ΚΑΡΚΙΝΟΣ..ΠΩΣ..

 

Ό  καρκίνος αναπτύσσεται όταν γενετικές μεταλλάξεις ωθούν τα κύτταρα σε...ανυπακοη 

στην προγραμματισμενη Αποπτωση , που ειναι ο αναγκαιος κυτταρικος θανατος. κι ετσι πολλαπλασιαζονται ανεξέλεγκτα. 

Και απ όσα γνωρίζουμε από τη γενετική ανάλυση των όγκων. εως πρόσφατα, μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό συνδυάζοντας και αναλύοντας γενετικά δεδομένα ενός δείγματος όγκου , γεγονός που καθιστούσε αδύνατο τον εντοπισμό μεμονωμένων κυτταρικών τύπων.

Ατυχως οι όγκοι δεν είναι μονοδιάστατοι. 

Είναι πολύπλοκοι, οικοσυστήματα που αποτελούνται από καρκινικά , αλλά και από κύτταρα του ανοσου μας συστήματος, ενδοθηλιακά κ.ά.

Χάρη στην χρήση εξελιγμένων εργαλείων,  ομάδα ερευνητών έχει πλέον καταφέρει να εντοπίσει μεμονωμένα κύτταρα ή να καθορίσει τις λειτουργίες τους σε όγκους από 2.000 άτομα με 20 διαφορετικά είδη καρκίνου

Στο πλαίσιο της εργασίας, η Li Ding, από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις του Μιζούρι και οι συνεργάτες της, χαρτογράφησαν 

131 περιοχές όγκων από 78 άτομα 

με τύπους καρκίνου  μαστου,έντερου παγκρεατος,  νεφροων,  μήτρας και χοληφόρων , οι οποίοι συνδέουν το ήπαρ και τη χοληδόχο κύστη με το λεπτό έντερο. 

Η τεχνική που  χρησιμοποίησαν  ονομάζεται 

αλληλούχιση του ενός κυττάρου 

για να μετρήσουν ποια γονίδια ήταν ενεργοποιημένα ή απενεργοποιημένα σε κάθε κύτταρο ενός δείγματος όγκου.

Οι ερευνητές εξέτασαν δείγματα ιστών κάτω από ισχυρά μικροσκόπια για να προσδιορίσουν 

τη θέση και τη δομή των κυττάρων. 

Στη συνέχεια, κατασκεύασαν τρισδιάστατα μοντέλα όγκων, δείχνοντας πώς τα κύτταρα μέσα σε αυτούς είναι οργανωμένα και αλληλεπιδρούν. 

Διαπίστωσαν ότι, εντός των όγκων, τα καρκινικά κύτταρα σχηματίζουν ξεχωριστές ομάδες, γνωστές ως μικροπεριοχές. 

Στη συνέχεια, ομαδοποίησαν αυτές τις περιοχές με βάση παρόμοιες γενετικές αλλοιώσεις, όπως 

υψηλή ή χαμηλή δραστηριότητα ανοσοποιητικών κυττάρων. 

Η εξέλιξη εντός της γενετικής δραστηριότητας των κυττάρων στις μικροπεριοχές φαίνεται να είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την ανθεκτικότητα των καρκίνων στις θεραπείες

Έρευνα που ακολούθησε από το Human Tumor Atlas Network, έρχεται να καταδείξει ότι πολλαπλά κύτταρα μπορούν μερικές φορές να συντονιστούν για να σχηματίσουν καρκίνο του παχέος εντέρου. 

Για δεκαετίες, η κοινή πεποίθηση ήταν ότι ένας όγκος προέρχεται από ένα μόνο κύτταρο, 

Ο Winton και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν ποντίκια που είχαν τροποποιηθεί γενετικά έτσι ώστε τα κύτταρά τους να αλλάζουν χρώμα όταν γίνονται καρκινικά. 

Αυτό κατέστησε δυνατή την αναγνώριση και την παρακολούθηση των όγκων καθώς σχηματίζονταν στα έντερα των ζώων. 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 40% των όγκων του παχέος εντέρου προερχόταν από πολλαπλά κύτταρα, τα οποία συνεργάζονταν για να ξεπεράσουν τα γειτονικά,

δηλαδή τα υγιή κύτταρα.

Μία άλλη ομάδα ερευνητών,  εντόπισε βιοδείκτες για την παρακολούθηση της εξέλιξης των όγκων. 

Ανέλυσαν πρώιμους προδρόμους του καρκίνου του παχέος εντέρου σε ποντίκια και ανθρώπους και διαπίστωσαν ότι 

έως και το 30% είχε πολυκυτταρική προέλευση. 

Ο καλύτερος προγνωστικός δείκτης που έχουμε σήμερα για να καθορίσουμε αν μια προκαρκινική βλάβη στο παχύ έντερο θα γίνει καρκινική, είναι το μέγεθός της

Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο σχηματίζεται ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να βελτιώσει την ικανότητά μας να ελέγχουμε τις προκαρκινικές αλλοιώσεις και να εντοπίζουμε τον καρκίνο νωρίτερα, υποστηρίζει ο ίδιος.

Το πρόγραμμα χαρτογράφησης του καρκίνου αποκάλυψε κάποιες ακόμα εκπλήξεις. 

Ο Abravanel και οι συνεργάτες του συνέλεξαν 67 βιοψίες όγκου από 60 άτομα με μεταστατικό καρκίνο του μαστού, που σημαίνει ότι είχε εξαπλωθεί σε άλλα όργανα, όπως το ήπαρ, ο εγκέφαλος και οι πνεύμονες. Διαπίστωσαν ότι τα δείγματα που συλλέχθηκαν από τον ίδιο συμμετέχοντα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές ήταν γενετικά  παρόμοια. 

Θα περίμενε κανείς να δει διαφορετικές μεταλλάξεις να εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου», λέει ο Abravanel.

Στο πλαίσιο του έργου, οι ερευνητές l στο Πανεπιστήμιο Princeton 

δημιούργησαν έναν αλγόριθμο που ποσοτικοποιεί την αναλογία των καρκινικών και μη καρκινικών κυττάρων σ έναν όγκο και διερευνά τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα κύτταρα αλληλεπιδρούν, γεγονός που μπορεί επίσης να βοηθήσει να διακρίνουμε πώς αναπτύσσεται ο όγκος.

Όλες αυτές οι πρόσφατες ανακαλύψεις μαζί, μας φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο σχηματίζεται και εξελίσσεται ο καρκίνος, γεγονός που με τη σειρά του θα μπορούσε να βελτιώσει τη θεραπεία.