ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

 

Εχουμε ενα  τελειο γαστρεντερικο σύστημα, που επιμελως αγνοουμε..

Η ¨είσοδος¨, το στόμα μας μαύρα χάλια. Χαλασμενα δόντια, ματωμένα ούλα, περιοδοντίτιδες, δυσοσμία, και χιλια δυό.

Πιό κάτω τώρα. Ενα στομάχι τις περισσότερες φορές με Καούρες, δυσπεψία, πόνο.

Πιό κάτω δυσκοιλιοτητα, ραγάδα, κι άλλος πόνος κι η έξοδος μ έναν απο χρόνια υπέρτονο έσω σφιγκήρα ¨που κάνει δύσκολη τη ζωή μας.

Κι εμείς τίποτα. Θα περάσει κι όλο τ αφήνουμε για αύριο, ώσπου πια ο πόνος δεν αντέχεται και νάμαστε στον υπέρηχο..

Ο ακτινοδιαγώστης, μας λέει οτι κάτι βλέπει, που χρειάζεται περαιτέρω ψάξιμο. Ειδικές αναλύσεις αίματος, κι αρχίζουμε να μορφοποιούμε τη ζημιά που σιωπηλά, που χρόνια πριν άρχισε να εγκαθίσταται στον οργανισμό μας.

5 φορές πιο πάνω η ΤΚΕ..4 φορές πιο πάνω η γ-Gt. 4 φορές πάνω  ο δείκτης Cea. 

Εδώ ήταν που μας έκοψε κρύος ιδρώτας.

Ο παθολόγος του Νοσοκομείου, ήταν χαμογελαστός. Ομως ένας καλός παρατηρητής έβλεπε τα μάτια του ν΄ανοίγουν κάπως στην ¨ανάγνωση¨των τιμών..

Οταν τέλειωσε μας κοιταξε και είπε οτι το πιο καλο θα ήταν να κάνουμε εισαγωγή και να το ψάξουμε πιο συστηματικά...και να μην ανησυχούμε.

Αλήθεια όλοι τους κάνουμε, χωρίς να υπάρχει λόγος. Ολοι τους σιγοκουβεντιάζουμε, ξορκίζοντάς τους. Μα τί είναι τέλος πάντων αυτοί οι νεοπλασματικοί δείκτες; 

Πόσο αξιόπιστοι είναι και σε τί χρησιμεύουν.

Αρχικά είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε ότι οι νεοπλασματικοί δείκτες Δεν Αποτελούν Χρήσιμο Εργαλείο Για Τον Αποκλεισμό Του Καρκίνου ή Για Την Οριστική Διάγνωσή Του.

Μπορούν όμως να φανούν χρήσιμοι για την παρακολούθηση της κλινικής πορείας, για την παρακολούθηση της εξέλιξης της θεραπείας και μερικές φορές να φανούν χρήσιμοι για την εκτίμηση της έκτασης του πιθανού νεοπλάσματος.

Ας δούμε τα κυριότερα ένζυμα που μπορεί να αυξηθούν στον καρκίνο και προσδιορίζονται εύκολα στον ορό του αίματος:

Α) Η Αλκαλική Φωσφατάση Και γ- Γλουταμυλ -Τρανσφεράση

Τα δύο ένζυμα αυξάνονται σε ηπατικές μεταστάσεις, σε οστικές μεταστάσεις και στη μυελογενή λευχαιμία. 

Το πλακουντιακό ισοένζυμο της αλκαλικής φωσφατάσης βρίσκεται αυξημένο στο 30% των καρκίνων των ωοθηκών, σε καρκίνους του ενδομητρίου, του πνεύμονα, του μαστού .

Το εντερικό ισοένζυμο της αλκαλικής φωσφατάσης απαντάται αυξημένο σε κακοήθη νεοπλάσματα του γαστρεντερικού σωλήνα. 

Τέλος, η γ-GT αυξανεται κυρίως στο μεταστατικό καρκίνωμα του ήπατος.

Β) Γαλακτική αφυδρογονάση LDH είναι ιδιαίτερα αυξημένη στο μεταστατικό καρκίνωμα του ήπατος, στα λεμφώματα και στην οξεία λευχαιμία.

Περίπου 50% των ασθενών με κακοήθη νεοπλάσματα παρουσιάζουν αλλοιώσεις της εικόνας της LDH κατά την ηλεκτροφόρηση των ισοενζύμων της. 

Πολλές όμως φορές, οι αλλοιώσεις αυτές δεν είναι ειδικές και δεν έχουν μεγάλη διαγνωστική αξία.

Αξίζει να αναφέρουμε εδώ, την αύξηση του LDH-5 ισοενζύμου στο καρκίνωμα του προστάτη, και του LDH-3 ισοενζύμου στα κακοήθη λεμφώματα και στην ενεργό χρόνια κοκκιοκυτταρική λευχαιμία.

Γ) Κρεατινική κινάση (CK)

To ένζυμο αυτό, καθώς και το ισοένζυμό του CK-BB, παρουσιάζεται αυξημένο σε καρκίνους προστάτη, μαστού, μικροκυτταρικό καρκίνωμα του πνεύμονα, παχέος εντέρου στο 30% των αρχόμενων μορφών.

Δ) Αμυλάση

Η αμυλάση του ορού αυξάνει στο 8-40% των περιπτώσεων καρκινώματος του παγκρέατος.

Ε) Όξινη φωσφατάση

Η όξινη φωσφατάση του ορού αυξάνει στο 80% των ανδρών με μεταστατικό καρκίνο του προστάτη και στο 25% των περιπτώσεων χωρίς μεταστάσεις.

 

ΣΤ) Καρκινοεμβρυϊκό Αντιγόνο (CEA) ορού

Η κύρια χρήση του συνίσταται στην μετεγχειρητική παρακολούθηση του παραμένοντος, μεταστατικού ή υποτροπιάζοντος καρκίνου του παχέος εντέρου και λιγότερο άλλων τύπων καρκίνου.

Συνήθως δεν χρησιμεύει για τη διάγνωση τοπικής υποτροπής. Επίσης, λόγω της χαμηλής ευαισθησίας και ειδικότητας που διαθέτει, δεν συνιστάται ως εξέταση αποκλεισμού ή μη της κακοήθους νεοπλασίας.  

Το ήπαρ είναι ο κύριος ιστός μεταβολισμού του CEA , επομένως καλοήθη ηπατικά νοσήματα που εμποδίζουν την ηπατική λειτουργία συνήθως προκαλούν αύξησή του στον ορό.

Οι φυσιολογικές τιμές στον ορό είναι 0,1 - 5 ng / ml .

Α - Εμβρυική σφαιρίνη (AFP) ορού

Θεωρείται ότι έχει ρόλο μεταφορικής πρωτεΐνης στο έμβρυο για τη μεταφορά λιπαρών οξέων και οιστρογόνων και συμβάλλει στην εμβρυϊκή αιμοποίηση.

Οι φυσιολογικές τιμές στον ορό είναι μικρότερες από 15 ng/ml. Kατά την 30η εβδομάδα της κύησης οι συγκεντρώσεις της στον ορό της εγκύου είναι μέχρι 250 ng/ml. 

Ο προσδιορισμός της AFP βοηθά στον έλεγχο αποκλεισμού ελαττωμάτων του εμβρύου και παθήσεων του πλακούντα κατά την κύηση. 

Συγκεκριμένα, είναι ελαττωμένη στην τρισωμία 21. Συνδυάζοντας τα επίπεδα της AFP στον ορό της εγκύου με τον προσδιορισμό της ελεύθερης οιστριόλης και της χοριακής γοναδοτροπίνης μπορούν να ανιχνευθούν σε μεγάλο ποσοστό οι περιπτώσεις του συνδρόμου Down.

Απο κεί και περα στο χέρι των γονιών ο δύσκολος ρόλος της διακοπής ή μη της κύησης όπως λέμε...χαριτωμένα την εντολή δολοφονίας του προβληματικού κατα την κοινωνία μας εμβρύου .

Καληνύχτα σας..