«Ηθελον Λαβειν Το Εκεινου Σωμα Και Δουναι Το Εμον» ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Γ.Παπαζάχος συνήθιζε να κλείνει τα μαθήματα του, ως ευχή προς τους φοιτητές,για την προσέγγιση στον πάσχοντα συνάνθρωπο.Και ήταν τόσο πολλοί συνάδελφοι συγκινήθηκαν από αυτή την αφιέρωση, ακριβώς γιατί ήταν ιδιαίτερος ο τρόπος με τον οποίο μετέγραψαν αυτή την φράση στην καρδιά τους.Ανακαλύπτει κανείς πως όσοι είχαν ζήσει το Γ.Παπαζάχο να κλείνει τη σειρά των γλαφυρών μαθημάτων του στο καρδιογράφημα, μέσα στο κατάμεστο ΝΑΒΟ της Ιατρικής Αθηνών, θυμούνται σύσσωμο το ακροατήριο να σηκώνεται όρθιο και να χειροκροτεί επί πολλή ώρα, ακατάπαυστα, το δάσκαλο που θαύμαζε. Το δάσκαλο που δεν απευθυνόταν μόνο στο μυαλό, μα και στην ψυχή και την καρδιά τους. Το δάσκαλο που δεν απαιτούσε σεβασμό, απλά τον ενέπνεε .
Ήταν παράλληλα και ένας δάσκαλος προσφοράς, ένας δάσκαλος δοσμένος στους φοιτητές του, που χωρίς υπερβολή τον λάτρευαν.Πρόλαβε να μας μπολιάσει με λίγες σταγόνεςαπό τη φιλοσοφία του..Συνήθιζε να τονίζει πως «δεν θα τους κάνουν καλά τους αρρώστους οι συσκευές σας, αλλά η αγάπη σας».Και πρόλαβε να μας αφήσει το πιο σημαντικό:το παράδειγμά του πυξίδα, μέτρο να μετριόμαστε.
Edited 13 Μάι 2008 by Periklis Giovas
Γεώργιος Παπαζάχος - τελευταίο κείμενο.Τετάρτη 3/10/2001, ώρα 9 το βράδυ
Πιθανόν απόψε είναι το τελευταίο βράδυ μου.Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα αδέλφια μου που μου συμπεριφέρθηκαν πιο πάνω και από αδέλφια.Το πρόβλημα για μένα υπαρξιακό. Ο π. Αντώνιος ευτυχώς μου έδωσε μια σοφή απάντηση και με ηρεμεί. Ουδέποτε σκέφτηκα στα 66 μου χρόνια την αυτοκτονία.Αλλά χθες βράδυ μετά το πέσιμο που είχα ο πόνος μου έγινε αθροιστικός πόνος .Έπεσα μέσα στη λεκάνη και οι τρεις καρκίνοι μου άρχισαν να πονούν περισσότερο. Ξέρω ότι έχω τρεις καρκίνους στο ήπαρ που με βασανίζουν καθημερινά.Αλλά αυτό δεν με κάνει να πιστεύω ότι δεν πρέπεινα υποφέρω αυτούς τους πόνους. Απ' την άλλη μεριά βλέπω πόσο πολύ υποφέρω στις πλύσεις του αίματος, αλλά προσπαθώ να υποφέρω αν και φοβερά δύσκολο.Έπειτα υποφέρω τις πλύσεις αυτές μαζί με τους άλλους αδελφούς μου. Αλλά το νόημα του πόνου των άλλων αδελφών που υποφέρουν τις πλύσεις είναι διαφορετικό. Αυτοί έχουν το αίσθημα της αποκατάστασης .Εμένα και καλά να πάει αυτή η ιστορία,δεν πρόκειται να αποκατασταθεί η υγεία μου.Έτσι αυξάνω το βάσανο του σπιτιού μου,της οικογένειας μου τα έξοδα.Υποφέρω, όμως, και επαναλαμβάνω το νόημα ενός πόνου δεν έχει άλλο νόημα παρά ότι με τον τρόπο αυτό δείχνω την αγάπη μου στο Θεό, που έδειξα σ' όλη μου τη ζωή.
Αυτήν την ώρα είμαι ευγνώμων στον π.Αντώνιο που τον ρώτησα αν μπορώ να αυξήσω το φάρμακο και μου είπε εάν είναι με έγκριση των γιατρών να το αυξήσω και όχι με τη δική μου διάθεση. Η τελευταία απάντηση που άκουσα απ' αυτόν σήμερα το βράδυμε έχει ηρεμήσει. Παρακαλώ να με συγχωρήσουν όλοι όσους στεναχώρησα και ικετεύω το Θεό να μου δώσει μεγαλύτερη υπομονή. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τα αδέρφια μου [ ....], που δεν έλειψαν στιγμή από κοντά μου και τους ευχαριστώ που η παρουσία τους ήταν σημαντική και αισθάνομαι σιγουριά κοντά τους. Επανέρχομαι στην ευθανασία. Όλοι γνωρίζουν ότι 66 χρόνια υπηρετώ το Θεό και δεν σκέφτηκα την ευθανασία.Επειδή το πρόβλημά μου είναι ανθρωπίνως άλυτο , παρακαλώ το Θεό να με συγχωρέσει γιατί τόση υπομονή μπόρεσα να δείξω . Δεν ξέρω αν αυτή η πτώση στη λεκάνη μπορεί να εξευτελίσει περισσότερο τον άνθρωπο.Να είναι αδύνατο να κινηθώ, να σύρω τα πόδια μου, να είναι αδύνατο να περιμένω κάποια βελτίωση. Το νόημα αυτού του τελευταίου γράμματος δεν είναι ότι ζητάω να ξεμπλέξω με τον πόνο. Ζητώ την άδεια της αποδοχής περισσότερου βυθίσματος και περισσότερης ναρκώσεως.
Ευχαριστώ από καρδίας την αδελφότητα της Ιεράς Μονής Καρέα και τα άλλα μοναστήρια που μου έδωσαν την αγάπη τους. Ευχαριστώ [ ....] όλους όσους μου έδωσαν την αγάπη τουςκαι εγώ τους έχω όλους μέσα στην αγάπη μου και στην ευγνωμοσύνη μου, αλλά η αρρώστια μου και τα φάρμακα έχουν εξασθενήσει τη μνήμη μου και δεν με βοηθάει να τους αναφέρω ονομαστικώς. Απόψε ζητώ συγγνώμη από όλους και τους ικετεύω όλους με μνημονεύουν δια παντός.Ευχαριστώ όλους για τη βοήθεια τους , την αγάπη τους και είμαι σίγουρος ότι τους περιμένω στη Βασιλεία των Ουρανών.Να εύχονται ο δρόμος μου να είναι ανώδυνος ,ανεπαίσχυντος και ειρηνικός. Αγαπώ το Θεό μου από τότε που γεννήθηκα μέχρι αυτήν την ώρα.Εμπιστεύομαι στην αγάπη του Θεού την παράδοση μου στα χέρια Του και τον ικετεύω να μου χαρίζει περισσότερη υπομονή, περισσότερη αγάπη στο Πνεύμα το Άγιο. Ο Θεός να με ελεήσει τον αμαρτωλό άνθρωπο.
Άγιε Άγγελε της ψυχής μου, ελθέ ταχύ.Μην εγκαταλείπεις με τον αμαρτωλό. Αμήν.
Γέωργιος Παπαζάχος
Αιωνια η μνημη σου ,Αδελφε μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου