ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ

 

Η διάγνωση  γίνεται σε ηλικία 60-65 ετών. 

Αρχίζει , συνήθως μετά τα 50 . 

Ποσοστό 5-10%  έχουν νεανικό Πάρκινσον . 

Οι ασθενείς αυτοί διαγιγνώσκονται σε ηλικία κάτω των 50 , ακόμα και στα 20 ή τα 30 τους χρόνια.

Ανεξαρτήτως ηλικίας η νόσος προκαλεί παρόμοια συμπτώματα και έχει παρόμοια εξέλιξη. 

Υπάρχουν και ορισμένες διαφορές μεταξύ της κλασικής και της νεανικής μορφής.

Η αιτία της νόσου  δεν είναι γνωστή. Στη νεανική μορφή, όμως,  

τα γονίδια παίζουν ισχυρότερο ρόλο 

απ’ ό,τι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες.

Διαφορές στα συμπτώματα…

Επιπλέον, η νόσος συνήθως αρχίζει μετά τα 50 με 

απώλεια της όσφρησης, 

ζωντανά όνειρα και (αργότερα) επιβράδυνση των κινήσεων (βραδυκινησία). 

Η νεανική μορφή προκαλεί συχνότερα δυστονία και έντονο πόνο στον ώμο, ο οποίος επιμένει για μήνες.

Η κατάσταση αυτή αποκαλείται παγωμένος ώμος και συχνά καθυστερεί να γίνει αντιληπτό ότι προκαλείται από την Πάρκινσον. 

Δεν είναι σπάνιο,  η δυσκαμψία και ο πόνος στον ώμο και το χέρι 

να αποδίδονται για καιρό 

σε αρθρίτιδα ή αθλητική κάκωση.

Επιπλέον, οι νέοι με Πάρκινσον είναι πιθανότερο να παρουσιάζουν δυστονία και σε άλλα σημεία του σώματος, όπως στον άκρο πόδα. 

Η δυστονία είναι παρατεταμένες μυϊκές συσπάσεις που οδηγούν σε μη φυσιολογική στάση σώματος, όπως η στροφή του ποδιού.

Οι ασθενείς με νεανικό Πάρκινσον είναι επίσης πιθανότερο να εκδηλώσουν δυσκινησία ως επιπλοκή της μακροχρόνιας νόσου και της μακροχρόνιας λήψης  λεβοντόπα (είναι το κύριο φάρμακο για τη νόσο). Η δυσκινησία είναι ακούσιες, ανεξέλεγκτες κινήσεις, όπως το στριφογύρισμα.

…και ομοιότητες

Ανεξαρτήτως ηλικίας έναρξης, η νόσος έχει πέντε βασικά κινητικά συμπτώματα:

Την βραδυκινησία 

(την εκδηλώνουν όλοι οι ασθενείς)

Τον τρόμο 

(τον εκδηλώνουν  δύο στους τρεις)

Την δυσκαμψία

Τις αλλαγές στον τρόπο βάδισης 

(ένα συχνό πρώιμο σύμπτωμα είναι η μείωση της φυσικής κίνησης των χεριών κατά το περπάτημα)

Την αστάθεια 

(προβλήματα ισορροπίας, που είναι πιο συχνά στα προχωρημένα στάδια και οδηγούν συχνά σε πτώσεις)

Η ύπαρξη δύο ή περισσότερων από αυτά είναι ο κύριος τρόπος με τον οποίο θέτει κατ’ αρχάς ο νευρολόγος ιατρός τη διάγνωση . 

Δεν πρέπει όμως να συνυπάρχουν όλα για να διαγνωστεί ένας ασθενής. Ειδικά οι πάσχοντες από νεανικό Πάρκινσον μπορεί να έχουν μόνον ένα από αυτά κατά τα πρώιμα στάδια της ασθενείας τους.

Ούτε είναι υποχρεωτικό να τρέμει κάποιος για να έχει την νόσο,  

Επιπλέον, όταν κάποιος τρέμει δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι πάσχει από τη νόσο.

Τα μη κινητικά συμπτώματα

Οι ασθενείς με  Πάρκινσον μπορεί ακόμα να παρουσιάσουν 

μη κινητικά συμπτώματα ενδεικτικά:

Αλλαγές στην όσφρηση

Διαταραχές ύπνου 

(η αϋπνία και τα πολύ «ζωντανά» όνειρα είναι χαρακτηριστικά συμπτώματα)

Αλλαγές στη φωνή

Στοματικές διαταραχές 

( δυσκαταποσία, και  σιελόρροια)

Νοητικές διαταραχές

Προβλήματα όρασης 

( μείωση του βλεφαρίσματος από 16-18 φορές το λεπτό σε 1-2 φορές, με συνέπεια ξηροφθαλμία)

Γαστρεντερικά προβλήματα 

(συχνά δυσκοιλιότητα)

Αλλαγές στην προσωπικότητα

Απώλεια βάρους 

(είναι πιο συχνή στα προχωρημένα στάδια)

Τα συμπτώματα (κινητικά και μη) δεν εμφανίζονται μονομιάς, ούτε σε όλους τους ασθενείς. 

Η ανάπτυξή τους συμβαίνει σταδιακά, με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη της ασθένειας.

Η υγεία του εγκεφάλου μας δεν έχει ηλικία. 

Αν μάθεις να ακούς το σώμα σου και να προσέχεις τις μικρές αλλαγές, μπορείς να προλάβεις ή να καθυστερήσεις πολλές παθήσεις, όπως η  Πάρκινσον.

Μην αγνοείς τα “ήσυχα” σημάδια που σου στέλνει το σώμα σου. 

Φρόντισε καθημερινά τη διατροφή, τον ύπνο και την ψυχική σου ισορροπία. 

Η πρόληψη και η σωστή ενημέρωση είναι τα πιο δυνατά “φάρμακα”.