Ειναι … σαν να λείπει κάτι από τη ζωή σας… νιώθετε… κάπως… υποτιμημένοι, υποβαθμισμένοι, απαξιωμένοι, δίχως αγάπη.
Γενικά, είστε ικανοποιημένοι με την οικογένεια, τη δουλειά και τους φίλους σας.
Έχετε τροφή, στέγη, ζεστασιά και οι βασικές ανάγκες σας καλύπτονται με το παραπάνω.
Παρόλα αυτά, δεν νιώθετε… καλα.
Δεν έχει συμβεί κάτι πολύ δυσάρεστο στη ζωή σας… αλλά αυτό είναι το πρόβλημα:
έχουμε μάθει να αγνοούμε τα μικρο τραύματα που, δρώντας αργά και ύπουλα, αφήνουν μέσα μας ένα κενό και η μόνιμη μελαγχολία και οι μικροκρίσεις άγχους που προκαλούν χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο όταν βλέπουμε τις τέλειες ζωές των άλλων στο.. Instagram.
Η συντριπτική πλειοψηφία οι καθημερινοι ανθρωποι δεν βίωσαν κάποιο σοβαρό τραύμα στη ζωή τους, δεν έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ή βίας, δεν έζησαν σε εμπόλεμη ζώνη ούτε έχασαν κάποιον από τους γονείς τους όταν ήταν μικροί.
Τα μικροσκοπικά τραύματα και οι μικρές πληγές ειναι που αφήνουν το αποτύπωμά τους.
Μικρές πληγές που πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες γιατί οι κοινωνικές νόρμες μάς λένε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίσουμε να προχωράμε.Που συσσωρεύτηκαν στον συναισθηματικό πυρήνα μας και γιγαντώθηκαν . Και, παρότι δεν είναι καταστροφικό , τελικά αυτό το ψυχολογικό «τιποτα» επηρεάζει την ευημερία κι ετσι αισθανόμαστε το βάρος του, που φέρνει μόνιμο άγχος και έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Συνηθως αγνοούμε τις συνέπειες των μικροτραυμάτων, που μένουν ανεξέλεγκτες κι οδηγούν σε ψυχικά και σωματικά προβλήματα .
Ευτυχώς, δεν βιώνουμε σοβαρά τραύματα που θα δικαιολογούσαν την εμφάνιση ψυχικής ασθένειας.
Χάνουμε αγαπημένα μας πρόσωπα, οι μισοί ισως πάρουμε διαζύγιο και πολλοί αποκτουν τραύματα .
Κι αυτά τα τραύματα οδηγούν σε άγχος και κατάθλιψη.
Ωστόσο, το να έχουμε άγχος για υψηλές αποδόσεις και η δύστροπη τελειομανία, δεν είναι παθήσεις που μπορεί να διαγνώσει ή να θεραπεύσει ο παθολόγος . Κι όταν σάς ρωτήσει αν βιώσατε κάποιο σημαντικό γεγονός τον τελευταίο χρόνο, η απάντηση μπορεί κάλλιστα να είναι αρνητικη .
Έτσι, μένουμε αβοήθητοι σε μία ψυχολογική κατάσταση που ναι μεν δεν είναι σοβαρή, αλλά που μαυρίζει τη ζωή μας, γιατί δεν παιρνουμε ειδηση την ύπουλη δράση που έχουν αυτά τα μικροπραγματα .
Τα μικροτραύματα είναι κάτι που βιώνουμε όλοι, κι επομένως είναι καλό να μιλάμε για αυτά με απλή γλώσσα.
Γιατί, όπως τα μικρά πράγματα είναι που δίνουν αξία στη ζωή, έτσι και
τα μικρά, καθημερινά πράγματα είναι που μας κλέβουν τη ζωντάνια, τη σπιρτάδα και τη δύναμή μας.
Αν όμως αντιληφθούμε τα μικροτραύματα που κουβαλάμε, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να αναπτύξουμε
ψυχολογική ανοσία
ακριβως κατα την εννοια της ανοσιας αγελης, και να γίνουμε ανθεκτικοί σε ένα σοβαρό μελλοντικό τραύμα.
Ο καθένας μας είναι σημαντικός. Πολύ περισσότερο απ’ ό,τι νομίζετε.
Τις περισσότερες φορές, οι συνέπειες των μικροτραυμάτων έρχονται στην επιφάνεια και εκδηλώνονται με κοινούς, αναγνωρίσιμους τρόπους.
Ας δουμε ένα σύμπλεγμα από μικροτραυματικά μοτίβα γιατί, δεν πρόκειται για ψυχικές ασθένειες, Ομως όσοι επηρεάζονται παρουσιάζουν κοινά στοιχεία και συμπτώματα.
Μπορει να έχετε εντοπίσει ένα ή και παραπάνω από αυτά τα μοτίβα στον εαυτό σας και να θεωρείτε ότι είστε οι μόνοι που πάσχετε από αυτό.
Αυτά τα μοτίβα, θα λεγαμε παθήσεις ή όπως αλλιώς θα αποκαλουσαμε το σύνολο συμπτωμάτων που θα συναντήσουμε , και που είναι εξαιρετικά συνηθισμένα.
Επειδή δεν έχουν σαφή ιατρικό ορισμό είναι αδύνατον να εχουμε στατιστικές ή γραφήματα με τον αριθμό των ατόμων που προσβάλλουν.
Αλλά μπορουμε να πουμε με βεβαιότητα ότι ακόμα και αν οι ιδιοι δεν έχετε κανένα τέτοιο μοτίβο, θα έχει κάποιο απ τα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Τα μικροτραυματικά μοτίβα, οι ήπιες κρίσεις πανικού, ενα κοινο αίσθημα ανεπάρκειας, αλλά και προβλήματα όπως η αϋπνία, η αύξηση βάρους και η χρόνια κόπωση, ολα λυνονται με απλούς τρόπους και βοηθουν να ξαναπάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας απελευθερωνομενοι από τα μικροτραύματά .
Ολοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες , πολλές και καθημερινές, αρχιζουμε να απλοποιουμε τα πράγματα όσο το δυνατόν περισσότερο με τρια απλα βημάτα
Βήμα 1: Αντίληψη
Ψαχνουμε για το δικό μας μοναδικό σύμπλεγμα και εντοπιζουμε πώς αυτό μάς επηρεάζει , ετσι ώστε να ανακτήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας.
Βήμα 2: Αποδοχή –
Το να το καταπιουμε , να το αποδεχθουμε , είναι το δυσκολότερο μέρος της διαδικασίας και το στάδιο που οι περισσότεροι προσπαθούμε να παρακάμψουμε. Αλλά χωρίς αποδοχή, η κατασταση συνεχίζει να κυριαρχει .
Βήμα 3: Δράση –
Η αποδοχή από μόνη της, δεν αρκεί· χρειαζεται δραση, ωστε να δημιουργηθει η ζωή που θελουμε.
Είναι σημαντικό, τουλάχιστον στην αρχή, όσο εξοικειώνομαστε με την μέθοδο, να ακολουθουμε τα βήματα με τη σειρά.
Δε χρειαζονται βιασυνες αλλα υπομονη και επιμονη Οι τεχνικές δράσης, ειναι σαν να βάζεις επίδεσμο σε μία πληγή χωρίς να την καθαρίσεις, με αποτέλεσμα τα μικρόβια να τη μολύνουν, προκαλώντας μεγαλύτερα προβλήματα από το ίδιο το τραύμα.
Δεν φταίμε γι αυτό. Ζούμε σε κοινωνίες όπου οι έντονοι ρυθμοί και η άμεση ικανοποίηση κυριαρχούν, έτσι, είναι λογικό να αναζητούμε όλοι μία λύση αστραπή και συμβουλές στο διαδικτυο.
Ολα εξαρτωνται από το υποκειμενο. Όπως το σώμα χρειάζεται χρόνο για να θεραπευτεί, έτσι και η ψυχική ανάρρωση απαιτεί χώρο και χρόνο.
Όσο βαθύτερη είναι η πληγή , τα μικρά τραύματα, τόσο περισσότερος κοπος χρειααζεται για να νιώσει κανεις καλύτερα.
Μπορει να μην φταίτε για τα μικροτραύματα που κουβαλάτε, αλλ είστε οι μόνοι που μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε.
Δεν είστε μόνοι.
Απόσπασμα από το βιβλίο Μικρά Τραύματα της Dr. Meg Arroll.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου