Χολοκυστίτιδα..ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ

 

Η χοληδόχος βρίσκεται ψηλά και δεξιά , ανάμεσα στο συκώτι και το πάγκρεας. 

Η χολοκυστίτιδα ειναι φλεγμονή της χοληδόχου κύστης. 

Είναι η πιο κοινή επιπλοκή της χολολιθίασης

Ρόλος της  είναι η αποθήκευση χολής που στη συνέχεια παροχετεύεται στο δωδεκαδάκτυλο και βοηθά στην πέψη των λιπαρών τροφών. 

Η χολή αποτελείται από χοληστερόλη, χολικά άλατα και χολερυθρίνη. 

Σε κάποιες περιπτώσεις,  χοληστερόλη και  χολερυθρίνη παραμενουν στη χοληδόχο κύστη, προκαλώντας χολόλιθους. 

Έτσι, εχουμε τη χολολιθίαση.

Τύποι  χολοκυστίτιδας;

Ανάλογα με την ένταση των συμπτωμάτων, τη διάρκειά αλλά και τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζονται, η χολοκυστίτιδα μπορεί να διακριθεί σε χρόνια και οξεία. 

Η χρόνια εμφανίζει πόνο με διάρκεια, ο οποίος αυξάνεται σταδιακά. 

Η οξεία παρουσιάζει έντονο, ξαφνικό πόνο, ο οποίος έχει διάρκεια και μπορεί να αντανακλάται στην ωμοπλάτη.

Ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζεται , τη..διαφοροποιει..σε λιθιασική και 

α-λιθιασική χολοκυστίτιδα. 

Η λιθιασική, δηλαδή η χολοκυστίτιδα που προκλήθηκε από λίθους, είναι η πιο κοινή μορφή, με πάνω από το 95% των περιστατικών να κατατάσσονται σε αυτήν την ομάδα. 

Η α-λιθιασική χολοκυστίτιδα είναι πιο σπάνια, αλλά πιο σοβαρή μορφή χολοκυστίτιδας. 

Δημιουργείται είτε από σοβαρή πάθηση είτε από τραυματισμό, με συχνότερα αίτιά της τα εγκαύματα, το AIDS και τις κακώσεις μετά από κάποιο σοβαρό χειρουργείο.

Συμπτώματα 

Πέρα του οξέος πόνου , η χολοκυστίτιδα  προκαλει σειρά άλλων συμπτωμάτων,  ενοχλητικών και επικίνδυνων:

• Ναυτία και εμετός, ειδικά μετά το φαγητό.
• Πυρετός, ο οποίος αποτελεί χαρακτηριστικό σημάδι οξείας λοίμωξης.
• Διόγκωση της χοληδόχου κύστης, η οποία μπορεί να γίνει αντιληπτή μέσω ψηλάφησης.
• Ίκτερο.

Η χολοκυστίτιδα είναι συχνά μια επώδυνη κατάσταση, η οποία δεν πρέπει να αμελείται. 

Παράγοντες κινδύνου 

Οι πιο συχνοί  είναι το βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό και η παχυσαρκία, με έμφαση στην λιπαρή διατροφή. 

Το δεύτερο δεν πρέπει να ξεγελά τον ασθενή αφού και το απότομο χάσιμο βάρους είναι επικίνδυνο για τη χοληδόχο κύστη. 

Άλλες παθήσεις μπορούν να ενισχύσουν τις πιθανότητες νόσησης, με πιο συνήθεις τον διαβήτη, τη μεσογειακή αναιμία και τις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου ( Crohn). 

Το φύλο φαίνεται να παίζει κάποιον ρόλο, με τις γυναίκες να έχουν περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης χολολιθίασης από τους άντρες. Χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής των ασθενών μπορεί να μην είναι τόσο ευνοϊκά, όπως η έλλειψη άσκησης. 

Τέλος, παράγοντες όπως η ηλικία, η χρήση αντισυλληπτικών και οι πολλαπλές εγκυμοσύνες αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης χολοκυστίτιδας.

Διάγνωση και αντιμετώπιση

Το πρώτο βήμα προς τη διάγνωση χολοκυστίτιδας είναι η κλινική εξέταση, δηλαδή η διερεύνηση του πόνου του ασθενούς. 

Αυτή η εξέταση μπορεί να είναι επώδυνη και δυσάρεστη για τον ασθενή, είναι όμως απαραίτητη για να αποκλειστούν άλλες πιθανότητες. Ύστερα από αυτό μπορεί να ακολουθήσει αιματολογική εξέταση, στην οποία ο ιατρός θα εξετάσει την τιμή της CRP και των λευκών αιμοσφαιρίων. 

Η τελική και καθοριστική διάγνωση γίνεται με τη χρήση απεικονιστικών εξετάσεων, οι οποίες θα αναδείξουν τη φλεγμονή της χοληδόχου κύστης. Αυτές..είναι η αξονική και μαγνητική τομογραφία, και το πιο σύνηθες και εύκολο στην διενέργειά του υπερηχογράφημα.

Η αντιμετώπιση της χολοκυστίτιδας εξαρτάται από τη βαρύτητα της συμπτωματολογίας, αλλά και από τη γενική κατάσταση του κάθε ασθενούς. 

Η θεραπεία ξεκινά για όλους συντηρητικά, με ενδοφλέβια χορήγηση..υγρών, αντιβιοτικών και   αναλγητικών. Όταν αποκατασταθούν οι απώλειες σε υγρά του ασθενούς και βελτιωθούν οι ζωτικές του λειτουργίες, οι επιλογές είναι δύο. 

Σε περίπτωση που ο ασθενής έχει επανέλθει,πραγματοποιείται επείγουσα..λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. 

Σε κάθε περίπτωση, η μόνη οριστική θεραπεία της χολοκυστίτιδας είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή.