ΠΕΛΜΑΤΙΑΙΑ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΙΤΙΔΑ

Η πελματιαία απονευρωσίτιδα

είναι φλεγμονή ενός συνδέσμου που ενώνει τη φτέρνα με την φάλαγγα του πέλματος και εκτείνεται και συσπάται με κάθε βήμα, σαν λάστιχο.

Η πελματιαία περιτονία είναι ένας πολύ πλατύς ιστός, αρκετά παχύς ώστε να ανταποκρίνεται στην τεράστια πίεση και αντίσταση που πρέπει να αντέχει.

Η φλεγμονή αυτού του συνδέσμου προκαλεί πόνο στην περιοχή της φτέρνας και αποτελεί μία από τις πιο συνηθισμένες αιτίες πόνου στο συγκεκριμένο σημείο.

Οι αθλητές, διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για πελματιαία απονευρωσίτιδα ,ειδικά οι ερασιτέχνες.

Παράγοντες κινδύνου

Αθλήματα με επαναλαμβανόμενες κινήσεις.

Υπερπρηνισμός.

Αρθρίτιδα ή Διαβήτης.

Ακατάλληλα υποδήματα.

Πλατυποδία.

Προχωρημένη ηλικία.

Παχυσαρκία.

Ορμονικές αλλαγές.

Η καταπόνηση της πελματιαίας περιτονίας τελικά προκαλεί μικροτραυματισμούς στον ιστό.

Οι επαναλαμβανόμενες μικρές ρήξεις οδηγούν σε φλεγμονή του συνδέσμου, κάτι που οδηγεί σε πόνο στη φτέρνα.

Με άλλα λόγια πρόκειται για μια χρόνια κατάσταση, καθώς δεν παρουσιάζεται μέσα σε μια νύχτα αλλά μάλλον ως αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενων τραυματισμών.

Ο τραυματισμός της πελματιαίας περιτονίας μπορεί να έχει διάφορες αιτίες.

Μπορεί να οφείλεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, στη στάση του σώματος και σε γενετικούς παράγοντες.

Πελματιαία απονευρωσίτιδα τακούνια

Υπάρχουν παράγοντες που επιδεινώνουν σε σοβαρό βαθμό τον πόνο, όπως η χρήση ακατάλληλων παπουτσιών, η κακή στάση του σώματος, η καταπόνηση, η δυσκαμψία των γύρω μυών και ο υπερπρηνισμός.

Επαναληπτική φυσική δραστηριότητα

Η υπερβολική άσκηση αποτελεί την κύρια αιτία για την πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Η σωματική δραστηριότητα όπως τρέξιμο ή τα άλματα για μεγάλα χρονικά διαστήματα υπερφορτώνουν τον σύνδεσμο, που αδυνατεί να αντέξει τόση φθορά και καταπόνηση. Επιπλέον, οι μη σταδιακές αλλαγές στα προγράμματα προπόνησης μπορεί να προκαλέσουν πιο σοβαρές ρήξεις και επομένως χειρότερο πόνο.

Οι δρομείς, οι ποδοσφαιριστές και οι άνθρωποι που παίζουν τένις διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Ανατομία του ποδιού

Υπάρχουν αρκετές ανατομικές δομές που παίζουν ρόλο στην καταπόνηση της πελματιαίας περιτονίας.

Ο αχίλλειος τένοντας είναι ένας σύνδεσμος που συνδέει τους γαστροκνημίους μύς, που είναι γνωστοί ως μύς της γάμπας, και τους υποκνημιδίους μύς με το οστό της φτέρνας.

Η σύσπαση του αχίλλειου τένοντα προκαλεί αύξηση της πίεσης στο οστό της φτέρνας, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η πίεση στην πελματιαία περιτονία.

Πελματιαία απονευρωσίτιδα

Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να έχουμε υπόψη αναφορικά με την ανατομία είναι ο πρηνισμός, ή με άλλα λόγια το πώς το πέλμα έρχεται σε επαφή με το έδαφος.

Τα πέλματα με πλατυποδία ή με τάση υπερπρηνισμού τεντώνουν ακόμα περισσότερο την πελματιαία περιτονία, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο ρήξεων λόγω της επιπλέον πίεσης που ασκείται στον ιστό.

Παθήσεις που συνδέονται με την πελματιαία απονευρωσίτιδα

Η αρθρίτιδα και ο διαβήτης θεωρούνται παράγοντες κινδύνου για την πελματιαία απονευρωσίτιδα, καθώς προκαλούν φλεγμονή στους τένοντες.

Οι άνθρωποι προχωρημένης ηλικίας τείνουν να παρουσιάζουν αυτόν τον πόνο ως αποτέλεσμα μίας από αυτές τις παθήσεις.

Το είδος των παπουτσιών

Συχνά οι άνθρωποι δεν φορούν το σωστό μέγεθος παπουτσιών.

Ή φορούν παπούτσια με σόλες που δεν προσφέρουν επαρκή στήριξη ή δεν κατανέμουν σωστά το βάρος.

Η συνεχής χρήση ακατάλληλων υποδημάτων τελικά προκαλεί ερεθισμούς στην πελματιαία περιτονία και προκαλεί και άλλα προβλήματα στα πέλματα.

Τα ψηλά τακούνια αποκλείονται όταν πρόκειται για πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Χαρακτηριστικά του πόνου

Χειρότερος το πρωί.

Χρόνιος.

Θυμίζει σουβλιές ή κάψιμο.

Προοδευτικός.

Ο πόνος τείνει να αυξάνεται το πρωί, επειδή το πέλμα παραμένει ακίνητο κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ μειώνεται κατά τη διάρκεια της μέρας, καθώς το πέλμα τεντώνεται και οι ιστοί ζεσταίνονται.

Σε μερικές περιπτώσεις ο πόνος γίνεται αφόρητος και προσβάλλει ακόμα και τις φάλαγγες, εμποδίζοντας κινήσεις όπως η ανύψωση και το κατέβασμα των δαχτύλων των ποδιών.

Η πελματιαία απονευρωσίτιδα συχνά συνδέεται με την ύπαρξη

άκανθας πτέρνας,

αν και δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα.

Όταν η πελματιαία περιτονία επιμηκύνεται με τον καιρό ή καταπονείται, το άτομο μπορεί να προσέξει αλλαγές στο βάδισμά του, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στα γόνατα, στην πλάτη ή στον λαιμό.

Πηγη Ε. Στυλιανελλης

Παθολογική / Διαβητολογικη κλινική Metropolitan General Hospital