ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ..ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ

 Η αναζήτηση θεραπείας για το Αλτσχάιμερ γίνεται μια ολοένα και 

πιο ανταγωνιστική και αμφιλεγόμενη

αναζήτηση, με τα τελευταία χρόνια 

να γίνονται μάρτυρες αρκετών 

σημαντικών αντιπαραθέσεων

Τον Ιούλιο του 2022, 

το περιοδικό Science ανέφερε ότι μια βασική ερευνητική εργασία του 2006, που δημοσιεύτηκε στο Nature , η οποία αναγνώρισε έναν υποτύπο πρωτεΐνης του εγκεφάλου που ονομάζεται 

βήτα-αμυλοειδές 

ως την αιτία του Αλτσχάιμερ, μπορεί να βασίστηκε σε 

κατασκευασμένα δεδομένα.

Ένα χρόνο νωρίτερα, τον Ιούνιο 

του 2021, η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ είχε εγκρίνει την aducanumab , ένα βήτα-αμυλοειδές

που στοχεύει σε αντίσωμα,

ως θεραπεία για το Αλτσχάιμερ, 

παρόλο που τα δεδομένα που υποστήριζαν τη χρήση της ήταν ελλιπή και αντιφατικά.

Ορισμένοι γιατροί πιστεύουν ότι η aducanumab δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε εγκριθεί, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να της δοθεί μια ευκαιρία.

Με εκατομμύρια ανθρώπους να χρειάζονται μια αποτελεσματική θεραπεία, γιατί οι ερευνητές εξακολουθούν να ψάχνουν για μια θεραπεία γι αυτό που αναμφισβήτητα είναι μία από τις πιο σημαντικές ασθένειες που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα

Επί χρόνια, οι επιστήμονες έχουν 

επικεντρωθεί στην προσπάθεια να 

βρουν νέες θεραπείες για το Αλτσχάιμερ, αποτρέποντας τον σχηματισμό συσσωματωμάτων αυτής της μυστηριώδους πρωτεΐνης  

που ονομάζεται βήτα-αμυλοειδές, 

τα οποία προκαλούν βλάβες στον εγκέφαλο.

Στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες αναμφισβήτητα έχουν βρεθεί σ ένα διανοητικό αδιέξοδο, επικεντρωμένοι σχεδόν αποκλειστικά σ αυτήν την προσέγγιση, συχνά παραμελώντας ή ακόμα και αγνοώντας άλλες πιθανές εξηγήσεις.

Δυστυχώς, αυτή η αφοσίωση στη μελέτη ανώμαλων πρωτεϊνικών συσσωματωμάτων δεν έχει μεταφραστεί σ ένα χρήσιμο φάρμακο ή θεραπεία. 

Η ανάγκη για έναν νέο τρόπο σκέψης για το Αλτσχάιμερ, ο οποίος θα είναι «εκτός συσσωματωμάτων», αναδεικνύεται ως κορυφαία προτεραιότητα στην επιστήμη του εγκεφάλου.

Το εργαστήριό στο Ινστιτούτο 

Εγκεφάλου Krembil, μέρος 

του Πανεπιστημιακού Δικτύου Υγείας στο Τορόντο, επινοεί μια νέα θεωρία για το Αλτσχάιμερ .

Με βάση τα τελευταία 30 χρόνια 

έρευνάς μας, δεν θεωρούμε πλέον το Αλτσχάιμερ πρωτίστως ως μια   ασθένεια του εγκεφάλου. 

Αντίθετα, 

πιστεύουμε ότι το Αλτσχάιμερ  είναι κυρίως 

μια διαταραχή του ανοσοποιητικού

Το ανοσοποιητικό , που βρίσκεται σε κάθε όργανο του σώματος, είναι μια συλλογή κυττάρων και μορίων που λειτουργούν αρμονικά για να βοηθήσουν στην αποκατάσταση τραυματισμών και στην προστασία από ξένους εισβολείς.

Όταν ένα άτομο σκοντάφτει και πέφτει, το ανοσοποιητικό βοηθά στην επούλωση των κατεστραμμένων ιστών. 

Όταν κάποιος βιώνει μια ιογενή ή βακτηριδιακή λοίμωξη, το ανοσοποιητικό βοηθά στην καταπολέμηση αυτών των μικροβιακών εισβολέων.

Οι ίδιες διεργασίες υπάρχουν και στον εγκέφαλο. 

Όταν υπάρχει τραύμα στο κεφάλι, το ανοσοποιητικό του εγκεφάλου ενεργοποιείται για να βοηθήσει στην επιδιόρθωση. 

Όταν υπάρχουν βακτηριδια στον εγκέφαλο, το ανοσοποιητικό είναι εκεί για να αντεπιτεθεί.

Η νόσος Αλτσχάιμερ ως αυτοάνοσο νόσημα

Πιστεύουμε ότι το βήτα-αμυλοειδες δεν είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται ασυνήθιστα, αλλά μάλλον ένα φυσιολογικό μόριο που αποτελεί μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος του εγκεφάλου. 

Υποτίθεται ότι βρίσκεται εκεί.

Όταν συμβαίνει εγκεφαλικό τραύμα ή όταν υπάρχουν βακτηριδια στον εγκέφαλο, το βήτα-αμυλοειδες συμβάλλει βασικά στην ολοκληρωμένη ανοσολογική απόκριση του εγκεφάλου. Κι εδώ ξεκινά το πρόβλημα.

Λόγω των εντυπωσιακών ομοιοτήτων μεταξύ των μορίων λίπους που αποτελούν τόσο τις μεμβράνες των βακτηριδιων όσο και τις μεμβράνες των εγκεφαλικών κυττάρων, το βήτα-αμυλοειδές δεν μπορεί να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ των εισβολέων βακτηρίων και των εγκεφαλικών κυττάρων του ξενιστή και επιτίθεται κατά λάθος στα ίδια τα εγκεφαλικά κύτταρα που υποτίθεται ότι προστατεύει.

Αυτό οδηγεί σε μια χρόνια, προοδευτική απώλεια της λειτουργίας των εγκεφαλικών κυττάρων, 

η οποία τελικά κορυφώνεται με άνοια – και όλα αυτά επειδή το ανοσοποιητικό του σώματός μας δεν μπορεί να διαφοροποιήσει τα βακτηριδια από τα εγκεφαλικά κύτταρα.

Όταν θεωρείται ως μια λανθασμένη επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος του εγκεφάλου στο ίδιο το όργανο που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται, το Αλτσχάιμερ αναδύεται ως αυτοάνοση ασθένεια.

Υπάρχουν πολλοί τύποι αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως 

η ρευματοειδής αρθρίτιδα, 

στα οποία τα αυτοαντισώματα παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου και για τα οποία οι θεραπείες που βασίζονται σε στεροειδή μπορούν να είναι αποτελεσματικές. 

Ωστόσο, αυτές οι θεραπείες δεν θα λειτουργήσουν κατά του Αλτσχάιμερ.

Ο εγκέφαλος είναι ένα πολύ ιδιαίτερο 

και ξεχωριστό όργανο, αναγνωρισμένο ως η πιο σύνθετη δομή στο Σύμπαν .

Αν και τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συμβατικά στη θεραπεία αυτοάνοσων νοσημάτων μπορεί να μην λειτουργούν κατά του  Αλτσχάιμερ, πιστεύουμε  ότι η στόχευση άλλων ανοσορυθμιστικών οδών στον εγκέφαλο θα μας οδηγήσει σε νέες και αποτελεσματικές θεραπευτικές προσεγγίσεις για τη νόσο.

Άλλες θεωρίες της νόσου

Εκτός από αυτήν την αυτοάνοση 

θεωρία της νόσου Αλτσχάιμερ, 

αρχίζουν να εμφανίζονται πολλές 

άλλες νέες και ποικίλες θεωρίες. 

Για παράδειγμα, ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν    

ότι το Αλτσχάιμερ είναι μια ασθένεια μικροσκοπικών κυτταρικών δομών που ονομάζονται μιτοχόνδρια  

τα εργοστάσια ενέργειας 

σε κάθε κύτταρο του εγκεφάλου.

Τα μιτοχόνδρια μετατρέπουν το οξυγόνο από τον αέρα που αναπνέουμε και τη γλυκόζη από την τροφή που τρώμε στην ενέργεια που απαιτείται για τη μνήμη και τη σκέψη.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης εγκεφαλικής λοίμωξης , με τα βακτηριαδια από το στόμα να θεωρούνται συχνά ως η αιτία . 

Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι η 

ασθένεια μπορεί να προκύψει 

από έναν ανώμαλο χειρισμό μετάλλων μέσα στον εγκέφαλο , 

πιθανώς ψευδαργύρου, χαλκού 

ή σιδήρου.

Είναι ικανοποιητικό να βλέπουμε μια νέα προσέγγιση σχετικά με αυτή την πανάρχαια ασθένεια . 

Η άνοια επηρεάζει σήμερα περισσότερα από 50 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, με μια νέα διάγνωση να γίνεται 

κάθε τρία δευτερόλεπτα.

Συχνά, τα άτομα που ζουν με Αλτσχάιμερ δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τα παιδιά τους ή ακόμα και τον/την σύζυγό τους με τον οποίο είναι παντρεμένοι για περισσότερα από 50 χρόνια.

Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι μια κρίση δημόσιας υγείας που χρειάζεται καινοτόμες ιδέες και νέες κατευθύνσεις.

Ντόναλντ Γουίβερ , Καθηγητής Χημείας και Διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Krembil,