ΟΥΒΙΚΟΥΪΤΙΝΗ..ΤΟ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΟΦΟΡΟ

 

Posted on 29/01/2020 by kosmaser

 

 

 

 

 

 

 

Ο θεός μάς  εδωσε τους 

δερματινους χιτωνες

κι ετσι αποχωρησαμε απ τον Παραδεισο της τρυφης. 

Δεν μας εφτιαξε από σίδερο.  

Ετσι λόγω της κατασκευής μας, ειμαστε ευαίσθητοι στη 

ραδιενέργεια, ηλιακή ακτινοβολία,  μεταλλάξεις  του DNA. 

Ακομα κι η  θερμοκρασία, του σώματός μας, είναι ισχυρό δηλητήριο. 

Σιγουρα χρειαζόμαστε κανονική θερμοκρασία, για να επιβιώσουμε. 

Εχουμε ανάγκη οξυγόνο για να ζήσουμε, αλλά το οξυγόνο είναι τοξικό   κι έτσι καταναλώνουμε αντιοξειδωτικά για να ανακόψουμε την οξείδωσή μας.

 

 

 

 

 

 

Ο οργανισμός μας καταστρέφεται και αναγεννάται ταυτόχρονα. 

Τα συστατικά μας διαρκώς αλλάζουν. Η μεγάλη πρόκληση για την επιστήμη είναι να βρει τους μηχανισμούς με τους οποίους αυτό συμβαίνει.

 

 

 

 

 

 

Ετσι ανακαλύψαμε το ¨απορριμματοφόρο¨ του ανθρώπινου σώματος, δηλαδή τη δράση της Ουβικουιτίνης ubiquitin μιας πρωτεΐνης αποτελούμενης από 76 αμινοξέα ευρύτατα διαδεδομένης στους ¨ευκαρυωτικούς¨ οργανισμούς, εξ ού και η ονομασία της από το ubiquitous δηλ. 

πανταχού παρών.

Αυτο το πολυπεπτιδιο, 

εντοπίζει γενετικά ελαττωματικές, λανθασμένες, μεταλλαγμένες, άρα επικίνδυνες πρωτεΐνες και τις απομακρύνει από τον οργανισμό , κρατώντας όμως όλα τα χρήσιμα συστατικά τους.

Αυτή η διαδικασία έχει άμεση σχέση με τον καρκίνο, γιατί οι ελαττωματικές πρωτεΐνες σχετίζονται με την εμφάνιση νεοπλασιών.

 

https://www.kathimerini.gr/authors/tasoyla-eptakoilh

 

 

 

 

Αυτα ειπε στην Τασουλα Επτακοιλη   

Ο Ισραηλινος βιοχημικός Ααρον Τσεχάνοβερ που   μαζί με τους συναδέλφους του Ιρβιν Ρόουζ και Αβραάμ Χέρσκο ,  εστίασαν την έρευνά τους στον εντοπισμό και στην καταστροφή  των ανεπιθύμητων και δυνάμει  επικίνδυνων  πρωτεϊνών,  και βρηκαν  

τη¨ρυθμιζόμενη πρωτεϊνική αποδόμηση¨.

Γι’ αυτή την σημαντική ανακάλυψη, που ονομάστηκε,

 ¨το φιλί του θανάτου¨, 

και που οδήγησε στην παραγωγή φαρμάκων αποτελεσματικών για 

το πολλαπλουν μυέλωμα, μεταξύ άλλων, κερδισαν  το Νομπέλ Χημείας το 2004.

 

 

 

 

 

 

Ο καρκίνος αποτελει μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει αντιμετωπίσει ποτέ η ανθρωπότητα. Ειναι μια ασθένεια πολυπαραγοντικη  πολύπλοκη αφου κάθε μορφή καρκίνου συνιστά διαφορετική νόσο, οπου εμπλέκονται γενετικοί, κληρονομικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες.

Ολοένα και περισσότερο, πλεον , κατανοούμε τους μηχανισμούς του. Σε κάποιες δε μορφές , η πρόοδος που έχει συντελεστεί  είναι εντυπωσιακή. 

Η μάχη συνεχίζεται. 

Είμαι αισιόδοξος, τονιζει ο ερευνητης, οτι θα την κερδίσουμε. Δεν θα γίνει ξαφνικά. Κάθε μέρα βάζουμε έναν κρίκο στην αλυσίδα της γνώσης ενάντια στον καρκίνο. 

Ακόμα κι αν δεν εξαλειφθεί εντελώς ο καρκίνος,  σε μερικά χρόνια θα είναι χρόνια νόσος. 

Θα ζούμε με τον καρκίνο ,δεν θα πεθαίνουμε από αυτόν. 

Μεχρι τοτε, μπορούμε να κάνουμε καποια πραγματα ,για να τον κρατήσουμε μακριά.

 

 

 

 

 

 

 

Οπως η έκθεση μας στην ηλιακή ακτινοβολία που προκαλεί καρκίνο του δέρματος. 

Η παχυσαρκία που είναι ¨δίδυμη αδελφή¨ του καρκίνου, μια και οι χρόνιες φλεγμονές , αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης  των καρκινικών όγκων.

Από την άλλη, η άσκηση κάνει καλό. Η υγεία μας είναι ένα παζλ. 

Κάποια κομμάτια –εκτός από την κληρονομική προδιάθεση– είναι στα χέρια μας.

 

 

 

Στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι ζούσαν κατά μέσον όρο 35 χρονια. Στο γύρισμα του περασμένου αιώνα 50-55. 

Σήμερα έχουμε σκαρφαλώσει στα 80-85.Χρειάστηκαν δηλαδή σαράντα αιώνες για να αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής κατά είκοσι χρόνια και μόλις ένας για να κερδίσουμε άλλα τριάντα.

Η νίκη αυτή οφείλεται στην επιστήμη και στην τεχνολογία 

Προσοχη :   

Στην ασπιρίνη και πενικιλίνη,

στα υπόλοιπα αντιβιοτικά, στα εμβόλια, στις απεικονιστικές εξετάσεις.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο 20ός αιώνας ήταν μαγικός 

Στο μέλλον, η επανάσταση της Ιατρικής θα έχει να κάνει με το DNA. Θα μπορούμε να το κόβουμε και να το ράβουμε, για να αντιμετωπίζουμε διάφορες ασθένειες. 

Σαν την Πυθία του Μαντείου των Δελφών, θα μας δίνει τη δυνατότητα ακριβούς πρόβλεψης. 

Θα ξέρουμε τι μας περιμένει.Θα είμαστε όμως ποτέ έτοιμοι να ξέρουμε;

Τα ηθικά ερωτήματα που εγείρονται για το πώς θα χρησιμοποιείται η τεχνολογία είναι πολλά.

Οψομεθα