Η απώλεια μνήμης, καθώς γερνάμε, έχει αποδοθεί στην απώλεια συνάψεων.Νέα έρευνα δείχνει ότι η μνήμη μπορεί να διατηρηθεί
από ποιοτικές συνάψεις.
Κατά τη διάρκεια της ζωής, η μνήμη εξασθενεί , στερώντας από τους ηλικιωμένους την ικανότητα να αναπολούν προσωπικές εμπειρίες.
Αυτή η , σχεδόν αναπόφευκτη διαδικασία , έχει γινει δεκτη εδώ και καιρό ως συνέπεια της αφαίρεσης από τη φύση των δενδριτικών σπονδύλων, ενός βασικού συστατικού των συνάψεων, από τους εγκεφαλικούς νευρώνες καθώς γερνούν.
Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Science Advances , παρέχει στοιχεία ότι η διατήρηση των εμπειριών της προηγούμενης ζωής οφειλεται στην ποιότητα - όχι την ποσότητα - των συνάψεων
Για 35 χρόνια, το κυρίαρχο δόγμα ήταν ότι η μείωση της μνήμης προκαλείται κυρίως από την απώλεια της δενδριτικής σπονδυλικής στήλης, η οποία είναι υποκατάστατο των συνάψεων.
Καθώς γερνάμε από τα 40 έως τα 85, υπάρχει φυσική απώλεια των δενδριτικών σπονδύλων και των συνάψεων, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό.
Αυτή η φυσική απώλεια μπορεί να συμβάλει στην έλλειψη γνωστικής ευκρίνειας που όλοι νιώθουμε καθώς γερνάμε.
Ωστόσο, αποδεικνύουμε ότι, παρόλο που υπάρχει απώλεια συνάψεων, αυτά που απομένουν μπορούν να αντισταθμίσουν αυτήν την απώλεια.
Αυτό έχει τεράστια σημασία.
Ακόμη και σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, 80, 90 ή 95 ετών, εξακολουθεί να υπάρχει αρκετή πλαστικότητα στο σχηματισμό των συνάψεων για να διατηρήσει τη μνήμη.
Αυτό σημαίνει ότι θεραπεία για την αναμόρφωση των δενδριτικών σπονδύλων και συνάψεων θα μπορούσε να διευκολύνει δραματικά τη μνήμη εάν αντιμετωπίζετε εξασθένηση της λόγω άνοιας ή Αλτσχάιμερ.
Το ROSMAP εγγράφει καθολικές καλόγριες, ιερείς και αδελφούς ηλικίας 65 ετών και άνω, οι οποίοι δεν έχουν γνωστή άνοια τη στιγμή της εγγραφής τους.
Οι συμμετέχοντες λαμβάνουν ιατρικές και ψυχολογικές αξιολογήσεις κάθε χρόνο και συμφωνούν να δωρίσουν τον εγκέφαλό τους μετά το θάνατο.
Ο Herskowitz και οι συνεργάτες του μελέτησαν μεταθανάτια δείγματα εγκεφάλου από 128 συμμετέχοντες στο ROSMAP.
Οι συμμετέχοντες είχαν μέση ηλικία 90,5 ετών τη στιγμή του θανάτου, με μεταβλητές βαθμολογίες γνωστικής απόδοσης και νευροπαθολογία που σχετίζεται με το Αλτσχάιμερ.
Όλοι είχαν υποβληθεί σε ετήσιο γνωστικό τεστ για επεισοδιακή μνήμη, οπτικοχωρική ικανότητα/αντιληπτικό προσανατολισμό, αντιληπτική ταχύτητα, σημασιολογική μνήμη και μνήμη εργασίας.
Η μελέτη περιελάμβανε δύο δείγματα από κάθε εγκέφαλο, ένα από τον κροταφικό φλοιό, ο οποίος έχει δομές ζωτικής σημασίας για τη μακροπρόθεσμη μνήμη, και ένα από τον μετωπιαίο προκινητικό φλοιό.
Μετά τη χρώση των δειγμάτων του εγκεφάλου, τη φωτογράφιση λεπτών κομματιών και την κατασκευή τρισδιάστατων ψηφιακών ανακατασκευών 55.521 μεμονωμένων δενδριτικών σπονδύλων σε 2.157 νευρώνες, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δύο στατιστικές μεθόδους,
η μία χρησιμοποιούσε καινοτόμο μηχανική μάθηση, για να δουν εάν οποιαδήποτε από τις 16 διαφορετικές μετρήσεις μορφολογίας της σπονδυλικής στήλης συσχετίζεται με οποιαδήποτε 17 διαφορετικών μετρήσεων της εγκεφαλικής λειτουργίας, της ηλικίας και της νευροπαθολογίας του Alzheimer.
Ένα από τα μέτρα λειτουργίας του εγκεφάλου ήταν η επεισοδιακή μνήμη - η ικανότητα να θυμόμαστε καθημερινά γεγονότα και προηγούμενες προσωπικές εμπειρίες.
Για τους νευρώνες από τον κροταφικό φλοιό, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η διάμετρος της κεφαλής της δενδριτικής σπονδυλικής στήλης, αλλά όχι η ποσότητα των σπονδύλων, βελτίωσε την πρόβλεψη της επεισοδιακής μνήμης σε μοντέλα που περιείχαν βαθμολογίες β-αμυλοειδούς πλάκας, παθολογία μπερδέματος νευροϊνιδίων και φύλο.
Οι μεγαλύτερες διάμετροι κεφαλής συσχετίστηκαν με καλύτερη απόδοση της επεισοδιακής μνήμης, υποστηρίζοντας την αναδυόμενη υπόθεση ότι, στον κροταφικό φλοιό, η συναπτική ισχύς είναι πιο κρίσιμη από την ποσότητα για τη μνήμη σε μεγάλη ηλικία.
Η στόχευση μονοπατιών που διατηρούν τη διάμετρο της κεφαλής της σπονδυλικής στήλης ή τη συναπτική δύναμη, αντί για μονοπάτια που διατηρούν ή δημιουργούν νέες σπονδυλικές στήλες ή συνάψεις, θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποφέρουν μεγαλύτερα θεραπευτικά οφέλη για τους ηλικιωμένους σε προκλινικές φάσεις του Αλτσχάιμερ, είπε ο Herskowitz.
Ένας δενδρίτης είναι μια διακλαδισμένη προέκταση από ένα σώμα νευρώνων που δέχεται ώσεις από άλλους νευρώνες.
Κάθε δενδρίτης μπορεί να έχει χιλιάδες μικρές προεξοχές που ονομάζονται αγκάθια.
Το κεφάλι κάθε σπονδυλικής στήλης μπορεί να σχηματίσει ένα σημείο επαφής που ονομάζεται σύναψη για να λάβει μια ώθηση που αποστέλλεται από τον άξονα ενός άλλου νευρώνα.
Οι δενδριτικές ράχες μπορούν να αλλάξουν γρήγορα σχήμα ή όγκο ενώ σχηματίζουν νέες συνάψεις, μέρος της διαδικασίας που ονομάζεται πλαστικότητα του εγκεφάλου.
Η δημιουργία ή η εξάλειψη των συνάψεων είναι ένας θεμελιώδης μηχανισμός της λειτουργίας του εγκεφάλου.
Η συλλογή των δεκάδων χιλιάδων μετρήσεων της σπονδυλικής στήλης χρειάστηκε δυόμισι χρόνια.
Αυτή η επίπονη δουλειά ξεκίνησε το 2019 και συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, καθώς οι ερευνητές του UAB εργάζονταν υπό περιορισμούς για τον COVID, λέει ο Herskowitz.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου