ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ...

 

Η αντίσταση στην ινσουλίνη αξιολογεί τη συνολική κλινική εικόνα ,

τα συμπτώματα και τα αποτελέσματα συγκεκριμένων εργαστηριακών εξετάσεων.

Οι μέθοδοι διάγνωσης περιλαμβάνουν:

Ινσουλίνη νηστείας:

Τα αυξημένα επίπεδα της μετά από ολονύκτια νηστεία

(συχνά >10 μIU/mL)

αποτελούν ένδειξη αντίστασης .

Δείκτης HOMA-IR:

Είναι ο πιο κοινός και πρακτικός τρόπος εκτίμησης της αντίστασης στην ινσουλίνη.

Υπολογίζεται με βάση τα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης νηστείας χρησιμοποιώντας έναν ειδικό μαθηματικό τύπο.

Τιμές HOMA-IR > 2.5

υποδεικνύουν αντίσταση στην ινσουλίνη.

Καμπύλη γλυκόζης με ταυτόχρονη μέτρηση ινσουλίνης:

Πρόκειται για μια δυναμική εξέταση (δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη)

όπου ο ασθενής λαμβάνει μια συγκεκριμένη ποσότητα γλυκόζης και γίνονται μετρήσεις

τόσο της γλυκόζης

όσο και της ινσουλίνης

σε τακτά χρονικά διαστήματα

( 2 ή 3 ώρες).

Αυτή η εξέταση βοηθά στην αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο το σώμα διαχειρίζεται τη ζάχαρη και πόση ινσουλίνη απαιτείται για να το κάνει.

Άλλες γενικές εξετάσεις:

Ελέγχονται και άλλοι δείκτες,

η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c),

η οποία δίνει μια μέση εικόνα των επιπέδων γλυκόζης των τελευταίων μηνών, καθώς και

το λιπιδαιμικό προφίλ

(χοληστερόλη, τριγλυκερίδια).

Σημαντική Σημείωση:

Δεν υπάρχει μία και μοναδική δοκιμασία που να ανιχνεύει άμεσα και με απόλυτη ακρίβεια την αντίσταση στην ινσουλίνη σε όλες τις περιπτώσεις.

Η τελική διάγνωση και η αξιολόγηση γίνεται από ενδοκρινολόγο, ο οποίος θα λάβει υπόψη το σύνολο των παραπάνω ευρημάτων, μαζί με το ιατρικό ιστορικό του ατόμου.