ΚΑΚΟΗΘΕΙΑ..ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟ

 

καρκίνος ισως η  πλεον σαρωτικη λέξη του ανθρώπινου λεξιλογιου.

Αδυσώπητα ,

Σου φορτώνει η διάγνωση έναν σταυρό , και χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκινας  την πιο δύσκολη ανηφόρα της ζωής σου.

Δεν είναι μια , απρόσωπη αρρώστια. 

Δεν είναι μόνο δάκρυα.

Δεν είναι  χημειοθεραπείες .

Δεν είναι ημερομηνίες επανέλεγχου βουτηγμένες στο φόβο.

Δεν είναι ψυχική κατάπτωση.

Δεν είναι αγωνία και απολογισμοί ζωής τα βράδια .

Ο καρκίνος είναι και δύναμη. 

Κανείς δεν εγκαταλείπει χωρίς μάχη τη ζωή . 

Κανείς δεν οπισθοχωρεί .

Ο καρκίνος είναι μάχες .

 Η μια ακολουθεί την άλλη. 

Πάντα ελπίζεις στην επόμενη .
Ρουφάς κάθε στιγμή ζωής και βρίσκεις αφορμές για να δημιουργήσεις καινούριες.
Συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, συνεχίζεις  να ελπίζεις, συνεχίζεις να μάχεσαι.

Οσοι  αναμετριούνται με τον καρκίνο γίνονται πρότυπο δύναμης.

Θυμίζουν σε όλους εμάς πως η ζωή είναι  μικρή για να την ξοδεύεις με λάθος τρόπο. Με λάθος ανθρώπους δίπλα σου. Με λάθος επιλογές.

Μαθαίνουν σε όλους πως τιμώμενα πρόσωπα της ζωής είναι 

η αγάπη και η υγεία. 

Γιατί μόνο με αγάπη δίπλα σου έχεις τα αποθέματα να διεκδικήσεις την υγεία σου. 

Ο άνθρωπος που είναι άρρωστος και μόνος λυγίζει πιο γρήγορα, πιο εύκολα.

Ολα  υπενθυμίζουν πως η πρόληψη σώζει . 

Πως η υγεία θα πρέπει να είναι η προτεραιότητα μας και η αγάπη προς τον εαυτό μας θα πρέπει να μας απομακρύνει ένα βήμα μακριά από την αρρώστια.

Γι’ αυτό…

Αναθεωρούμε όταν νιώθουμε τυχεροί επειδή χτυπάει την πόρτα του γείτονα.

Χαρίζουμε στον εαυτό μας το δώρο της πρόληψης.

Αναθεωρούμε όταν νιώθουμε συμπόνια για τους ατυχους. 

Δεν την έχουν ανάγκη, είναι οι πιο δυνατοί άνθρωποι του κόσμου.

Αναθεωρούμε όταν λεηλατούμε μια ζωή και της στερούμε το δικαίωμα στην αγάπη, στην ασφάλεια και στην ηρεμία.

Η ζωή είναι περιεργη 

Κανεις δεν ξέρει ποιος θα χτυπήσει αύριο τη δική μας πόρτα

Χαιρετε.