώιμη ιδιοπαθή
ψύχωση,
101 άτομα με αυτισμό,
123 με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας και
411 υγιείς μάρτυρες.)
Η γενετική πάθηση, που
χαρακτηρίζεται από διαγραφή
μέρους του 22ου χρωμοσώματος,
επηρεάζει 1 σε κάθε 2.000 έως
4.000 άτομα.
Εκτός από τον κίνδυνο 30% για
σχιζοφρένεια ή ψύχωση,
τα άτομα με το σύνδρομο μπορεί
να έχουν αυτισμό ή διαταραχή
ελλειμματικής προσοχής και
υπερκινητικότητας, γι' αυτό και
αυτές οι καταστάσεις
συμπεριλήφθηκαν στις ομάδες
σύγκρισης.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν έναν
αλγόριθμο μηχανικής μάθησης
που ονομάζεται χωροχρονικό βαθύ
νευρωνικό δίκτυο για να
χαρακτηρίσουν πρότυπα εγκεφαλικής
λειτουργίας σε όλους τους ασθενείς
με σύνδρομο διαγραφής 22q11.2
σε σύγκριση με υγιή άτομα.
Με μια ομάδα ασθενών των οποίων
οι εγκέφαλοι υποβλήθηκαν σε
σάρωση στο Πανεπιστήμιο της
Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες,
ανέπτυξαν ένα αλγοριθμικό μοντέλο
που διέκρινε τις σαρώσεις
εγκεφάλου από άτομα με σύνδρομο
διαγραφής 22q11.2 έναντι αυτών
που δεν το είχαν.
Το μοντέλο προέβλεψε το σύνδρομο
με ακρίβεια μεγαλύτερη από 94%.
Επικύρωσαν το μοντέλο σε επιπλέον
ομάδες ατόμων με ή χωρίς το
γενετικό σύνδρομο που είχαν λάβει
σαρώσεις εγκεφάλου στο UC Davis
και το Pontificia Universidad
Católica de Chile, δείχνοντας ότι
σε αυτές τις ανεξάρτητες ομάδες,
το μοντέλο ταξινόμησε τις σαρώσεις
με ακρίβεια 84% έως 90%.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές
χρησιμοποίησαν το μοντέλο για
να διερευνήσουν ποια
χαρακτηριστικά του εγκεφάλου
παίζουν τον μεγαλύτερο ρόλο στην ψύχωση.
Προηγούμενες μελέτες για την
ψύχωση δεν είχαν δώσει σταθερά
αποτελέσματα, πιθανότατα
επειδή τα μεγέθη του δείγματός τους
ήταν πολύ μικρά.
Συγκρίνοντας σαρώσεις εγκεφάλου
από ασθενείς με σύνδρομο διαγραφής
22q11.2 που είχαν και δεν είχαν
ψύχωση, οι ερευνητές έδειξαν ότι οι
περιοχές του εγκεφάλου που
συμβάλλουν περισσότερο στην
ψύχωση είναι η πρόσθια νησίδα
(ένα βασικό μέρος του δικτύου
προεξοχής ή «φίλτρο»)
και το κοιλιακό ραβδωτό σώμα.
(ο «πρόβλεψη ανταμοιβής»)·
αυτό ίσχυε για διαφορετικές ομάδες
ασθενών.
Συγκρίνοντας τα χαρακτηριστικά του
εγκεφάλου ατόμων με σύνδρομο
διαγραφής 22q11.2
και ψύχωση έναντι ατόμων με
ψύχωση άγνωστης προέλευσης, το
μοντέλο βρήκε σημαντική επικάλυψη,
υποδεικνύοντας ότι αυτά τα
χαρακτηριστικά του εγκεφάλου είναι
χαρακτηριστικά της ψύχωσης
γενικά.
Ένα δεύτερο μαθηματικό μοντέλο,
εκπαιδευμένο να διακρίνει όλα τα
άτομα με σύνδρομο διαγραφής
22q11.2 και ψύχωση από αυτά που
έχουν το γενετικό σύνδρομο αλλά
χωρίς ψύχωση, επέλεξε σαρώσεις
εγκεφάλου από άτομα με ιδιοπαθή
ψύχωση με ακρίβεια 77,5%,
υποστηρίζοντας και πάλι την ιδέα ότι
το φιλτράρισμα του εγκεφάλου και τα
κέντρα πρόβλεψης είναι το κλειδί για
την ψύχωση.Επιπλέον, αυτό το
μοντέλο ήταν ειδικό για την ψύχωση:
Δεν μπορούσε να ταξινομήσει άτομα
με ιδιοπαθή αυτισμό ή ΔΕΠΥ.
Ήταν πολύ συναρπαστικό να
ανιχνεύσουμε τα βήματά μας πίσω
στην αρχική μας ερώτηση
Ποια είναι τα δυσλειτουργικά
εγκεφαλικά συστήματα στη
σχιζοφρένεια; και να ανακαλύψουμε
παρόμοια μοτίβα σε αυτό το
πλαίσιο
Σε νευρικό επίπεδο, τα
χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν
τα άτομα με ψύχωση στο σύνδρομο
διαγραφής 22q11.2 αντικατοπτρίζουν
τις οδούς που έχουμε εντοπίσει στη
σχιζοφρένεια.
Αυτός ο παραλληλισμός ενισχύει την
κατανόησή μας για την ψύχωση ως
μια κατάσταση με αναγνωρίσιμες και
σταθερές εγκεφαλικές υπογραφές.
Εφαρμογές για θεραπεία ή πρόληψη
Εκτός από την υποστήριξη της
θεωρίας των επιστημόνων σχετικά
με το πώς εμφανίζεται η ψύχωση, τα
ευρήματα έχουν συνέπειες για την
κατανόηση της πάθησης - και
πιθανώς την πρόληψή της.
Το γεγονός ότι τα νέα ευρήματα
συνάδουν με την έρευνα
της ομάδας σχετικά με το ποια
εγκεφαλικά κέντρα συμβάλλουν
περισσότερο στη σχιζοφρένεια στους
ενήλικες υποδηλώνει ότι μπορεί να
υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί.
Στη σχιζοφρένεια, μέχρι τη στιγμή
της διάγνωσης, έχει ήδη συμβεί
μεγάλη βλάβη στον εγκέφαλο και
μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να
αλλάξει η πορεία της νόσου.
Αυτό που είδαμε είναι ότι, νωρίς, οι
λειτουργικές αλληλεπιδράσεις
των περιοχών του εγκεφάλου στα
ίδια συστήματα του εγκεφάλου είναι
μη φυσιολογικές.
Οι ανωμαλίες δεν ξεκινούν
όταν είσαι στα 20 σου·
είναι εμφανείς ακόμα και όταν είσαι
7 ή 8 ετών.
Οι ερευνητές σχεδιάζουν να
χρησιμοποιήσουν υπάρχουσες
θεραπείες, όπως διακρανιακή
μαγνητική διέγερση ή εστιασμένο
υπερηχογράφημα, που στοχεύουν σε
αυτά τα εγκεφαλικά κέντρα σε νέους
που διατρέχουν κίνδυνο ψύχωσης,
όπως εκείνοι με σύνδρομο διαγραφής
22q11.2 ή με δύο γονείς που πάσχουν
από σχιζοφρένεια, για να δουν εάν
προλαμβάνουν ή καθυστερούν την
εμφάνιση της πάθησης ή μειώνουν τα
συμπτώματα μόλις εμφανιστούν.
Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν
επίσης ότι η χρήση λειτουργικής
μαγνητικής τομογραφίας για την
παρακολούθηση της εγκεφαλικής
δραστηριότητας στα βασικά κέντρα
θα μπορούσε να βοηθήσει τους
επιστήμονες να διερευνήσουν πώς
λειτουργούν τα υπάρχοντα
αντιψυχωσικά φάρμακα.
Αν και εξακολουθεί να είναι
μπερδεμένο γιατί κάποιος
αποσυνδέεται από την
πραγματικότητα – δεδομένου του
πόσο επικίνδυνο φαίνεται για την
ευημερία κάποιου – το «πώς» είναι
πλέον κατανοητό.
Από μηχανιστική άποψη, είναι
λογικό
Οι ανακαλύψεις υπογραμμίζουν τη
σημασία προσέγγισης των ατόμων με
ψύχωση με συμπόνια
Μοιραζόμαστε περισσότερες
ομοιότητες παρά διαφορές. Όπως
όλοι, βιώνουμε τα δικά μας ψηλά και
χαμηλά . Τα λόγια τους ήταν μια
εγκάρδια έκκληση για μεγαλύτερη
ενσυναίσθηση και κατανόηση προς
όσους ζουν με αυτή την πάθηση.
Ήταν ένα κάλεσμα να δούμε την
ψύχωση μέσα από έναν φακό
ενσυναίσθησης και
αλληλεγγύης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου