Τελικα φαινεται οτι όντως είμαστε, όλοι οι σύγχρονοι νεοέλληνες ψυχοπαθείς. Πηραμε τον άνθρωπο μας, αυτόν που ερωτευτήκαμε τρελλά, χωρίς να γνωρίζουμε γιατί.Κι αυτός είναι ακόμα δίπλα μας και μας ψήνει το ψάρι στα χείλη.
Αυτός που πολιορκούσαμε καιρό και μας έφτυνε.. Αυτός που λίγους μήνες πρίν τον βλέπαμε και γυρίζαμε το πρόσωπο απ την άλλη πλευρά.
Η εξωτερική εμφάνιση, η οικονομική κατάσταση, ο χαρακτήρας, η μόρφωση, το κοινωνικό στάτους. Αυτά ακολουθεί το 90% του κόσμου , και προχωρά στο γάμο..με όποιες συνέπειες ετσι σημερα.. 7 στους 10 γάμους φτάνουν στο διαζύγιο , στα πρώτα 5 χρόνια της κοινής συμβίωσης.. με ψυχολογικά συμβάματα στους ίδιους τους διαζευγμένους, αλλά κυρίως στα παιδιά τους…
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που είναι καλά κρυμμένοι μέσα μας, και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ευθύνονται για την επιτυχία ή την αποτυχία μιας έγγαμης συμβίωσης
Ομως,πέρα από τους παράγοντες αυτούς, που οδηγούν στην επιλογή συντρόφου ,για το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που φτάνουν στο γάμο, τον πλέον καθοριστικό ρόλο από καθαρά ψυχολογική εποψη, παίζει η σχέση μας με τη μητέρα μας, από τον πρώτο ακόμα, χρόνο της γέννησής μας.
Πώς μας συμπεριφέρονταν.Πόσο χρόνο μας αφιέρωνε.Πόσο διακριτική υπήρξε στις σχέσεις της με τον πατέρα μας.Αν μάλωνε μπροστά μας. Αν είχε βίαιη συμπεριφορά.
Αν είχαν, ο πατέρας κι η μάνα, εκκλησιαστική ζωή.
Αν το παιδί απο ενός ετους βίωνε την συλλογική προσευχή.
Αν είχε συμμετοχή στην ευχαριστιακή ζωή της Εκκλησίας..
Αν είχε βαπτισθεί νωρίς, απ τους πρώτους μήνες της γέννησης του.
Υπάρχουν παραδείγματα παιδιών που ανεπτύχθησαν αδιατάρακτα, χωρίς προβλήματα, ψυχικά ή σωματικά, γιατί οι γονείς τους φρόντισαν να τα βαπτίσουν νωρίς.
Η Ορθόδοξη..¨ψυχοθεραπεία¨ στον άνθρωπο, αν ξεκινήσει απ τους πρώτους μήνες της ζωής του, απ την κολυμβήθρα, δεν θα χρειασθεί αργότερα, πολυδάπανες θεραπείες με γκρούπ και ψυχανάλυτές..
Ας επανέλθουμε στην σχέση μας με την μητέρα μας την οποία αναβιώνουμε μέσα στο γάμο .
Εάν έχουμε την τύχη (;) να αποκτήσουμε μια σχέση, σταθερή και τρυφερή, που σου καλλιεργεί την αυτονομία χωρίς περιττά μή και όχι.
Εάν κατορθώσουμε να βιώσουμε..Το μεγαλείο του να αποδέχεσαι και να συγχωρείς τα ελαττώματα, και τις παραξενιές του άλλου.
Μόνο τότε μπορούμε να οδηγηθούμε.. σ έναν επιτυχή γάμο.
Τα περισσότερα σύγχρονα παιδιά ατυχώς, μεγαλώνουνε με μαμάδες που εργάζονται, και βάζουν την όποια καριέρα τους μπροστά, και το παιδί τους στα χέρια της ημεδαπής ή αλλοδαπής , ή στην καλύτερη περίπτωση , της μητέρας τους, της αγαπημένης γιαγιάς, που σαν τέτοια είναι ιδανική, σαν παραμάνα, ή νταντά, όμως είναι σκέτη αποτυχία γιατί προσφέρει αποδεδειγμένα το χειρότερο υποκατάστατο της μάνας..
Ετσι απ το ξημέρωμα της ζωής του, το παιδί βιώνει Μια προβληματική σχέση με τη μητέρα του, οδηγεί σε προβληματικούς έρωτες απ τους οποίους εναγωνίως αναζητά όχι μόνο να βρει μια κανονική γυναίκα ή έναν κανονικό άντρα.. αλλά έναν σύντροφο που ιδεατά,θα υποκαταστήσει, όλα εκείνα που στερήθηκε απ τη μάνα του, απ την ηλικία του ενός ετους Όμως πάμε πάλι στην κρίσιμη περίοδο της επιλογής συζυγου , απ τη μεριά των γυναικών πάντα αφού για τους άνδρες-εφηβους, αποφασίζει η…μαμα..
Οι όποιες προηγούμενες εμπειρίες μας ορίζουν τις επιλογές μας.. Αναζητούμε ώριμους ή ανώριμους συναισθηματικά συντρόφους αφού μόνο μ κείνους μπορούμε να.. συντονιστούμε.
Κάθε σχέση και κάθε γάμος στηρίζεται άλλωστε στις κοινές αδυναμίες με το σύντροφό μας. Δεν είναι θέμα ευφυΐας ή δεξιοτήτων.
Το σίγουρο είναι ότι η σωστή επιλογή συντρόφου μαζί με κείνην του επαγγέλματος καθορίζουν στο μεγαλύτερο βαθμό την ευτυχία μας.
Από ψυχιατρικής πλευράς, μια εσφαλμένη ερωτική επιλογή, που έχει τις ρίζες της σε μια κακή νηπιακή ηλικία σε μια ταραγμένη εφηβική περίοδο, σε μια βεβιασμένη προσέγγιση, ο φόβος του..ραφιού υπάρχει πάντα ,που μάλιστα επισημοποιείται με το γάμο, αποτελεί πολύ συχνά την αιτία πολλών σωματικών και ψυχικών ασθενειών.
Χαίρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου