ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ

 

Η ανοσοθεραπεία ήταν γνωστή, έστω και εμπειρικά, εδώ και δεκαετίες.

Σημερα είναι ο πλέον υποσχόμενος τρόπος αντιμετώπισης του καρκίνου. Κι ομως οι επιστήμονες γνώριζαν χρονια τωρα  ότι το ανοσοποιητικό μας  σύστημα αποτελει τη πρώτη γραμμή άμυνας εναντίον του καρκίνου.

Η ανοσοθεραπεία είναι  πολύ καλά ανεκτή, με σπάνιες παρενέργειες, γεγονός που επιτρέπει τη χορήγησή της ακόμα και σε ηλικιωμένους ή ασθενείς με χρόνια προβλήματα, ενώ δεν απαιτεί διανυκτέρευση των ασθενών στο νοσοκομείο.

Εξ αλλου το κόστος της καλύπτεται εξ ολοκλήρου από τα ασφαλιστικά ταμεία .

Η διαφορά των ανοσο-ογκολογικών θεραπειών με άλλες αντικαρκινικές θεραπείες είναι ότι στοχεύουν στο ανοσο σύστημα  και όχι τα καρκινικά κύτταρα, επιτρέποντάς του να αναγνωρίζει και να επιτίθεται επιλεκτικά στα καρκινικά κύτταρα. Ταυτόχρονα, όμως, εκπαιδεύουν το ανοσο  έτσι ώστε να αποκτήσει μακροχρόνια μνήμη και να προσαρμόζεται συνεχώς και σε βάθος χρόνου στον καρκίνο, προσφέροντας ανθεκτική και μακροχρόνια θεραπεία στον ασθενή. Με τον τρόπο αυτό, αφενός μεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές αφετέρου δε είναι ιδιαίτερα ασφαλείς και μη τοξικές.

Μειονέκτημα της ανοσοθεραπείας,  είναι το υψηλό κόστος. Σε κοινωνίες όπου η οικονομία ασφυκτιά ή σε αναπτυσσόμενες χώρες η επιβάρυνση στον προϋπολογισμό των ασφαλιστικών ταμείων είναι μεγάλη.

Η προσπάθεια της επιστημονικής κοινότητας κατευθύνεται προς την εντόπιση των ασθενών εκείνων που θα έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να βοηθηθούν ώστε το κόστος να δικαιολογείται. Οπως και με άλλα φάρμακα έτσι και με την ανοσοθεραπεία η χρησιμοποίηση βιοδεικτών αποτελεί την πλέον υποσχόμενη λύση.
Οι βιοδείκτες είναι ουσίες που ανιχνεύονται στη βιοψία του καρκίνου ή στο αίμα και η παρουσία τους μπορεί να προβλέψει τη θετική, αποτελεσματική έκβαση της θεραπείας. Αποτελούν κλειδί σήμερα στην αντιμετώπιση του καρκίνου, όταν μάλιστα χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα ακριβά φάρμακα. 

Η στρατηγική αυτή αποτελεί τη βάση για εξοικονόμηση πόρων προς όφελος των ασθενών διότι τα ακριβά φάρμακα χρησιμοποιούνται μόνο σε εκείνους τους ασθενείς για τους οποίους προβλέπεται όφελος. 

Η δράση της ανοσοθεραπείας γίνεται μέσω της ενεργοποίησης και ενίσχυσης του ανοσοποιητικού μηχανισμού που είναι υπεύθυνος για την εξαφάνιση του καρκίνου.

Οι παρενέργειες της ανοσοθεραπείας είναι συνήθως ήπιες και καλά ανεκτές από τους ασθενείς.

Η δυνατότητα επιλογής των ασθενών είναι μία σημαντική παράμετρος για να δικαιολογηθεί το κόστος.

Η χρήση της ανοσοθεραπείας έχει αντικαταστήσει σε πολλές περιπτώσεις τη χρήση της κλασικής χημειοθεραπείας. 

Οι κύριες χρήσεις της σήμερα είναι οι παρακάτω:

Καρκίνος του πνεύμονα: 

Στη χώρα μας υπάρχουν εγκεκριμένες ανοσοθεραπείες για την αντιμετώπιση του μη μικροκυτταρικού καρκίνου πνεύμονα, ως θεραπεία 1ης και 2ης γραμμής. Κλινικές μελέτες έχουν καταδείξει μεγαλύτερη επιβίωση των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία με ιδιαίτερα βελτιωμένη ποιότητα ζωής. Πρόσφατα υπάρχουν ιδιαίτερα ενθαρρυντικές μελέτες και για άλλες μορφές καρκίνου πνεύμονα, όπως ο μικροκυτταρικός.

Καρκίνος της ουροδόχου κύστεως: 

Η ανοσοθεραπεία είναι πλέον εγκεκριμένη για τη θεραπεία ασθενών με τοπικά προχωρημένο ή μεταστατικό ουροθηλιακό καρκίνωμα, οι οποίοι εμφάνισαν εξέλιξη της νόσου κατά τη διάρκεια πλατινούχου χημειοθεραπευτικού σχήματος ή μετά από αυτό. Κλινικές μελέτες έδειξαν τα αυξημένα ποσοστά ανταπόκρισης των ασθενών με μερικούς να επιτυγχάνουν πλήρη ανταπόκριση σε ένα νόσημα ιδιαίτερα δυσχερές ως προς την αντιμετώπισή του έως τώρα.Καρκίνος νεφρού: 

H χρήση της ανοσοθεραπείας σε μία μελέτη στην οποία μετείχαν 821 ασθενείς με προχωρημένο νεφροκυτταρικό καρκίνωμα των οποίων η νόσος είχε προχωρήσει παρά τη χορήγηση προηγούμενων θεραπειών, συνδυάστηκε με βελτιωμένη επιβίωση έναντι των ασθενών που έλαβαν τη μέχρι τότε standard θεραπεία.

Μελάνωμα: 

Η χορήγηση της συνδυασμένης ανοσοθεραπείας προσέφερε γρήγορες και μεγάλης διάρκειας ανταποκρίσεις σε αρκετούς ασθενείς με μεγάλο όφελος στην επιβίωση παρά το βαρύ μεταστατικό τους φορτίο (88% των ασθενών στα 2 έτη).

Παχύ έντερο/στομάχι: 

Η ανοσοθεραπεία έχει αποδείξει το κλινικό της όφελος τόσο στον καρκίνο κεφαλής τραχήλου όσο και στον καρκίνο στομάχου και παχέος εντέρου σε κάποιες περιπτώσεις.