Στέφανε, συνεχίζεις μαλάξεις, ξεκινάω αδρεναλίνη.¨
Ο Στέφανος, πιθανον γιατρός, σύμφωνα με τις εντολές που έπαιρνε και έδινε, ήταν σίγουρα μέρος της ομάδας διάσωσης, εκείνο το παγωμένο βράδυ του Δεκέμβρη.
Ο Οδυσσέας είχε αφήσει όπως φαίνεται την ¨ Ιθάκη¨ του, και ειχε ξεκινήσει το ταξίδι του προς τη
χώρα των Κιμμερίων.
Με τρόμο είδε ο Οδυσσέας να ανεβαίνουν και οι ψυχές ανθρώπων που είχε προσπαθήσει ο ίδιος να θεραπεύσει και δεν κατάφεραν να ζήσουν, είχαν πεθάνει στα χέρια του ή από τα χέρια του.
Ανώνυμοι και επώνυμοι ..ο κυρ Αντρέας από τη Ζάκυνθο με τη βαρειά στένωση της αορτής και το εγκεφαλικό επεισόδιο μετά το χειρουργείο,
ο νεαρός Κωνσταντίνος με τη μυοκαρδίτιδα που πέθανε γιατί περίμενε πολύ καιρό για μόσχευμα που δεν ήρθε ποτέ, ο καθηγητής των μαθηματικών που πέθανε από αιμορραγία,
ο Νικόδημος ο πενηνταπεντάρης με το διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής που δεν είχε χρήματα να πληρώσει την αναβάθμιση και πέθανε περιμένοντας το χειρουργείο και άλλοι πολλοί.
Κανένας από αυτούς δεν του κρατούσε κακία για όσα έγιναν.
Όλοι απάντησαν ότι λίγα λεπτά ζωής θα αντάλλαζαν ακόμη και με το πιο άσημο και ελάχιστο ζωντανό πλάσμα πάνω στη γη.
Ο Οδυσσέας δάκρυσε πικρά και πάλι και τους φώναξε δυνατά συγγνώμη, να το ακούσουν καλά, ότι αυτός είχε πραγματικά προσπαθήσει αλλά είναι γιατρός και όχι θεός.
Θα βοηθήσει ο αγαπημένος μας Στέφανος να βρείς το δρόμο προς το καράβι.
Κι ο Στέφανος με την ιατρική μπλούζα,
ο άκλαυτος και αδικοχαμένος Στέφανος,πιάνει τον Οδυσσέα από το χέρι και μέσα στα σκοτεινά ανεβαίνοντας ανάποδα τις Δίνες του Ωκεανού, τον βοηθάει να κολυμπήσει γρήγορα πρός το καράβι.
Οι κωπηλάτες με τα κουπιά χτυπούσαν σίγουρα και δυνατά τα αφρισμένα κύματα
Ο Οδυσσέας χαμογέλασε όταν είδε ότι στην είσοδο του σπιτιού είχαν σταθεί ανυπόμονοι να τον αγκαλιάσουν
η γυναίκα του η Μυρτούλα και τα δυό τους παιδιά. Έτρεξε χωρίς άλλο και τους βούτηξε στην αγκαλιά του μέσα σε λυγμούς.
Παιδιά, έχουμε πάλι σφύξεις ,δόξα τω θεώ, και φυσιολογικό ρυθμό, πιάνω πολύ καλές και δυνατές σφύξεις.
« Οδυσσέα μ’ ακούς;»
«Ναι σας ακούω καλά, είμαι εντάξει, ένοιωσα να ζαλίζομαι, έχασα τον κόσμο, έκανα ανακοπή, έτσι δεν είναι βρέ παιδιά
Οδυσσέα, ειχεις πάθει έμφραγμα, έκανες κοιλιακή μαρμαρυγή, θ ανεβούμε άμεσα στο αιμοδυναμικό εργαστήριο, όλα θα πάνε καλά
Τώρα ξέχασε ότι είσαι γιατρός, είσαι πιά ένας κοινός θνητός
Αυτά τα λίγα είπε ο Σεβαστιανός, ο εφημερεύων καρδιολόγος, που ήταν επικεφαλής της ομάδας ανάνηψης η οποία και έσωσε τον συνάδελφο του, τον Οδυσσέα τον καρδιοχειρουργο
Σεβαστιανέ,
που είναι ο Στέφανος που μ’εφερε στα επείγοντα και ήταν μαζί σας στην ομάδα ανάνηψης;
«Οδυσσέα», είπε ο Σεβαστιανός, μάλλον είσαι ακόμη σε σύγχυση λόγω της ανακοπής.
Δεν υπήρχε κανένας γιατρός Στέφανος, ούτε άλλος Στέφανος σήμερα.
Η μόνη βέβαια σ ύ μ π τ ω σ η με αυτά που λες είναι ότι σήμερα, είναι η γιορτή
του Αγίου Στεφάνου, 27 Δεκέμβρη.
Αθανάσιος Δρίτσας
Καρδιολόγος, Αναπληρωτής Διευθυντής, Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικο κέντρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου