ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ..

Οι πολύποδες είναι μικρά εξογκώματα στην εσωτερική επιφάνειά του εντερου και το μέγεθός τους κυμαίνεται από λίγα χιλιοστά έως κάποια εκατοστά.

Εχουν διάφορα σχήματα: 

Άλλοι έχουν μίσχο και μοιάζουν με μανιτάρι, 

άλλοι είναι άμισχοι και 

άλλοι σχεδόν τελείως επίπεδοι.

Οι περισσότεροι πολύποδες τη στιγμή που εντοπίζονται είναι ακίνδυνοι. 

Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, κάποιοι από αυτούς θα εξελιχθούν σε καρκίνο που μπορεί να αποβεί θανατηφόρος σε τελικά στάδια.

Είναι ο τρίτος σε συχνότητα στους άντρες και ο δεύτερος στις γυναίκες, ενώ αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο.

Μελέτες σε ασυμπτωματικους  50-82 ετών, έχουν δείξει ότι τα ποσοστά εμφάνισης αδενωματωδών πολυπόδων, οι οποίοι είναι και οι συχνότεροι, κυμαίνονται

 από 23% έως 25%.

Κάθε άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει πολύποδες στο παχύ έντερο, αλλά μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν οι άνω των 50 , υπέρβαροι, που καταναλώνουν συστηματικά λιπαρές τροφές, καπνιστές, που έχουν ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό πολυπόδων ή καρκίνου του παχέος εντέρου και που έχουν γονιδιακή προδιάθεση για δημιουργία πολυπόδων.

Συμπτώματα

Οι περισσότεροι με πολύποδες στο παχύ έντερο δεν εμφανίζουν συμπτώματα.

Συνεπώς, δεν γνωρίζουν εάν έχουν πολύποδες μέχρι να τους εντοπίσει ο γαστρεντερολόγος στη διάρκεια μιας κολονοσκόπησης.

Μια μειοψηφία με πολύποδες του παχέος εντέρου ίσως εμφανίσει συμπτώματα που όμως δεν είναι ειδικά αφού τα συναντά κανείς και σε άλλες παθήσεις.

Τέτοια συμπτώματα είναι:

Η αιμορραγία από το ορθό.

Αλλαγή στο χρώμα των κοπράνων. Το αίμα μπορεί να εμφανιστεί με κόκκινες ραβδώσεις επάνω στα κόπρανα ή να τα κάνει να φαίνονται πολύ σκούρα ή να έχουν βαθύ βυσσινί χρώμα.

Αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου, δυσκοιλιότητα ή διάρροια που διαρκεί περισσότερο από λίγες ημέρες.  Πόνος. 

Ένας μεγάλος πολύποδας μπορεί να αποφράξει εν μέρει το έντερο και να δημιουργήσει κολικούς  

Σιδηροπενική αναιμία. 

Μια μικρή αλλά χρόνια αιμορραγία ενός πολύποδα μπορεί οδηγήσει σε απώλεια σιδήρου.

Όλοι οι πολύποδες δεν εξελίσσονται σε καρκίνο. Μεγαλύτερο κίνδυνο έχουν 

τα κλασικά και τα οδοντωτά αδενώματα. 

Και τα δύο ανευρίσκονται αρκετά συχνά.

Ο κίνδυνος αυτός αυξάνει ανάλογα με το μέγεθός τους και τον βαθμό δυσπλασίας που παρουσιάζουν.

Πιο επικίνδυνοι είναι οι πολύποδες άνω των 10 mm και με υψηλόβαθμη δυσπλασία των κυττάρων τους.

Ο εντοπισμός και η διάγνωση των γίνεται με την κολονοσκόπηση

Ο έλεγχος πρέπει να ξεκινά από την ηλικία των 50 και ενδεχομένως των 45 ετών για άτομα μέσου κινδύνου. Για κατηγορίες ατόμων με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης προτείνεται η έναρξη του ελέγχου νωρίτερα.

Ο γαστρεντερολόγος θα υποδείξει πότε πρέπει να ξεκινήσετε τον ενδοσκοπικό έλεγχο.

Θεραπεία

Η θεραπεία συνίσταται στην αφαίρεσή τους από το έντερο και ονομάζεται ενδοσκοπική πολυποδεκτομή. 

Αυτή γίνεται συνήθως κατά τη διάρκεια της κολονοσκόπησης με ειδικά εργαλεία. 

Σπάνια μπορεί να χρειαστεί να γίνει σε δεύτερο χρόνο εάν το κρίνει ο γαστρεντερολόγος. Μια φυσιολογικη ζωη με περπατημα και κατα το δυνατον μεσογειακη διατροφη , απομακρυνει τον εφιαλτη της κακοηθειας. 

Χαιρετε

ΠΗΓΗ: www.onmed.gr