ΜΑΚΡΟΖΩΪΑ ΒΙΟΔΕΙΚΤΕΣ

Πλάτωνας και  Αριστοτέλης  έγραψαν για τη διαδικασία γήρανσης 

πριν από από 2.300 χρόνια.

Το πόσο καιρό μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι και τι καθορίζει μια μακρά και υγιή ζωή, παρουσίαζε ανέκαθεν ενδιαφέρον. 

Ωστόσο, η επιδίωξη της κατανόησης των μυστικών πίσω από την εξαιρετική μακροζωία δεν είναι εύκολη. 

Πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο GeroScience, αποκάλυψε 

κοινούς βιοδείκτες, συμπεριλαμβανομένων γλυκόζης και χοληστερόλης , σε άτομα που ζουν μετά τα.. 90.

Οι αιωνόβιοι σημερα παρουσιάζουν έντονο ενδιαφέρον για την επιστήμη, καθώς βοηθουν να καταλάβουμε  πώς  να γερνάμε με καλύτερη υγεία. 

Μέχρι στιγμής, οι μελέτες ήταν μικρής κλίμακας και επικεντρώθηκαν σε μια επιλεγμένη ομάδα, για παράδειγμα, εξαιρουμένων των αιωνόβιων που ζουν σε γηροκομεία.

Τεράστιο σύνολο δεδομένων

Η νέα μελέτη είναι η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα που συγκρίνει τα προφίλ βιοδεικτών που μετρήθηκαν καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μεταξύ των εξαιρετικά μακρόβιων ανθρώπων και των συνομηλίκων τους με μικρότερη διάρκεια ζωής.

Συνέκριναν προφίλ βιοδεικτών  ανθρώπων που συνέχισαν να ζουν μετά  τα 100 και άλλων με μικρότερη διάρκεια ζωής και διερεύνησαν τη σχέση μεταξύ των προφίλ και της πιθανότητας να γίνουν αιωνόβιοι.

Η έρευνα περιελάμβανε δεδομένα από 44.000 Σουηδούς  ηλικίας 64-99 ετών, ως δείγμα της λεγόμενης σειρας Amoris.

Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν στη συνέχεια μέσω δεδομένων σουηδικού μητρώου έως και 35 χρόνια. 

Από αυτούς , οι 1.224 (2,7%) έζησαν μέχρι τα 100 χρόνια. 

Η συντριπτική πλειοψηφία (85%) των αιωνόβιων ήταν γυναίκες.

Συμπεριλήφθηκαν 12 βιοδείκτες με βάση το αίμα που σχετίζονται με τη φλεγμονή, το μεταβολισμό, τη λειτουργία του ήπατος και των νεφρών, καθώς και τον πιθανό υποσιτισμό και την αναιμία. 

Όλα αυτά έχουν συσχετιστεί με τη γήρανση ή τη θνησιμότητα σε προηγούμενες μελέτες. 

Ο βιοδείκτης που σχετίζεται με τη φλεγμονή ήταν το ουρικό οξύ 

Εξετάστηκαν δείκτες που συνδέονται με τη μεταβολική κατάσταση και  λειτουργία, όπως 

η ολική χοληστερόλη και η γλυκόζη, 

καθώς και δείκτες που σχετίζονται με τη λειτουργία του ήπατος, όπως 

η αμινοτρανσφεράση της αλανίνης, η ασπαρτική αμινοτρανσφεράση, η αλβουμίνη, η γ-γλουταμυλο τρανσφεράση, η αλκαλική φωσφατάση και η γαλακτική αφυδρογονάση.

Εξετάστηκε ακομη η κρεατινίνη, η οποία συνδέεται με τη λειτουργία των νεφρών, και ο σίδηρος και η ολική ικανότητα δέσμευσης σιδήρου, η οποία συνδέεται με την αναιμία. 

Τέλος, ερευνήθηκε η λευκωματίνη, που σχετίζεται με τη διατροφή.

Ευρήματα

Βρεθηκε  ότι, συνολικά, όσοι έφτασαν στα εκατοστά γενέθλιά τους έτειναν να έχουν 

χαμηλότερα επίπεδα γλυκόζης, κρεατινίνης και ουρικού οξέος 

από τα 60 τους και μετά. 

Αν και οι διάμεσες τιμές δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ αιωνόβιων και μη αιωνόβιων για τους περισσότερους βιοδείκτες, οι αιωνόβιοι σπάνια εμφάνιζαν εξαιρετικά υψηλές ή χαμηλές τιμές.

Για παράδειγμα, πολύ λίγοι από τους αιωνόβιους είχαν επίπεδο γλυκό ζυλιωμενης αιμοσφαιρινης πάνω από 6,5 νωρίτερα στη ζωή τους ή κρεατινίνης πάνω από 1,25. 

Για πολλούς από τους βιοδείκτες, τόσο οι αιωνόβιοι όσο και οι μη είχαν τιμές εκτός του εύρους, που θεωρούνται φυσιολογικές ,στις κλινικές οδηγίες. 

Αυτό οφείλεται πιθανώς στο ότι αυτές οι κατευθυντήριες οδηγιες ειχαν καθοριστεί με βάση ένα νεότερο και υγιέστερο πληθυσμό.

Κατά τη διερεύνηση του :

ποιοι βιοδείκτες συνδέονταν με την πιθανότητα να φτάσει κανείς τα 100, 

διαπιστώθηκε ότι όλοι εκτός από δύο (αμινοτρανσφεράση της αλανίνης και λευκωματίνη) 

από τους 12 βιοδείκτες έδειξαν σχέση με την πιθανότητα να γίνει 100 ετών.

Τα άτομα στις χαμηλότερες από τις πέντε ομάδες για 

επίπεδα χοληστερόλης και σιδήρου 

είχαν μικρότερες πιθανότητες να φτάσουν τα 100 χρόνια σε σύγκριση με εκείνους με υψηλότερα επίπεδα. 

Επίσης, άτομα με υψηλότερα επίπεδα γλυκοζυλιωμενης, κρεατινίνης, ουρικού και δεικτών για τη λειτουργία του ήπατος 

μείωσαν επίσης την πιθανότητα να γίνουν αιωνόβιοι.

Σε απόλυτους όρους, οι διαφορές ήταν μάλλον μικρές για ορισμένους από τους βιοδείκτες, ενώ για άλλους οι διαφορές ήταν πιο ουσιαστικές.

Για το ουρικό , για παράδειγμα, η απόλυτη διαφορά ήταν 2,5 μονάδες. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα στην ομάδα με το χαμηλότερο ουρικό είχαν 4% πιθανότητα να γίνουν 100 ετών, ενώ στην ομάδα με τα υψηλότερα επίπεδα ουρικού μόνο το 1,5% έφτασε στην ηλικία των 100 ετών.

Ακόμα κι αν οι διαφορές που ανακάλυψαν οι ερευνητές ήταν συνολικά μάλλον μικρές, υποδηλώνουν πιθανή σχέση μεταξύ της μεταβολικής υγείας, της διατροφής και της εξαιρετικής μακροζωίας. 

Η μελέτη, ωστόσο, δεν επιτρέπει συμπεράσματα σχετικά με το ποιοι παράγοντες ή γονίδια του τρόπου ζωής ευθύνονται για τις τιμές των βιοδεικτών.

Βάσει αυτών, το να φτάσει κανείς σε μια εξαιρετικά μεγάλη ηλικία έχει να κάνει και με τις πιθανότητες. 

Αλλά το γεγονός ότι οι διαφορές στους βιοδείκτες θα μπορούσαν να παρατηρηθούν πολύ καιρό πριν από το θάνατο υποδηλώνει ότι τα γονίδια και ο τρόπος ζωής μπορεί επίσης να παίζουν ρόλο.

Απορια αφελους που συνηθως εχει δικιο : 

Εψαξε κανεις να βρει ποσοι απ τους αιωνοβιους ειχαν μπει στην ευεργετικη ανοια..

ΠΗΓΗ: www.oloygeia.gr