ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΜΕ..

 

Σε τι χρησιμεύει μια  ασθένεια, από βιολογική άποψη. 

Όλες  Οι Ασθένειες, Από Την Πιο Καλοήθη Ως Την Πιο Σοβαρή  

Είναι  Αποτέλεσμα Κάποιου Σοκ ή Στρες Που Βιώσαμε 

Χωρίς Να Το Εκφράσουμε. 

Ενεργοποιούνται Από Τον Εγκέφαλο, ως  Λύση  Για Την Εξασφάλιση Της Επιβίωσης. Τότε : 

Γιατί πεθαίνουμε από τις αρρωστιες  εάν  είναι οι τέλειες λύσεις, γραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας.

Γ ι α τ ί   πεθαίνουμε από καρκίνο 

Για να απαντήσουμε σ αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε:

Τον Τρόπο, που Επεξεργάζεται Ο Εγκέφαλός Μας Τις Πληροφορίες Που Φτάνουν Σ’ Αυτόν, γνωρίζοντας εκ των προτερων , ότι δεν κάνει καμία  διάκριση ανάμεσα  σε πραγματικες ή φανταστικες, εικονικες ή συμβολικες πληροφορίες..

Ας πουμε βρίσκεσθε όρθιος στο χείλος της χωρίς παραπέτο, στέγης ενός 20 όροφου κτιρίου.

Ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο, και θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς

Ετσι θάχουμε: Άνοδο Του Ποσοστού Της Αδρεναλίνης  Επιτάχυνση Του Καρδιακού Παλμού, Άγχος Ίλιγγο. Εδώ, έχει επεξεργαστεί μια πραγματική πληροφορία.

Συμπερασμα :

Ό,Τι Λέμε, αλλα και Ό,Τι Σκεφτόμαστε  Εκλαμβάνεται Από Τον Εγκέφαλό Μας Ως Πραγματική Πληροφορία, Την Οποία Έχει Υποχρέωση Να Επεξεργαστεί, Ως ενας  ψυχρος Υπερ-υπολογιστής.

Καποιος σε προσβαλλει βαναυσα και συ λες : 

Αυτό Δεν Θα Του Συγχωρήσω Ποτέ.

Δεν Θα Μπορέσω Ποτέ Να Χωνέψω  αυτήν την αδικία. 

Κι αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεσαι.

Ο εγκέφαλός θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική. 

Ετσι θα Ξεκινησει  ένα Πρόγραμμα Παραγωγής Πεπτικών Υπερ κυττάρων, Καρκινικών για Να Χωνέψει  Αυτό Που συνειδητα Δεν Μπορείς Να Χωνέψεις.

Ο καρκινος ειναι πλεον θεμα χρονου.

Ετσι λοιπον Εάν Δεν Συμφιλιωθω  Εάν Δεν Τον Συγχωρησω, δεν θα Χωνέψω  Αυτό Που μουΈκανε, με συνέπεια ο εγκέφαλός να συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα, ότι κάτι δεν έχει ακόμη χωνευθεί. 

Και υπάκουα Θα Συνεχίζει Το Πρόγραμμα  Της Παραγωγής Καρκινικών Κυττάρων.

Ετσι , αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης,  αρχίζεις να αισθάνεσαι πόνους. Ο,τι τρως δεν θα χωνεύεται σωστά, και σε καποιους μηνες θα εχω εγκαταστησει εναν  καρκίνο  που οι ογκολόγογοι θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους. 

Κι ομως δεν τελειωσαμε. 

Ακόμα και με ολική αφαίρεση στομάχου ο εγκέφαλός θα συνεχιζει να δίνει εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων  στην περιοχή  όπου βρισκόταν το στομάχι. 

Ετσι κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακαλυψουν μιαν υποτροπή ή μετάσταση  που στην πραγματικότητα είναι η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός , βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία την σύγκρουση που βιωσες με κάποιο φίλο 

Τόσο θανατηφόρα απλό.

Συμπέρασμα: 

Οσο κι αν φαίνεται απλοϊκό, μπορούμε να προλάβουμε τις ασθένειες ίσως και  να τις θεραπεύσουμε. 

Θεωρούμε δεδομένο πλεον οτι: 

Α) Ο Εγκέφαλος Δε Σφάλλει Ποτέ Και 

Β) Ότι Αυτός Ενεργοποιεί Όλες Τις αρρώστιες.

Μαθαίνουμε  τις βασικές αρχές επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος, θα έπρεπε να κατέχει. 

Εκφράζουμε Τις Ανάγκες Και Τα Συναισθήματά μας, 

Τολμάμε την αντιπαραθεση, κόσμια και Αναγνωρίζουμε Την Πραγματικότητα,

Όπως Αυτή Είναι.

Τελειώνουμε με  Τις Όποιες Συναισθηματικές Εκκρεμότητες εχουμε Με Τους Άλλους, και

Μαθαινουμε Να Συγχωρουμε.

Δυστυχώς, η παιδεία (μας), μας έχει διδάξει να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας, όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα :

Να τα αρνούμαστε. 

Να τα απορρίπτουμε.

Να τα εξαφανίζουμε.

Μ αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια-οδηγους , που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα:  

τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι.

Αυτή η άγνοιά μάς οδηγεί στην απογοήτευση,  αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται.

Σ’ αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει τα ηνία, αναγκαστικά για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα .

Θέλοντας να αποφύγουμε μια  σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί. Όμως, Μην Λέγοντας Τίποτα, Αυξάνουμε  Την Αίσθηση Απογοήτευσης Και Μνησικακίας Μέσα Μας, Μέχρι Που Η Κατάσταση Γίνεται Αφόρητη. 

Τότε, Είτε Ξεσπάμε Βίαια Πάνω Στον Άλλο, Οπότε Συμβαίνει Αυτή Η Σύγκρουση Και Η Ρήξη Που Ακριβώς Θέλαμε Να Αποφύγουμε  

Είτε Καταπίνουμε Τα Συναισθήματά Μας Για Άλλη Μια Φορά, Και Τότε Συμβαίνει Ο Καρκίνος ή μια  Οξεία Ασθένεια, Που Μας Καλεί Να Εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει 

Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν ήρεμα χωρίς υπεκφυγές.

Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.

Πολλές Ασθένειες Ξεκινάνε:

Όταν Αρνούμαστε Να Δούμε Μια Κατάσταση

Όταν Της Αντιστεκόμαστε,

Όταν Δεν Δεχόμαστε Αυτό Που Μας Συμβαίνει.

Για να τελειωνουμε 

Η Ασθένεια Δεν Είναι Μοιραία, Δεν Συμβαίνει Ποτέ Τυχαία. Αλλάζοντας Τις Συνήθειες Συμπεριφοράς Μας, Τους Τρόπους Σκέψης Μας,Τη Συναισθηματική Ζωή Μας, Μπορούμε Να Εξαλείψουμε Οριστικά Την Επήρεια Των Ασθενειών Πάνω Μας.

Επιπλέον, ακόμα και αν αρρωσταίνουμε,  δεν θα εξαρτωμεθα πλεον τοσο αφορητα στενα από τον ιατρικό κόσμο, που βρίσκεται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας.

Χαιρετε..